cabülka yazar profili

enflasyon canavarı, tavukları da etkiledi. tavuklar eyleme başladı. eylemler yumurta fiyatlarını arttırdı.
son bir yılda yüzde 200 zamlanan yumurtaya yeni zamlar yolda olduğu söyleniyor. büyük boy yumurtanın adet fiyatı toptanda 1 lira 50 kuruşu geçerken, bazı fırsatçı marketlerde 2,5 liranın üzerine çıktı. son 5 yılda yumurtanın fiyatı yüzde 630 arttı.
şimdi bütün gözler mevcut iktidar sahiplerinde. tavuklarla konuşmak için heyet gönderilecekmiş.

bir sümer atasözü derki;
kasapların tartışmasında, koyunların taraf tutması, koyunların kaderini değiştirmez.

mevcut iktidar sahiplerinin bize hâkim olabilmesi için rüyalarımıza, hayallerimize sızması gerekir.

hırsızların, biz istemezsek çalamayacakları tek şey rüyalarımızıdır. rüyalarımızı, hayallerimizi de satarsak, biz olmayız.

geleceğimize, sahip olmak için düşlerimiz yeter. satılacak düşlerimiz yok.

enflasyon canavarı, vatandaşları doğrudan etkiledi. gıda fiyatları pazarlarda cep değil, ocak yakıyor. semt pazarlarındaki sebze, meyve ve balık fiyatları görenlerin ağzını açık bırakıyor. pazarlara gitmeye korkar olduk.

kiralık evler karaborsa oldu! dar gelirli, asgari ücretli aileler uygun ev bulamıyor. ev sahipleri vicdansız. ülkenin içinde bulunduğu ekonomik şartlarda, asgari ücretin yarısını istiyorlar. kirası uygun ev bulmak zor. bulunsa bile köpek bağlasan durmaz. duvarları küflemiş.

allah vicdansız ev sahiplerini ve bu sömürü sistemini savunanları nasıl biliyorsa öyle yapsın. amin.

sevdim
ben senin gözlerine bakarken, kaybolmayı sevdim. bir sonbahar akşamı, çisil çisil yağan yağmurda seninle yürümeyi sevdim. rahmeti bekleyen aç topraklar aç insanlar gibi seni beklemeyi sevdim. ben senin vatanım olma ihtimalini sevdim.

cabülka, 6 nisan 2022

bu ülkede hep analar ağlıyor. diyarbakır annelerininde, cumartesi annelerininde ortak talebi çocuklarına kavuşmak. ölü veya diri...

dünyada hep anneler ağlıyor. filistinde öldürülen çocukların anneleri, yemen'de açlıktan ölen çocukların anneleri, afrika'daki çocukların anneleri ağlıyor.

iş cinayetlerinde ölen çocukların anneleri ağlıyor.

hep ağlıyorlar...

anneler ağlamasın diyen yok. kendi anam ağlamasında başkası umrumda değil. herkes kendini düşünüyor. kendi çıkarlarını düşünüyor. ne zaman hem cumartesi annelerine hemde diyarbakır annelerine, yemen'deki anneye, filistinde'ki annenin ağlamaması için mücadele edilir. işte o zaman dünya güzelleşir, cennet haline gelir. unutmamak gerekir, cennet annelerin ayakları altındadır.

türkiye'de mutlu insan var mı sorusunun cevabını buldum. tüik'in açıklamalarına göre 63269 mutlu varmış.
bende çok mutlu olmayı isterdim fakat elvanlılıyım.

herkesin bir sevdası, aşkı vardır. benim kitaplarıma ve eşime olduğum gibi.
her yerde, her şeyde aşkı görebiliriz. doğayı, hayvanları, vatanı, bir şehri, arkadaşları, anneyi, babayı, kardeşi, aileyi, varlığı yüce olanı büyük bir aşkla sevebiliriz.

