420pm yazar profili

*420am.

serserisi olmayı kabul edeceğim ailedir. herkes uyuduktan sonra mutfakta gürültü yaparım ama.

internet ortamında, özellikle sözlüklerde denk geldiğim durumdur.

öncelikle varoş, merkezin dışında kalan yerleşim yerine deniyor. genelde gecekondu tarzı olan yerler ve evet maddi durumu iyi olmayan insanların ikamet ettiği yerlerdir.

ömründe kenar mahalle görmemiş, tek haneli yaşlarında çalışmak zorunda kalmamış, soğuk günlerde dışarda kalmamış, üç kuruş para için onun bunun işinde çalışmamış insanlar bu kelimeyi hakaret olarak ağızlarına alamazlar.

küçük yaşlarda silahla tanışıyorlar. eğitim, terbiye zaten hak getire. uyuşturucu, çeteleşme, suça meyil bu mahallelerde.

yani polisin giremediği semtin ismini sevmediğin hatun kötü giyiniyor/makyaj yapıyor diye kullanamazsın. yapabiliyorsan orayı iyileştir. yapamıyorsan sokak çocukları üzerinden birilerine bir şeyler söyleme. engelli insanlarla dalga geçiyor musun? özürlü kelimesini hakaret olarak kullanıyor musun?

bir de ricam; şehrinde mutlaka vardır öyle bir mahalle. usulca kenarından geçerken varoş diye bir seslensene benim için. sevgiler.

benimdir efenim. hayatın birkaç yerde bug'ını bulmuş, neşeli, çok yakın geçmişe kadar sırt çantasıyla yaşayan (deniz gözlüğü bile vardı). doğada 20 küsur senedir kaybolmamış, düşüp kalkmış, polisten kaçmış, halen arada kaçmaktan zevk alan, yeni arkadaşlıklar edinmeyi seven, atmosferde fazlaca yer kaplayan, iki elini de kullanabilen* bir insansıdır.

hepinizi çok seviyor. şaka, hepinizi değil.

arkadaşlarından biri benim. %100 katılıyorum. beynimin her nöronuyla eğleniyorum bu adamla ve nikoyla. cenaze, boktan bir iş, boş boş oturma, güzergah bilmeden gidilen tatil dahil bir tane öylesine geçmiş bir anımız yok. uyku düzenimiz bile birbirimizle daha fazla vakit geçirmek üzerine. bu d bazen uykusunda da benimle konuşuyor.

gerektiğinde mualif, şuan gerekmiyor kankam. olay anladığın, anlayabileceğin gibi bir şey değil.

söz hem uçar hem de bağıramıyoruz. bağırsak yazmam. bağırsakla ilgili espri yapanı da vururum.

yalnızlığın artılarından bahsedelim biraz da...

ufak tefek şeylere yıkılamazsın. eşiklerin değişir, üşüme, acıkma, hobiler...

kolayca hasta olamazsın nazlanacak kimse olmayınca.
en güzeli ise insan sarrafı olursun. bir cümleden, bir jest-mimikten bir sürü çıkarım yapabiliyorsun. neyi kimden isteyeceğini öğreniyorsun. yalnızlığı zaten kabullendiğin ve büyüdüğün için, seçici oluyorsun. zoraki ilişkilere asla boyun eğmiyor tavrını küçük yaşlarda bile net olarak koyabiliyorsun. kendini terbiye ediyor, kendi ahlakını, kendi dinini, kendi siyasi görüşünü etkilenmeden özgürce seçebiliyorsun. her ne kadar biz biziz desek de aile, arkadaşlar illa etkiliyor. kendin büyüyorsun. asla üst limitin olmuyor. sonsuz bir sevgi, sonsuz bir anlayış, sonsuz bir saygı ve daha sayamadıklarım....

nasıl kullanmaz adamın adı halis.

get high or die tryin'

kendini sev, doğayı koru, yeşili iç.

oldschool bir roketatar mermisi olsa bu şarkıyla damardan alabilirsiniz.

pılını pırtını topla, atla camdan.

kafan rahat olacak öncelikle. hayatında, evinde, it gibi tomar tomar para harcarken; kafan rahat olacak.

bunu ailelerimiz beklentiyi göstermek amacıyla derlerdi diye düşünüyorum. işte sonra ben akşam ezanında eve girmemeye başladım.