yaşı yakın ablanın olması

benim öyle, çok seviliyor fakat bir o kadar da kavga ediliyor.
en yakın arkadaş.
izinden gitme durumu vardır. farklı bir karakterin varsa çatışmalar kaçınılmazdır.

en büyük ablamla 3 yaş, diğeriyle 15 ay fark var aramızda. ikisini de çok seviyorum.
kavga çok oluyor ama sevgi de çok. birbirimize gönülden kenetlendiğimizi biliyoruz. ben küçük kardeşleri olduğum için şanslıyım. örnek model de teşkil ediyorlar. küçük ablam bana bıçakla saldırırdı, ben de onun kolunu öyle ısırmıştım ki mosmor olmuştu. büyük ablam küçük ablamı bayıltmıştı. gruplaşma oluyordu, büyük ablam hiçbir zaman tek kalmazdı. ya ben ya diğer ablam kalıyordu. iyi ki babam annemle evlenip 5 sene içinde 3 çocuğu olmuş. canım ailem her şeye rağmen seviliyorsunuz.

ablamla aramda 7 yaş var ama allah var ben küçükken bana çok baktı. annemi hiç aratmadı sağolsun.
benim için ablam, arkadaştan çok annem gibi yer edindi hafızamda.

benim yok.

hep merak ediyorum olsa nasıl olurdu acaba ve asla öğrenemeyeceğim.

hayat’a dair içimdeki ukdelerden biridir.

hiç yok.
çok isterdim, o ayrı.

on ay küçük kardeşim var. bir yerden sonra ikiz gibi oluyorsunuz. durduk yere hissediyorum durumunu. hatta kekemeliği tedavi edilmeden önce o kekeleyip konuşamazken ne söyleyeceğini bilirdim. bakışlarla bile konuşabiliyoruz.

benim var.
en son 2017 yılında kavga etmiştik sonra büyüdük artık kavga olmuyor dertleşiyoruz daha çok. beni gerçekten dinleyen nadir insanlardan, iyi ki var.

abim ve ablam yok.

çünkü ben ablayım, 3 kardeşim var.
ablalık şahane bir şey, küçükken dövebileceğin insanların olması falan değil tabii. nerde iş var sen yapacaksın, kardeşler mi yapacak, onlar küçük.
kız kardeşim benden 1,5 sene küçük, ama sen büyüksün tabii ki sen yapacaksın.

bu işin drama quinliği. işin gerçek yanı, kardeş sahibi olmak demek, bedavadan psikolog sahibi olmak demek. gidebilecek ev demek, ihtiyaç duyduğunda çekinmeden para istemek demek, tatil arkadaşı demek, erkek arkadaşı anlatabileceğin sıkılma hakkı olmayan insan demek.

canım kardeşlerim, olmasalar olmazdım. birinin başını yardım, birinin kafasına ayağımla tekme attım ama olsun hala hayattalar.

benim var. benden 20 ay büyük. ve ben onun abisiyim.
küçüklükten beri oya iğnesi gibi ince, çıtı pıtı bir kızdı. annemin de bir tanesi.
öyle olmak zorundaydı. babam antep'in eşraf çocuklarından. kız çocuk sevmez antep eşrafı. babam da ablamı sevmezdi.
ablama ders çalıştırdım. bir yıl arayla üniversiteye gittik. benim tübitaktan çok kallavi bir bursum vardı. onun kyk'dan dandik bir şey. benim bursla onunkini birleştirir ikiye bölerdik. yavşak bir rizeliyle nişanlandı. sonra nişanı bozdu. herifi öldürür ve hapse giderdin.
sonra sorbon bursuyla fransa'ya gitti. orada kaldı. evlendi. süper bir kızı var. kendisi de fransız vatandaşı oldu. zaman zaman kulağıma geliyor, ister istemez şişiniyorum: cordi, kardeşim olduğu için söylemiyorum, delikanlı adamdır.

iki kardeşim var ve 3 yaşımdan beri ablayım. kendim çocuktum daha bu duyguyla tanıştığımda. farkında olmaya başlamak ise kız kardeşimin doğumuyla başladı. bir bebeğin siz de henüz bebeklikle çocukluk arasında iken büyüdüğünü görmek çok farklı bir deneyim kabul ediyorum. anne ve babasının verdiği role kendimi çabuk kaptıranlardanım ben. ilkokulda teneffüste simidimi paylaştığım erkek kardeşim, yıl sonu gösterisinde çılgınlar gibi alkışladığım kız kardeşim. ikisi de şu an evli çocuk sahibi. benim ablalığım onlar için aynı. yaş farkı az olduğu için onlar daha yakınlar ben ise onlar için dengeleyici kuvvet ama zor günlerin en büyük paylaşımcıları ve destekçileri. bir yerde okudum teyze değil anne yarısı olan abla diye galiba haklılık payı büyük, onlara olan sevgim kadar...

4 yaş var aramızda. küçükken birbirimizi yerden yere çalıyorduk. gerçekten, fiziksel anlamda yapıyorduk bunu. tutup fırlattığımız falan oluyordu duvarlara. şimdi tabii ki tam tersi. uzun uzun sohbetler, birimizin canı sıkkın oldu mu diğerinin onu o moddan çıkarması falan... normale döndük yani.

inanılmaz bir telepati var aramızda. şu kadar anlatayım, siz anlayın işte durumu;
bir gün bir film izliyorduk. sesimiz çıkmıyor, öyle izliyoruz konuşmadan. epey izledik ve bir anda birbirimize bile bakmadan "gertrude" dedik. filmde bu isimde herhangi birinin olmaması dışında bir sorun yok.

abla iyidir. canım abla.

kızkardeşim yok. ama doğrusu olmasını isterdim. ailemin prensi bendim aslında ve ailemizde kız çocukları daha çok sevilir. yani bir abla veya kızkardeş kesin benim papucumu dama atardı, ama buna rağmen olmasını isterdim.