abartılmış_bilgelik yazar profili

tabi ki hayat mükemmel değil ama durmadan şikayet eden insana karşı alerjim var. mutsuzluk bir dönem olabilir, bir durum olabilir ama bir seçim olmamalı. bunu kendinize yapmayın.

ben deli dolu biriyim, ama şu an sadece doluyum.
kırılmış bir sağ kolum, gönlü bir hayli kırık, yapayalnız, bomboş bir yolum.

kendime neden elma ile armut kıyaslanıyor ki diye sorduğumdan, arasındaki farkı bilemem. ikisi de çok ayrı mecralar sonuçta.

her zaman yaptığım eylem. bir kez kupa olmayan bir evde şekerlikle çay içmişligim oldu. evet şekerlikle ve evet çay konusunda arsızım.

...
benim rengim mavinin her tonu.
herkes bir renkle başlar hayata.
kiminin kömür karası biter.
kiminin bulut rengi son bulur.
ben yaşadım her rengi...
şanslı diye bana derler.
hayat ne siyahtır ne beyaz.
yaşamak gerek renkleri
yaşadım bende demek için.
...

demiş seçim seziş bir şiirinde ve beni anlatmış bilmeden

kalp kırmak ama her şekilde ve her zaman
bir yerden bir yere giderken kaybolmak ve mutlaka yolu 6 saat kadar uzatmak
çok bilmişlik taslamak ve hiçbir şey bilmemek
her şeye karışmak
bağırmak
annemi ve bizi üzmek
sinir krizlerine neden olmak
tamir edilmesi gereken her şeyi daha çok bozmak
ama en iyi olduğu konu içip içip sızmak

keşke kendinden bu kadar nefret ettirmese...

ağlamak olabilir. yüksek sadakat'ın bir şarkısında geçer: dışarda yağmur, içimde yağmur (bkz: katil ve maktül)

onun beni sevdiği gibi. ne bir eksik, ne bir fazla. sanki bütün ömür onu beklemişim gibi, beklediğime değmiş gibi. (bkz: nil karaibrahimgil)* asla yalnız bırakmayacak gibi, bütün hikayelerini bizli özlemlerle anlattığı gibi, sanki bütün dünya bizi bir araya getirmek için dönmüş, şimdi ise onun hayatı ben, benim hayatım o olmuş gibi. yani aynı onun beni sevdiği gibi

çok alman tanıdım, çok kez almanya'da bulundum, bir çok alman ile de samimiyim, fakat böyle bir disipline denk gelmedim.
ya yeni nesil de bir bozukluk var(gerçi orta yaştalarda olan yakın olduğum kişiler de çok disiplinli değiller) ya da bana denk gelmiyor.

zebercet

kendisi bana okuma alışkanlığını ve bağımlılığı kazandıran kitaplar serisidir. çocukluğumun bir parçasıdır. eğer çocuklarınız varsa, gençseniz, yetişkinseniz, olgun yetişkinseniz yani her yaşta bu kitap hayatınıza renk katabilir. ki filmi ve dizileri de nitekim çok samimi ve alışagelmişin dışındadır. final kitabını hala sevmem ve son bir kitabın gelmesi için umut ettiğim çok zaman olmuştur.

geçen gün aldığım rimel. bana sponsor olsalar, iki kat daha fazla satış yaparlar ki hiç bir makyaj ürününü bugüne kadar övmüşlüğüm yok. normalde sürer geçerim. bir ürünü genel olarak tavsiye etmeyi sevmem, sonuçta her insan çok farklı. *
ama önüme gelen kişiye ve kirpiklerin takma mı diye soran herkese, rimeli tavsiye ediyorum. olağanüstü çünkü. başka tek bir şey kullanmıyorum, çünkü kaş, göz ve dudak arka planda kalıyor ve bir şey yapmaya gerek kalmıyor. ismini yazmayacağım, gerçekten reklam yapıyorum gibi olmasın.*

oyunun adı aşk, kan ve gül
sen katilsin bense maktül
çek hançerini
son kez öp ve beni öldür

