baba

kendisi ile 2 yildir gorusmuyorum. bloke ettim heryerden. isin garibi, hayatimdan onu cikartmamin beni hic etkilememesi. ozlemedim, onu hayatimdan cikarttigim icin uzulmedim veya sevinmedim. degisik bir tipti babam, aslinda iyi adamdi. gunduzleri mukemmel bir insan, geceleri icki icince icinden seytan cikiyordu. anneme ve bana yaptiklarini unutamiyorum kucukken, dayaklar huzursuzluklar vs. bir ara duzelir gibi oldu, ben yurt disina ciktim is icin. annem yalnizken yaptiklarina dayanamadi ve babamdan bosanip kendine yeni bir hayat kurdu. ben kendisi ile gorusmeye devam ettim sonrasinda. bir kere daha evlendi, evlendigi kadin melek gibi biriydi. babam ona da baslamis satasmaya, dovmeye. kadin benim esimden ara ara yardim istemis, bu gece beni dovebilir, birsey olursa seni arayiyayim yardima gel diye. 2 yil once ickili bir gece, esime kendi duvarinda yazdigi aptal aptal seylerden oturu kendisini hayatimdan cikarttim. icip icip beni arar benle kavga ederdi, ses cikartmazdim, hadi derdim adam yaslandi, babadir sonucta. 2 cocugumun annesine laf ettigi anda yollarimiz ayrildi. o kadar da degil. gecen sene de yeni evlendigi kadin, kahrindan kanser oldu ve oldu. benimle ara ara iletisime girmeye calisti, reddettim. su aralar acaba kanser vs olsa ne yaparim konusurmuyum gidermiyim yanina diye dusunuyorum. benimle gorusmeye calismasinda maddi etkenlerin oldugunu da dusunuyorum, durumum iyi, benden para koparma derdinde olabilir. babamla boyle bir iliskim olunca ve evdeki huzursuzlugun ne demek oldugunu ogrenince, evliligimde cenneti yasatmaya calisiyorum esime ve cocuklarima. tek derdim onlarin mutlu olmasi. ozellikle kizimin uzerine titriyorum, baba figuru olusturmaya calisiyorum, ne olursa olsun babam var, kurtarir beni bu dertten psikolojisini oturtmaya, bana guvenmesini saglamaya calisiyorum. biz gormedik, onlar gorsun istiyorum. ne yazdim be.