bisütlüköpük yazar profili

sandal
kaçmışsın gitmişsin buradan
çünkü çok bıkmışsın her şeyden..
bu sözleri bazen aynaya bakıp mırıldanırken buluyorum kendimi.

gökyüzü bazen ciğerime doluyor..

ve yine aynı şarkıdan,
terliklerimle gelsem sana sonunda aşkı bulmuş gibi.
eksik bir şey- ezginin günlüğü

bizim büyümediğimiz dünyanın kirlenmediği zamanlarda, ayy akşam olsun da beyaz show izleyelim bak bugün falanca gelmiş, şeklinde cümlelerle heyecanlandığım -hatta şu an yazarken bile o kıpırtıyı hissettim- bir gündü cuma. ve evde kalıp koltuğa yayılıp evdekilerle gülerek geçirdiğimiz bir akşamdı cuma akşamı.
sonra ne mi oldu?
beyaz show bitti, biz büyüdük, ülke bambaşka hallerde, karamsarlıktan ülkece intihar eşiğindeyiz ha bir de bu arada başlıktan anladığım kadarıyla, evde oturduğumuz için ezikmişiz de maalesef.

geldi bahar ayları, gevşedi gönül yayları diyebiliriz bence, evet biraz anane tarzı oldu ama haziranda aşk bir başka oluyor sahiden de sanırım.

yenik düşüyor her şey zamana, biz büyüdük ve kirlendi dünya.
yeni türkü- telli turna

her çiçek bir çoğulluktur gününe göre,
yalnızlık çoğulluktur.
sanırım bir giz de yok bu beraberlikte.
edip cansever

kapitalist düzen beraberinde kendisine yer bulmuş, dünya genelinde düşününce aslında gittiğiniz herhangi bir şehirde de kendi şehrinizde içtiğiniz kahve tadını sağlaması açısından çok iyi bir imkan. ancak durum bizim ülkemizde ne yazık farklı bir boyut almış durumda, starbucks bir statü, prestij meselesi olarak görülüyor, oraya gidenler ne kadar cool, elinde o bardakla yürüyenler vay be ne kadar iyi gibi algılar barındıran kahve zinciri. kendisine karşı bir antipatim yok, arkadaşlarla oturmak için tercih ettiğimiz rahat bir yer. ancak eğer yakınlarda yerel, eli yüzü düzgün bir cafe varsa o daima önceliğim. pandemi sürecinde zaten yerel esnafımız sıkıntı yaşadı, kurumsallar bir şekilde ayakta kalıyor ama kendi şehrimizden, sıcak ortamlardan bir kepenk daha kapanmasın diye düşünüyorum bu da gitmeme nedenimdir.

çocukluktan beri içimi kıpır kıpır ettiren, öncesinde tatil çantama bakıp bakıp gülümseten şey. 15 tatilleri, bayram haftalarını beklettiren heyecan. terminalin kalabalığı, vedalar, hoşgeldinler, her çeşit insanı içine alan o havası bazen hissettirir kendini, özlerim. belki o çocukluktan kalmanın üstünü örttüğü masumiyetle güzelliği bende hep ayrı her yolculuk fikrinde heyecanlanışım o yüzden, belki de sahiden o terminallerim havası, suyu farklı. bilemiyorum..

yabancı 60'lar 70'ler rock. özellikle led zeppelin..

kitap olarak okunacaklar listemde olup pars biriktirme zorunluluğu sebebiyle bir türlü kavuşamadığımdır.
icat olarak bakarsak, bu iki kelimeyle ne kadar olanaklı ve sevimli görünse de içinde derin matematik bilgisi, kuantum fiziği, evrenin çizgisi, uzay zaman karmaşası, çoklu evren teorileri gibi birçok detay barındıran henüz keşfedilememiş olandır.
zamanda yolculuk, insanın gece yatmadan veya boşken düşündüğündd ufkunu açtığına inandığım bir konu ve ilgisini çeken sözlük yazarlarımız olursa diye stephan hawking'in 28 haziran 2009'da düzenlediği davetiyelerini bir gün sonra dağıttığı partiyi araştırmalarını tavsiye edebilirim. ben uğraşamam diyenler içinse; kısaca, hawking zamanda yolculuğun olmadığınu kanıtlamak adına yaptığı bir muzip deney diyebiliriz. eğer zamanda yolculuk olsaydı yıllar yıllar sonraki torunlarımız belki çocukları bizi ziyarete gelirdi partiye diye düşünüyor. peki torunları bulduysa zaman makinesi ama o an daha önemli bir işle uğraşıp kaçırdılarsa partiyi?

irade terbiyesi- jules payot