an itibarıyla yazarların nerede olup ne yaptığı sorusu

acılarımı geceye sakladım. balkonda kahve içip sudoku çözüyorum. karşı binada oturan teyze sanırım çaktırmadığını düşünerek beni dikizliyor. aşağıdaki çocuklar ablağgğğğğ ablağgğğğğğğğğğ ğaaaağğğ diye bağırıyorlar, içlerinden biri de ağlıyor. bu çocukların ağlamaları ve bağırmaları hep çok komik gelir, ama beni dikizleyen teyze deli olduğumu düşünmesin diye kahkaha atamıyorum. çünkü tekim ve tek başıma balkonda sudoku çözerken birdenbire kahkaha atmaya başlamam beni deli gibi gösterebilir.
kahkaha atabilmek için odama geçeceğim birazdan çünkü çocuklardan birkaç kişi daha ağlamaya başladı ve hep birlikte ağlıyor olmaları dünyadaki en komik seslerden biri. bir de ağlayarak konuşmaya çalışıyorlar, ortaya ğawğahşyawgğğ diye bir şey çıkıyor.
yine de bu çocuklarla empati yapabiliyorum çünkü gece acılarımın ortaya çıkış anından itibaren ben de kendimden bu tarz sesler duyabilirim.
ama şu an o sesler benden çıkmadığı için istediğim kadar gülebilirim puhsahahahahahahahahahaha. ahaha. biraz daha güleyim.
hehehejehehehehejehehehe.
yeterli bugünlük.