etrüsk

ülkü tamer şiiridir.

etrüsk
- kuşlar neden toplanmışlar oraya?
- balık yiyorlar.
- balık sürüsü mü var orada?
- herhalde
herhalde orası da bir gemi güvertesidir,
benim için ufak bir pasaport bırakılmıştır üstüne
başkenti umutsuzluk olan bir kış ülkesi için,
bir de yolculuk bileti: etrüsk için.
insan yolculuğa yalnız da katlanırdı
sus'la, trak'la, marakaz’la
ve bir şey taşımıyorsa çantasında,
duvarlarında gemi resimleri olan
bir kamarasında anafartalar'ın
yürek istemezdi yalnızlık,
sadece izmit'e gidilirdi, belki hopa'ya.
ama bu yolculukta başka bir şey var:
pervanesiyle ıslak ibrişimler saran
etrüsk'ün dokuduğu görünmez bir kumaş,
o kumaştan yapılma yolculuk elbisesi,
sevgiyle teğellenmiş yeryüzü elbisesi
- o kuşların adı martı, değil mi?
- evet. evet, sen de bilmezsin martıların soyadını,
kendi denizinin dibindeki eski komşularına,
ufku kar yağmuruna tutan başka kuşlara
ve saçlarına sormayı bile düşünmemişsin

işte, ben de zindanların komşusuyum,
soğuk bir zindan taşırım yüreğimin yanında,
küflü bir sığınak, kemiklerden bir kule,
her gemi bir etrüsk olarak atar kendini
o kulenin mazgallarından;
bacasından mavi bir kan fışkırır göğe.
- o balıklar ne balığı?
- bilmem.
bilmem, belki sen bırakacaksın
renkli, resimli, ufak bir bilet bana,
önüme bakmadan geçeyim diye karaköy'den,
yabana güverteler görmeyeyim diye rıhtımda.
etrüsk. haritaların tozu.
içime tuz akıtan bir deniz parçası oldum