yaşayıp giderken unutulan şeyler

yaşayıp giderken unuttuğumuz ya da aklımıza getirmediğimiz bir çok şey vardır...

mesela; göz açıp kapayıncaya kadar geçip giden ömür sermayesinden harcadığımız boşa geçen zamanı ve o zamanın değerini unuttuk...
zira boş geçen zamanlar, bir gün derin bir pişmanlık olarak bizi saracak ve mutsuz olmamıza neden olacaktır...
mesela; her gelenin bir gün mutlaka gideceğini unuttuk...
mesela; edep, haya, namus, güzel ahlak, mahremiyet gibi hasletlerimizi unuttuk...
mesela; insanlara mahsus bir incelik ve özellik olan ahde vefayı unuttuk...

herşeyin belli olduğu belirsizlikler içinde yaşayıp giderken, belki de insan olmanın erdemliğini unuttuk...

küçük diye tabir edilen ama aslında hayatın kendisi olan şeylerden tat almak. bir çocuğun başını okşamak, kedilerle konuşmak, hayattalarsa anne/babayı aramak mesela.

hızla akıyor zaman. 10 yaşında iken 1 senenin anlamı ile 20'lerin sonundaki 1 senenin anlamı çok farklı oluyor. ikincisi çok daha kısa. bu nedenle her güne anlamlı bir mutluluk bir iyilik bırakmak ve en önemlisi de arada bir bunların kaydını tutmak çok önemli.

her an ölümün kapımızı çalabileceği.

yediklerimize, içtiklerimize dikkat etmemek. genel olarak sağlıklı yaşam için gerekenleri yapmamak .belli bir yaştan sonra vücudun bunları hatirlatmamasi adına dikkat edilmesi gereken şeyler aslında.

sağlığımız.

insanlığımız
aramizda insanligini unutan cok kisi yasiyor

(bkz: yaşamak)

hayatın koşuşturmasından unutuluyor.

ilaçları içmeyi unutmak.

nefes aldığının farkında olmak. kendiliğinden diye unutuyoruz bence. bazen bir durum bir bakmak lazım şöyle isteye isteye nefesi alıp vermek mesela.. yaşadığını hatırlatıyor bence. denemek lazım.

ölüm. ölmeyecek gibi yaşıyoruz, kalp kırıyoruz, tartışmalar ve koşuşturmalar yaşıyoruz. bir gün hiçbirinin anlamı kalmayacak.

zamanın kendisi.

olmek. evet.

ölümü unutuyoruz.

mutluluk.
mutlu olmak tek amaç olmalı bence ama o koşturma sırasında özellikle özel sektörde çalışıyorsanız o yoğunlukta mutluluğu unutabiliyorsunuz. sevdiğinle mutlu gelecek planı yapmak ve o planı gerçekleştirmek nihai hedef olmalı.
evet kariyer önemli hatta muhtemelen benim kariyerime verdiğim emeği pek az kişi vermiştir. ama asla ilk sıradaki hedefim kariyerim olmadı. ilk sıra hep, mutluluk hedefiydi…**