yael mallan

ara sıra rüyalarıma yael giriyor... yael mallan.
ucuz, çok ucuz bir romanın kahramanı. romanı, tozlarla kaplı bir sahaf rafında bulmuştum, arka sıralarda. üzerine dokunurken, "evet, bunu okumalıyım." diye iç geçirerek, 5 liraya aldığım bir romanın kahramanı kendisi.

önce izlendiğini fark ediyor evinde, sonrasında kendilerine gölgeler ismini veren şeylerin ona verdiği şifreleri çözmeye başlıyordu romanın başlarında.
romanın ortasında ise, gölün dibinde dedesinin cesedini buluyordu, dahası da, komplo teorileriyle kafayı bozmuş paranoyakların arasında buluyordu kendisini ve kendisine yol boyunca eşlik eden yoldaşı, thomas ile birlikte.

sonrası mı? her şeyi kontrol eden gölgelerden birini buluyor ve onunla konuşuyordu. o gölge, ona bakıp gülümsüyor ve savaşı kaybettiğini söylüyordu. diyordu ki, "yarın gösteride kazanan olarak ilk sırada olacaksın." ertesi gün, tarih 11 eylül 2001'i gösterirken, ikiz kulelerin en son katında, bir restaurant'ta thomas'ı bekliyordu. thomas'ın ona ihanet ettiğini haykırmaya başlamıştı thomas yanına gelir gelmez.
sonrası daha da tuhaf. çünkü thomas, yael'e neden onu buraya çağırdığını sormuştu. ama yael, thomas'a "asıl sen beni neden buraya çağırdın, aptal!" demeden önce, gerçeği anlamıştı.

tam bu andan sonrası rüyalarıma giren yerler işte. bazen thomas gibi yael'e eşlik ediyorum, bazen de yael oluyorum bir anda.

bulundukları kulenin alt katlarından birine uçak bindirdikten hemen sonra camlar parçalanırken, bazen yere oturup ağlayan bir kadını yerden kaldırıp, zaten çökmüş olan merdivenlerin oldugu bölüme sürüklemeye çalışıyorum.
bazen de o kadın ben oluyorum. umutsuzluk, kaybetmişlik... o kadar içimde hissettiriyorlar ki kendilerini... yere bağdaş kurup dumanların henüz boğmadığı camlardan birinden gökyüzüne bakıyorum.

baktığım son şeyin bu olmasını istiyorum. mavi gökyüzü