aşk, kutsal bir olgudur. türk dili ve edebiyatında da aşkı görebiliriz. mesela sıfatlar isimlere aşık kelimelerdir. ( insanoğlu da sıfatlara aşıktır.) zarflar, ( belirteç )  fiilimsilere, fiillere, sıfatlara, hatta kendi türüne belirteçlere aşık kelimelerdir. zarfların bu aşkı sıfatların, fiillerin, fiilimsilerin durumunu, miktarını, zamanını, gittikleri yeri yönünü belirtir.

insanoğlu bu zarf türlerinden miktar zarflarını çok severler. onlardan biri de 'daha' zarfıdır. çünkü her zaman daha fazlasını istedikleri için. bu istekleri ahiret gününe kadar da bitmeyecektir.  daha iyi iş, daha iyi maaş, daha iyi araba, daha iyi ev, daha iyi makam, daha iyi eş, daha iyi sevgili... bu örnekleri çoğaltabilirim. her bir zarf türüyle insanlara, emperyalizme ateş edebilirim.

insanların nefsinin daha  sevdası hiçbir zaman bitmeyecek. bu sevda uğruna herkesi her şeyi harcayabiliyorlar. acımasızlık, yalan, riya, kibir, güç sevdası insanları bozuyor.

keşke diyorum, bazı zamanlarda. keşke iş güvenliği uzmanı olacağıma türk dili ve edebiyatı okusaydım. derdimi, duygularımı yazarak daha iyi anlatırdım. benim için güzel bir eylem.

sizin hiranız neresi?

insanların doğuştan gelen, utanma duygusu, ar, namus gibi toplumun olmazsa olmazları, cahiliye dönemi arap toplumunda tamamen ortadan kalkmış, değersizleşmiş, yüce anlamlarını yitirmişti.

cahiliye döneminde, kin ve nefret tohumlarının ekilerek bütün insanlık kirletilmiş,  hak, hukuk, adalet ve eşitlik gibi temel insan haklarının hiç birisine değer verilmemişti.

içerisinde yaşadığı toplumda dini yozlaşma mevcuttu. insanlar kendi yaptıkları putlara tapmaktaydılar.

toplumun yozlaşmış çürümüş sistemine karşıydı. tüm mücadelesi, savaşı cahiliye toplumuna karşıydı.

hz peygamberimiz böyle bir ortamda, ait olduğu yere sığamaz hale gelmişti. yozlaşmış, bozulmuş, hak adaletin olmadığı toplumdan kaçıp hiraya gitmişti.

insan boşuna hiraya gitmez. insan içerisinde yaşadığı toplumdan rahatısızsa, ait olduğu yere sığmıyorsa hiraya gider. gezmek için hiraya gidilmez. gezmek için dağlara, ormanlara, denize, mağaralara gidilmez. bu bir his meselesidir.

size dünyaları, her şeyi verseler eğer içerisinde yaşadığınız topluma ait değilseniz, ait olduğunuz yere sığmıyorsanız. ya bir hira ararsınız. ya bir dağ ararsınız.

günümüzde de farklı değil. mevcut kapitalist sistem insanları değiştiriyor.  insanın doğasında ego var. ilahları mamon olmuş. kimisi koltuk makam mevki derdinde, kimisi para, kimisi şan şöhret peşinde. ve çıkarları için yapamayacakları şey yok.

böyle bir ortamda bulunmak, mücadele etmek çok zor. ya yozlaşacak diğerlerine benzeyeceksiniz yada  doğaya, dağlara kaçacaksınız.

"gökkubbe altında yaşayan herkes kardeştir"
keşke herkes böyle düşünse. mevcut sistem içerisinde çıkarlarımız ortaksa kardeşiz. benim gibi düşünüyorsan kardeşiz. benim tahtımda gözün yoksa kardeşiz. türk'sen kardeşiz...

