konuşanlar

3 bölüm daha izlersem genel ahlakımın bozulacagına ve bunu düzeltmem için bir altı ay uğraşmam gerektiğine hepten emin olduğum program.

herkes herkese küfür ediyor ve herkes gülüyor. herkes yarınlar yokmuşcasına konuşuyor. yıllar önce neil postman “televizyon, öldüren eğlence” kitabını okudugumda - yok daha neler demiştim içimden. çok vizyonsuzmuşum hakikaten. 5 dk ünlü olabilmek için daha ne kadar geleceğinden yiyebilir ki insan diyorum izledikçe.