iyi insan olmanın bir halta yaramaması

kulaklara üfürülen şeytan lakırtısıdır. iyiliğe karşılık bekleyerek yapılan her eylem, topluma verilen bir borç, ödenmesi gereken bir alacak hakkı doğurur. halbuki, buna iyilik diyemeyiz. bir de iyiliğe kötülükle karşılık almak gibi bir vâkıa vardır ki, iyilik duygusunu katleder. bir şark hikâyesi vardır, bilmem, belki duyan-okuyan olmuştur:

adamın biri, çölde su kuyusunun yanında elleri, ayakları sakat şekilde oturur, oradan geçecek birinin kendine yardım etmesini, kuyudan çekeceği sudan bir tas da kendisine içirmesini intizâr eder, dururmuş. nihâyet kuş uçmaz, kervan geçmez çöldeki kuyunun başına, süslü atı ve şişkin heybesiyle güçlü-kuvvetli bir beyzâdenin yolu düşmüş, kuyudan su içmek istemiş. kuyunun yanında bu engelli adamcağızı da görüvermiş. adam, allah rızası için kuyudan bir tas su çekip kendisine vermesi için beyzâdeden rica etmiş. o da kendisi dahi evvelce su içmeden, bu susuzluktan yanıp tutuşmuş garip adamın derdine dermân olayım düşüncesiyle kuyudan su çekmek üzere kuyunun başına varıp eğilince, elleri, ayakları sakat görünüşlü adam ayaklanıvermesin mi ? ! bir çeviklikle beyzâdenin ardında belirip onu eğildiği kuyuya itekleyerek düşürmesi bir anda olup bitmiş. meğer, kuyunun yanında oturan adam sakat numarası yaparmış. amacı, iyilik istediği insana kötülük ederek onun malını-mülkünü yağmalamakmış. nitekim, beyzâdeyi kuyuya yuvarlayınca, bundan istifâde ile o'nun yağız atına atlamış, tam uzaklaşmak üzereyken, kuyunun dibinden beyzâde'nin çığlığını duymuş. beyzâde şöyle bağırıyormuş: ''ey iyiliğe kötülükle karşılık veren adam ! atım, atımın sırtındaki şişkin heybelerim, mücevherlerim, her şeyim senin olsun. bunların hiç birini senden kıskanmıyorum. yalnız senden bir şey istiyorum : lütfen, bu yaptığını gittiğin yerlerde, kahve köşelerinde hiç kimseye anlatma; yoksa bir daha gerçekten suya ihtiyacı olan bir engelliye kimse su vermez. ''

şu halde, iyiliğe kötülükle karşılık vermek, kuşkusuz iyiliği öldürür, büyük şenâattir. ama, bu halde dahi iyilikten geri durmayanlar da kötülük ile savaşanlar mertebesindedirler. bunların allah katındaki değerini bizler bilemeyiz. kötülük, bizi ve dünyamızı ondurmaz, kötülüğü kuşanmak, kötüye benzemek kazandırmaz. kötülük ile elde edilen lokma kursakta dert olur. iyilik ile alınan hayır duâ ise dünyadan göçüp gidince âhirette bitmez-tükenmez bir rızık olur.