the french dispatch

bir wes anderson filmi. çoğu kişi kendisini büyük budapeşte oteli filmi ile tanır. filmin kadrosu çok zengin. fragmandan görünen kadarı ile yine masalsı bir yapım. e müzikler de güzel olursa tadından yenmez olur. izlemelere doyamayız. türkiye'de vizyona girdi mi bilemiyorum ama sanırım girmedi. girecek gibi de durmuyor hatta. yanılıyorsam düzletin.

french dispatch adlı bir derginin son sayısı için toplanmış haber niteliği taşıyan birtakım olayları, yazarlarının kaleminden dinlediğimiz ilginç bir film. romantik komedi türünde.

öncelikle filmden aklımda kalanlar ile başlayayım; müzikler, benicio del toro, lea seydoux, tilda swinton, timothe chalamet, kamera açıları ve uzak plan çekimler, en boy oranı ve renkler. yönetmen bazında çok yerli yerinde olan filmi sinema bazında bir yere oturtmak zor. zira pek örneği yok bu türün. çoğu zaman yazarların dış ses olarak anlatımı ile devam eden ve 4 parçaya ayrılmış hikayeler bütünü. ki bu yönü hem bir artı hem de eksi. artı çünkü kendi içinde her şey tutarlı işliyor. izlerken sıkmıyor. eksi çünkü bazı noktalarda ortak bir senaryo yürümüyormuş gibi hissediyoruz. kendi içinde tutarlı olan bu şeyler bir araya gelince üç beş film, tek filme sıkıştırılmış gibi oluyor.

film genel olarak benim zevklerime hitap ettiği için yorumlarım da genelde pozitif şekilleniyor. bununla da kalmayıp bazı favori oyunucularımı da görünce iyice hayran kalıyorum. bu yüzdendir ki puanım 8/10. ne izleyeceğini az çok bilerek bu filme gideceklerin de memnun ayrılacağından şüphe duymuyorum. hiç olmadı ara ara soundtracklerini açıp dinlersiniz. kült olur mu bilemem lakin olursa güzel olur. *

oldukça fazla niş kültürel ögeleri ile sıkıcı ama güzel de gözüken filmdir. izlerken acayip sıkılıp ortasında kapattım çünkü filmde kim olduğu belirsiz, belki bir fransız empresyo bilmem kimine gönderme yaparken ben ''noluyor lan şu an burada'' şeklinde türkçe bir şeyler söyleyerek konuya fransız kalıyordum. sonra bir fransız bilmem ne büyük ergenyus devrimi olurken ben yine ''bu ne absürdizm'' derken filmden biri 'çok yaşa' falan diyordu bana. zaten zaman ve mekân örgüsü de acayip bir bulamaçtı.

bu kadroyla bu oyun yakışmadı hoca!

çok titiz film eyvallah, hareketli tablo gibi eyvallah, harika oyuncular var eyvallah ama işin sonunda "eee" oluyorsun. en azından benim için öyle oldu çünkü filmden beklediğim bu değildi. filmlerden ne beklediğinize göre bu durum değişebilir bazıları çok keyif alır, harika görüntüler izler, harika oyuncular izler yeterli deyip kalkar. ben filmlerin bir şey anlatmasını istiyorum bana göre the french dispatch bir şey anlatmıyordu.

wes anderson keyfinin istediğini yapıyor bunu çok seviyorum kendi tarzını başarılı şekilde her filme yansıtıyor ama benim için bu film başarısız bir wes anderson kopyası olmuş. karikatürize olmuş lan resmen. filmi izlerken sanki birileri wes anderson filmi çekmeye çalışmış ve başarısız olmuş gibi hissettim.

lea seydoux olan hikayeyi gerçekten sevdim, film boyunca keyif aldığım tek kısım orasıydı merakla ve ilgiyle takip ettim. bu lea seydoux ile alakalı olabilir.*

neyse toparlayacak olursam diğer filmlerine göre zayıf bir filmdi. umarım asteroid city beni üzmez. the grand budapest hotel filmiyle çıtayı acayip bir yere koydu o saatten sonra ne yapsa burun kıvırıyoruz şımarık olduk iyice. neyse ne diyorduk adrien brody ve karakterli burnu için the french dispatch!