tony gatlif

cezayir asıllı fransız yönetmen, yazar, senarist, yapımcı.

(bkz: gadjo dilo) ve yakın zamanda kaybettiğimiz değerli oyuncu (bkz: birol ünel)'in başrol oynadığı (bkz: transylvania) ile çok çok sevdiğimdir. özellikle gadjo dilo benim için çok ayrıdır. ben (bkz: emir kustirica) gibi yönetmenlerin çektiği balkan konulu filmleri çok severim ancak; kustirica'da hep bir balkanları, balkan insanını övme/yüceltme kaygısı hissederim. (bkz: çingeneler zamanı)'nda da (bkz: underground)'da da -ki izlediğim en iyi filmdir kanımca- o yüzeysel neşe/eğlence/balkan insanın sıcaklığını, kötü bişi yapsa da aslında tatlış minnoş kişiler olduğunu ciğerlerime kadar hissederim. fakat anlamlandıramam. tony gatlif balkan insanını olduğu gibi yansıtmış, çingene sempatizanlığı yapmamış, neyse onu çekmiş bir yönetmendir kanımca.

evet çingeneler tarih boyunca sürekli zulüm gördü, ezildi, ötekilendi ancak onlar -bana göre-; ne kustirica filmlerindeki gibi saf, pür-i pak ne de (bkz: goran bregovic) albümlerindeki gibi çok eğlenceli, renkli insanlar. aynı tony gatlif filmlerinde hakim olan (bkz: gri) renkte, belli yönlerde farklı olsalar da sıradan insanlar.

bu adamı o yüzden balkanların, çingenelerin fotoğrafını en iyi çeken adam olarak görüyorum. son olarak gadjo dilo'dan en sevdiğim sahne ile bitireyim entrymi.

tutti frutti kalbimi, ezdi üstünü çiğnedi
(bkz: rona hartner) sen ne güzel bir kadınsın.

tony gatlif film setlerinde malzeme taşıttırsın hiç beklemem giderim.şans eseri çok sevdiğim bir arkadaşımın düğününde sahne de cümbüş cemaat vardı o sıra da tony gatlif djam (aman doktor) film çekimleri için cümbüş cemati sahnede izlemek için düğüne gelmişti ve bizimle o kadar oynayıp alkış çalmasına rağmen düğünün videolarını izlediğimiz de fark etmiştik bir fırsat da böyle kaçtı gitti işte...

kendisi senarist ve yönetmen olmasının yanı sıra bestecidir. 2000 yapımı harika flamenko sahneleri bulunan "vengo" filminde ve diğer filmlerinin müziklerinin çoğunluğunda bu yönü ile de karşımıza çıkar.