amanneysene yazar profili

tüylü dostlarımızı ve tabii kendimizi korumak için icat edilmiş muazzam ötesi buluş. bit, pire, solucan, tenya ne varsa çaresi bu iç ve dış parazit aşılarında. piyasada da envai çeşit marka var bu ilaçları üreten veterineriniz ve siz en doğru tercihi beraber yaparsınız zaten. lakin anlamadığım bir nokta var yaklaşık 2 yıl öncesine kadar her veteriner bu aşı için yılda 3-4 kez tekrarlansa yeter derken ne yaşandı da bir anda 2 ayda bir tekrarlanır oldu bu aşılar. içerik aynı, hayvan aynı. ha bir de nedense eskiden enjeksiyon şeklinde yapılan iç parazit şimdi hap şeklinde yutturulur oldu bu da bir acayip. veterinerler de aralarında anlaşıyor herhalde piyasada herkes aynı şeyi yapıyor aynı anda. sayın veterinerler anladık ekonomi kötü size de para lazım da insaf ya ekonomi bize de kötü ayıp günah yahu süslü laflarla kandırmaya çalışmayın bari bizi.

insanlar çok garip. 1 ay önce sövdükleri, linç ettikleri insanın ölümüne üzülüyorlar, ah vah ediyorlar. tosuncuk aynı şekilde ölse acaba üzülür müydünüz merak ediyorum sadece.

mükemmel bir maçtı ben izlerken yoruldum onlar kortta yorulmadı. alcarazın winnerları, drop shotları of oof. müthiş mentale sahip iki iyi sporcu kesinlikle. altın üçlüye veda ettiğimiz yıllarda ilaç gibi geldiler. gönlümüzün ispanyolu başta korkutsa bile mükemmel geri döndü. bir daha böyle maçı ne zaman izleriz kim bilir.

bu işlerden hiç anlamayan biri için korkunç bir dehliz. bir program kuralım dedik kafayı yemek üzereyiz sevgili sözlük. hayır kafayı yiyeceksek bile programı kurabilseydik keşke yok mu anlayan birileri bir el atsa

zaman zaman verilen mesajlarla alttan alta beyni işlemeye çalışsalarda türk televizyonlarının en iyi kanallarından biridir kendisi. özellikle dünyanın her yerinden çesitli senfoni orkestlarına yer veriyor olmaları beni hem şaşırtıyor hem büyülüyor. ah birde filmleri sansürsüz yayınlasalar da izleyebilsek tadından yenmez bir kanal.

evet son zamanlarda malesef hissediyorum bunu. hayat bizi yoruyor

kendim. kimse sevmiyor demiyorum ama en çok kendim seviyorum. iyi ki böyle.

aslında o kadar da mantıksız değil. bu devirde kimseye güvenilmiyor en azından kimliğinden anlardık karşımızdakinin evli mi bekar mı olduğunu. bir de boşanınca sadece kadınlar uğraşıyor kimlik değiştirmekle medeni hal yazınca erkek de uğraşmak zorunda kalır bu bari sadece kadına yüklenmemiş olur.

aklıma düştü yine. niye yok kardeşim hiçbir yerde. bulup gönderene bir kilo hediye ediyorum.

gerek yoktu ben vardım

kimi zaman bir şarkı, bir koku, bir ses ya da herhangi bir renk bile böyle hissetmenize neden olabilir. aslında sebep bunlar değildir kapanmamış bir defter, unutulamayan bir dert, çözülemeyen bir problem vardır kişinin hayatında ama üzerini örtmüştür. o örtü uçmak için nedenini bulmuştur sadece. o örtü kalktığı zaman tüm o koku etrafa yayılır ve siz haliyle bok gibi hissedersiniz. kendinizi sevin, kendinize en çok siz değer verin.

carl gustav carus "woman on the balcony"
bana kalabalıktan kaçmış ve düşüncelere dalmış dertli bir kadın resmedilmiş hissi veriyor.

en çok beğenilme ihtiyacı duyan insan beğenilmeye ihtiyacım yok diyen insandır. her insanın beğenilmeye, övülmeye ihtiyacı vardır bunları ister. insan önce kendisi kendisini beğenmeli, beğenilecek özelliklerini bilmeli, kendisini takdir etmeyi öğrenmeli. sonra zaten insanlar beğeniyor. iş özgüvende bitiyor tamamen.

yarım bıraktığım tüm işleri bitirmek. aylardır bitmeyi bekleyen tonla işim var hepsi de farklı farklı alanlarda

15 milyon usd için oynanan turnuva. maçların hepsi muazzam bana göre ama malesef ülkemizde gösterimi yok. cumartesi nadal ve djokovic'in üçüncülük maçı var sonuç her ne kadar belli olsada nadal'ın son günlerini izlemek inanılmaz keyif veriyor bana. altın çocuk alcaraz'la sinner final oynayacaklar. nadal'dan sonra gönlümüzün ispanyolu alcaraz'ın arkasındayız.

ası oldum yüksek lisansı bitiremedim iş bulamadım. bence aşıdan

eğer arada gerçek bir güven duygusu ve saygı tahsis edilebilmişse yürütülebilir ama zorluklara göğüs gerebilmek gerekiyor ki bu herkesin harcı değil.

muhtemelen ressam olurdum ya. otur evinde yap işini, karın tokluğuna okut resimleri öldükten sonra da ismin yaşıyor mis. tabi sıradan ressam olma ihtimali de var ama en kötü ihtimalle öldükten sonra ismimi bilmezlerdi yine bir şekilde yaşardım. nasıl olsa şimdi de öyle olacak ne fark eder.

gece çöktüğünde, kendinle başbaşa kaldığında ve mutlu değilsen gelir bu düşünceler. sebepsiz değildir yani illa vardır bir sebebi