türkiye'den sektirip gitmek vs kalıp mücadele etmek

gitmeye kalksan bir tarafın burada kalır mı, ya da gittiğin yerde hayal ettiğin hayatı bulabilir misin? burada kalsan vereceğin mücadele bir işe yarar mı, yarasa bile meyvesini yemeye ömrün yeter mi?

allah aşkına neyin mücadelesi? atam mezarından kalksa gelse rakıyı gecede 1 lt ye çıkarır geri döner mabedine! kaçabilen kaçsın, net!

kalıyorum yahu cebimden mi gidiyor sanki ömrümden gidiyor sonuçta.
ama bir dakika..
cebim?!

içinde olmasak çok eğlenceli bir ülke aslında da içinde olunca coğrafyanın kader değil keder olduğu gerçeği ile yüzleşip ardından tüm gayrimenkulleri elden çıkartıp altın döviz ne varsa elde gidesi geliyor.

yurtdışında da burada verdiğin mücadelenin belki de iki katını vericeksin salak, derdim ama salak olmadığını düşünüyorum, sadece biraz bıkmış ve bunalmışsın. belki de incinmişsin.
ama mücadele olmadan başarıyı unut.

imkanım olsun 1 dakika beklemem sektirip giderim. birde bunlarla mücadeleye mi giricem??

eğer gitme yönünde ise karar, nereye giderseniz gidin ikinci sınıf vatandaş olmayı göze alarak gidilmesi gereken versustur. batıda artan aşırı sağ hareket ve ırkçılık da derin endişe konusu olacaktır.

idealist, mücadeleci karakterliler veya imkanı olmayanlar kalacaklardır.

mesele şu ki, mevcut hükümet gitse bile memleketin kumaşı, kalitesi belli. gelenler daha iyi olur diye umut ediyoruz ama yapısal sorunlar ne zamana çözülür belli değil. unutmayalım eski türkiye de matah değildi, sadece hiç kimse aralıksız ve tek başına 20 yıl yönetmemişti memleketi.

aile bireyleri alman pasaportuna sahip biri olarak bugüne kadar kaldık. 2023 milat belirledik. oldu oldu, olmadı yolcudur abbas.

kalıp mücadele etmeyi tercih ediyorum net.kolay mı kazanılmış bu topraklar?kanla canla korumuş atalarımız bırakıp makus talihine terk etmek ne haddimize.

20'li yaşlarında, neredeyse kendini bildi bileli bu iktidarla büyüyen, genç bir kadın olarak özellikle son birkaç senedir bu ülkede kendini güvende hissetmeyen, herkes gibi birçok sistemin kurbanı olan, aynı şekilde birçok şeyden de şikayetçi olan, biraz yorgun biraz yılgın ama hala içinde yeşermeyi bekleyen bir umut filiziyle yaşıyorum. gidersem kendimi yenik hissedeceğimi biliyorum. doğduğum, büyüdüğüm, suyunu içtiğim toprakları çok seviyorken gitmesi gereken gerçekten ben miyim? yoksa bu güzelim memleketi bu hale getirenler mi? sırf elimden geleni yapmış olmak adına, o yenilgiyi tatmamak için kalacağım.

nereye gidiyorsunuz?

burası bizim, bunu aklınızdan çıkarmayın.

vahhabi çöllerine geri dönecekler.

dünyaya bir kez geldiğini fark edenlerin ilk seçeneği seçtiği malum olan başlıktır bu. atam bu memleketi adam edememiş, biz mi edicez diye düşündürüyor bu konu beni.

ikinci sınıf insan kabul edilmek vs insan yerine dahi konmamak karşılaştırması yapacak olursak...
sanırım cevap bariz.

bizim büyüklerimiz örnek verirsem atatürk o zaman hiç osmanlı'nın devrilmesini ve yeni bir cumhuriyet hayali kurmasaydi yurtdisina gitseydi yada hiç mücadele etmeseydi ne kadar vahim olurdu bazen sadece olan duzune boyun egmemen gerekir şahsi fikrim ne kadar zor olursa olsun bu düzeni değiştirmek ben değil benim gibi düşünen herkesle.

vakti zamanında denedik ama tüm siyasetlerin ve sosyolojik insan kümelerinin birbirinden leş olduğunu keşfettiğim için parayı bulduğum an sınır dışındayım. çok hatun kaldırmak, araba böğürtürmek istiyorum hep içimde kaldı bunlar; çakal kasa bmw e serisi alıp hem keyif almak hem -arıza erkek kontejanından- kadınların ilgisini görmek..
bir sonraki etapta güney ispanya'ya bakarım, kurtuba'ya bakarım. sonra kuzey fransa'ya gider varg vikernes hayatı yaşarım.