bu şehirde olmaz terk edip gitmeli yazar profili

alttaki benim elim.

canım bacım*

ben bu hayata çok kırgınım. nasıl toplayacağını bilemediğim olayların içinde aklı selim tek insan olarak kaldığım için çok kırgınım. yüklerin hep omzumda olmasından dolayı çok kırgınım. her şey yoluna girdi derken her şeyi bu kadar karıştırdığı için çok kırgınım. hayallerim için elde ettiğim son şansımda her şeyi bu kadar karıştırdığı için çok kırgınım. olmayacak gözüyle baktığım hayalimi oldurtup sonrasında ondan beni vazgeçmeye mecbur bıraktığı için çok kırgınım. sırf bir şeylerin iyi olması için hayallerimden beni vazgeçirttiği için çok kırgınım. madem bu kadar karışacaktı her şey, bu dönemde mi karışmalıydı? bir sene sonra karışsaydı ne olurdu? ya da bir sene önce? belki önüme bakmam daha kolay olurdu. belki de elde etmiş olduğum hayalimin peşinden koşmak için imkanları oluşturmuş olacaktım. çok yoruldum ve çok kırgınım. bir şeylere böyle nasıl devam edebileceğim hiçbir fikrim yok. bu saatten sonra nereye gidersem gideyim hiçbir yerde olmayacakmış gibi hissediyorum. bu yük bu sefer ağır geldi. inanıyorum ki yaradan kaldıramayacağı yükü yüklemez kuluna ama ben kaldıramıyorum. senelerdir peşinde koştuğum hayalimi en olmayacak ihtimalden ve son şansımken elde etmiştim ve şimdi ondan vazgeçmek zorunda kalmayı kaldıramıyorum. olmuyor bu sefer. her şeyi kendim halletim ya da her şeyin altından bir şekilde kalkıp devam ettim ama bu sefer devam edemiyorum. toplayamıyorum. çok kırgın ve yorgunum ama benim payıma yine bir şeyleri halletmek düştü. yine kendim hariç her şeyin iyiliği için bir şeylerden vazgeçmek düştü. yine bir şeylere mecburum. toplanamıyorum ve bu sefer halledeceğime dair hiçbir umudum kalmadı.