urtuba

umut bitti gam adımız kan soyadımız intikam
yazgı bozdu dilimi biz yontalım elbet geçer zaman
korkmadı dilim kimi zaman neşeyle sürçtü kahbe bebusta
sana saldırgan cümleler kurdu ilk bir kaçı cephede düştü
varmısın yok yere kafa tutmaya kainata
şımartalım nefretimizi artık elinden ne gelirse
kimi ne cürret gösterebilirsek o kadar hey adının ne denirse
ettigim küfürden gurur duyarak bekledim gelmedi ya gelirse
çünkü keder gövdemde açılan kızıl bayrak kanıt
ismin bir yılımın 12 kadını öldüm kaç gece yatağa yatıp
sana bigün bi sızıdan bahsetmiştim o biçim kalaylı
kirpiklerinle dinledin ama salt gözlerin benden yanaydı
sen hangi cografyadan çekin sen gökyüzü nesnel
senin tenin lütuf benim derdini anlatacak kadar esmer
ben hangi direniş yüreklensem o zaman çiçeklendin sen
bekle bizi güneş ülkesi hangi kanda temizlendiysen
pervam yok kaybetme istemi üstüm başım kan
oysa dünyadan bana medet kalmadı umut bitti lan
sözcükde mana patlatan idem denizin ortasında duba
o sırada kentte ince bir mevsim yürür urtuba


anlat onlara hiç tamamlanmamış öykülerimizi
anlat yarısı şarkı yarısı çocuk insanları
anlat örselenmek ne demek yumruk sıkmak ne
anlat onlara yeniden yapmak için yıkmak ne

leşker asakir;
hani bi gelecek beklersin ya
acaba dedirtir heyecan
bu çabayla kalkarsan kucagına düşer haziran
hazinem vurursa neden bu ziyan
adın çığlıklarıma yakışmayan acil sezeyan
belki başka diyarda sevecek birşey kalmıştır
dibine biraz umut birikir diye uykularını karıştır
uzun metraj alın yazılı filmimsin
seni izlemek için göz kapaklarımı kestim
akşamdan hazır akşamdan ellerimde titrek
orda mezarlar beyaz burda kaynar kurt böcek
sanki güneş bitek sana doğar ne vardı sevecek
gece gündüze karar verirken 2 kez düşenecek
saniyeler hissedilir kalpten kalkar tortu
saate bakmamıştım oysa cumalar konuştu
ogun cehennemden hamile melekler dogurdu
yere söküp göge tükürsem ızdıraplar sogur mu