nedense aklıma şuan bu şarkı geldi. (bkz: katil ve maktül)(bkz: yüksek sadakat)

yazık dediğim durum. ülkede yazar, şair ya da kitapları, yazdıkları okunsun diye çırpınan insanlar mı tükendi ki? bir insan çok popüler olabilir, sevilebilir veya sosyal medyadan para kazanabilir. hak edip, etmediği farklı bir sorudur. ama random kandil mesajı atar gibi, bu kitap yazma arzusu neden anlamıyorum. sırf televizyonda, instagramda gördüğü, takip ettiği insan kitap yazdı diye alan, okuyanı da anlamıyorum.

sigaraya başlamadan önce - ki nispeten geç yaşımda başladım- her üzüldüğümde paketlerce jelibon yerdim. ergenlikte bütün depresyonlarım öyle geçti. sonra sigaraya başladım. kilolarca şeker mi, yoksa sigara mı daha kötü bilemedim şimdi.

yarın yapmak zorunda olduğum eylem. hem de doğum günümde. hem de ders için. hem de çok erken. hem de doğum günümde. hem de bütün gün depresif bir şekilde uyumak isterken. *

sevdiğim insanla, ailemle, başarılı ve huzurlu bir hayat
bonus olarak yazdığım, yazacağım kitapların insanlar tarafından okunması
daha da bonus olarak bir gün kitaplarımdan filmler yapmak, senaryolar yazmak
hadi en bonusu da tanınmış bir yazar, senarist olup insanların hayatlarına dokunmak

bu başlığı her okuduğumda içimden bu gece " en çok muzlu süt içen meslek erbabına ne denir? sütü seven kamyon şöförü" yazmak geliyor. (bkz: si tu savais combien je t'aime) ki şuan yazmış bulundum. tutamadım kendimi, kahretsin tutamadım.*

kitaplığımdaki kitapların yaklaşık %50si olan kitaplar.
bir kitaba önce 14 sayfalık, sonra 34 sayfalık ve en son 54 sayfalık şans veririm. eğer 54. sayfadan sonra hala sarmazsa, aldığım yere geri koyma huyum var.

şimdi efendim 5-6 yaşlarındaydım herhalde anaokuluna ya da ilkokula yeni başladığım zamanlar. büyükbabam* köşedeki bakkaldan yoğurt almış, eve gelmiş. bir de ne görelim? yoğurtun son kullanma tarihi 3 hafta geçmiş. yoğurtu geri götürünce, aynı zamanda komşumuz olan bakkal kara donlu beytullah geri almamış. büyük babamla kavga etmişler. *
büyükbabam geldi, bunu bize anlattı. o zamanlar bir de yılan hikayesi furyası var, bayılıyorum o diziye. "ben de polis olucam." diye tutturmuşum.
ertesi gün uyandım, bahçemizde oynuyorum. birden aklıma geldi. madem ben de polis olacaksam, şimdiden beytullah amcanın dükkanını bozuk mal satmaktan mühürleyebilirdim. kimseye bir şey demeden, sessizce çıktım evden. en son arkamdan babaannemin anneme seslenişini duydum. "koş kızım! bizimki evden kaçıyor!" annem yakalamadan koşa koşa gittim bakkala. yolda beytullah amcanın karısını gördüm. "sizin bakkalı kapatmaya gidiyorum, polis olucam ben. bozuk yoğurt satmışsınız büyükbabama. "dedim, kadın da düştü peşime. hem gülüyor, hem de" ekmek paramızla oynama kızım!" diye bağırıyor.

bakkaldan içeri girdim. parmak uçlarımda doğrulup, var gücümle masaya bir yumruk attım." bozuk mal satıyormuşsun. ben polis olucam, mühürü vuru... " derken, annem arkamdan saçlarımdan yakaladı. eve gidene kadar saçlarımdan sürükledi beni. geceyi korkumdan televizyonun arkasına saklanarak geçirdim. *10 gün boyunca okul harici, bahçeye bile çıkmama ve dondurma yememe cezası almıştım.