çıkar ilişkisine dayalı hiçbir bağ samimi gelmiyor. mevcut sistem içerisinde insanlar, yüzüne başka arkandan başka konuşur hale gelmiş. ülkü bağı, dava bağı, kan bağı hepsi hikaye. pamuk ipliğiyle örülmüş, çelik gibi gösterilen bağlara karnımız tok.

gökkubbe ile yeryüzü arasında, kan bağıyla değil can bağıyla kurulmuş kardeşliklere ihtiyacımız var.  dünya nimetlerini tekelleştirenlerden, insanların emeğini sömürenlerden ancak böyle kurtulunur. sessizlerin sesi can bağıyla kurulur.

dostoyevski’nin suç ve ceza kitabını yeniden okurken lujin karakteriyle karşılaştım. bundan aynı karaktere sahip insancıkları gördüğümde veya duyduğum kişilere lujin diyeceğim.

kitabı okuduğunuzda lujin’in hiç kimseye zararı yokmuş gibi görürsünüz. ama toplumsal konulara duyarlı, mevcut yaşam koşullarından rahatsızsanız çevrenizde çok fazla lujin olduğunu görürsünüz.

lujin ve onun gibiler her devrin adamıdır. lujinlerin hayatlarının merkezlerinde para vardır. para uğruna yapamayacakları hiçbir şey yoktur. yaptıkları yolsuzlukları gizlerken hiç duraksamazlar. sonrasında ise herhangi bir vicdani sorgulama yapmaz; her zaman yükselme, koltuk sevdasından vazgeçmez;  varlığı yüce olana değil mamon’a inanırlar. servetlerinden aldıkları cesaretle başkalarına iftira atmaktan çekinmezler.

cabülka, tasavvufta allah yolunda girilen yolun ilk adımı olarak bilinmektedir. aynı zamanda bir diğer tanımıda; doğu da bulunduğu tasavvur edilen  yetmiş kapılı efsanevi bir şehirdir.

"santiago nasar, onu öldürecekleri gün, piskoposun geleceği gemiyi karşılamak için sabah saat 05.30'da kalkmıştı"

gecenin bir vakti aklıma kırmızı pazartesi kitabının ilk sözleri geldi. herkesin işlenebileceğini bildiği bir cinayetin öyküsü.  kimsenin engel olmak istemediği bir cinayet. aynı iş cinayetleri gibi. cinayeti işle suçu ölene veya iş güvenliği uzmanına at. önlem almak istemeyen işveren suçsuz; gözyuman idari sorumlular suçsuz. suçlu ölen işçi sınıfı.

ölmesi gereken santiago nasar değil aslında; her şeye rağmen  babasını korumak isteyen angela ölmeli; görmezden gelen, inanmayan insanlar ölmeli; santiago nasarı bıçaklayan kardeşler ölmeli. herşey kurmaca, herşey planlı.

ölmesi gereken işçi sınıfı değil aslında; eski püskü, bakımlarını yaptırmayan işveren ölmeli. o makinelerde çalışırken işçinin öleceğini bilen müdürler, yöneticiler ölmeli.

gerçek bir yazar olmak!
yazabilmek için önce iyi bir okuyucu olmak lazım. yazma eyleminin alt yapısını oluşturmak lazım.

nerede yazdığının ne önemi var. bir yerden başlamak gerek. yazmak insanı rahatlatıyor. yazmak güzel bir eylem. devrimci bir eylem.

askerlik terhis olunca veya emekli olunca biten bir meslek değildir. insanın ruhuyla, bedeniyle özdeşleşen bir meslektir.

kitabı, bir kütüphaneden başka bir kütüphaneye, hikayesi ile birlikte taşıyan kişi veya işyerine sahaf denir.
ölmüş insanların kitaplarını, dirilere satan kişilere sahaf denir.
bir depoda veya bir kütüphanenin tozlu raflarında unutulmuş kitapları bulan, yeni okuyuculara ileten kişiye sahaf denir.
sahaflığın bir okulu, kursu yoktur. yalnız kitaplarla yaşıyarak, yaşlanarak öğrenilir.

emperyalizme hizmet eden; ruhunu, kalemini satan; vatanına ihanet eden kişilere yerli işbirlikçi denir.

kağıt toplayıcılara sorun, çok güzel kitaplar buluyorlar. ben öyle yapıyorum. ya da il, ilçe kütüphanelerine üye olarak oradan temin edebilirsiniz.