yazarların rekor otobüs bekleme süreleri

yazarların durakta en uzun süre otobüs bekleme rekorları. benimki bir buçuk saat. nasıl ve niye öyle oldu hatırlamıyorum, hatırlamak da istemiyorum. gelmek bilmedi işte şerefsiz.

45 dakika.
sonra da beni almadan geçti.

ben sanırım 2 saate yaklaşık beklemiştim.. çünkü istanbul trafiği hayatı felç ettiği gibi her şeyi felç ediyor, mesela duygularım..

düzenleme: sanırım yaklaşık 3-4 sene önce istanbulda öğlen saatlerinde birden hava kararıp çok şiddetli bir dolu yağışı sonrası yağmur yağmıştı ama ne yağmur.. ve o yağmurda en fazla 45 dakikada gideceğim yol için 2 saat civarı otobüs beklemiştim artık gelmeyince mecbur iptal olan tramvay/metro/marmaray seferlerinin düzelmesini beklemiştim..

akıllı insan işi değil istanbulda yaşam....

1 saat 45 dakika, 45 dakika ! aynı yönden çıkan iki arkadaş biri metro ile diğeri otobüs ile evlerine gideceklerdir. otobüs ile evine gidecek olan y kişisinin evi daha yakınken 1 saat 45 dakika otobüs beklediği için x kişisi metrosuyla ankara'nın bir ucuna giden (bkz: sincan) x kişisi, y kişisinden önce evine ulaşmıştır.

5 saat beklemiştim. günübirlik gittiğim için dönmem gerekiyordu ve en erken otobüs 5 saat sonraydı. buz gibi havada zaman geçmek bilmedi.

1 saat.

ataşehir'de 3 saat geciken şehirler arası otobüs beklemişliğim var.

gelibolu dan balıkesire gideceğim tek otobüs var doğrudan giden. dedim beklemeyeyim buradan lapseki, oradan biga, oradan bandırma, oradan da balıkesire geçerim. hesap etmediğim şey ise bütün bu duraklarda hemen otobüs bulup bulamayacağımdı.

sabah 11 feribotuyla yolculuk başladı, ertesi gün saat 9 da balıkesirdeydim. hiç sormayın meğer bandırmadan balıkesire bir saatten sonra otobüs yokmuş.

şehirlararası otobüsü 2 buçuk saat beklemişliğim var, şehiriçi ise 1 saat.

daha uzun beklediklerim de olmuştu ama en çok zoruma gideni yazayım. otobüs ve tramway durağı yanyana. acelem olduğu için en hızlı olanı seçmek zorundayım. tramway 7-8 dk da bi geçiyor lakin indiğimde yürümem gereken mesafe var. otobüs direk gideceğim yerin önünden geçiyor. aynı anda binildiği takdirde otobüs yaklaşık 15 dk zaman kazandırıyor size. durağa vardığımda otobüsün gelmesine 4 dk var gözüküyordu. tabiki de otobüsü beklemeye başladım mantıklı olarak. 5 dk geçti gelmedi, dedim normal gelir şimdi. 10 dk, 20 dk... geçen üçüncü tramvayı izliyorum bu sırada. belli ki pano yanlış gösteriyor ne zaman geleceği meçhul. çok gergin bir andı, karar vermem gerekiyordu. tam tramvaya yeltendim, tekrar durdum ya 2 dk içinde gelirse! bu şekilde git gellerle 45 dk yı gördüm. sonra fevri bir hareketle iki fırt çektiğim sigarayı atarak küfürler eşliğinde tramway durağına girdim. tramway delikanlı tabi 3 dk sonra geldi hemen, bindim, yavaş yavaş sakinleşiyorum. henüz bir sonraki durağa varmak üzereyken tramvayın yanından öyle aheste bir geçti ki o otobüs, sanki bana bakıyor var gücüyle kahkaha atıyor. dişlerimi nasıl sıktıysam o an akşamında başım çatlıyordu.

an itibariyle rekora koşmaktayım. metrobüsten kazandığım zamanı aktarma yapmak için bekleyerek kaybettim bile.

2 saat, zincirlikuyu metrobüs durağı.

yine mi en şanssız benim ya diyerek okudum tanımları.
7 saat boyunca şehirlerarası otobüs bekledim. yollar kapalıymış... sonunda geldi bindim ve 4 saatte yolda kaldım. 6 saatte gideceğim yere 18 saatte gittim...

sizi sefiller ☺️

hiç, bisiklete biniyorum.

bir kış günü 2 saat beklememle sonuçlanmıştır. otobüs, yoğun kar yağışı sebebi ile yolda kalmıştı.

1 saat 20 dakika. ama hafif yağmur çiseliyordu müzik falan çok sinirlenmemiştim.

bir zamanlar en yakın arkadaşımın otobüsle gelmesini 4 küsür saat beklemiştim.

üniversitede okurken memleketim izmir'de alsancakta arkadaşlarla muhteşem bir gecenin ardından biletimi online olarak almanın verdiği rahatlıkla ve servis saatini bilmenin... sonrasında basmane'ye gittiğimde servis gelmeyecek demeleri sonrası bir harala gürele kavga sonucu biletimin ücretini temin edip, sonrasında sabahlamistim... toplam 7 saat falan sanırım. gidesim de yoktu galiba ondan olsa gerek *

bir okuldan sonra, tam anlamıyla 1 saat 45 dakika telefonumda yoktu; beni unuttular mı diye düşünerek kafayı yediğim dakikalardı.