ceydalinka yazar profili

karar veremiyorum. ama küçükken hep büyüdüğümde at olmak istiyorum diyip evde kişneyip dört nala koşardım. kuşlar , kediler , köpekler , tek tırnaklılar , çift tırnaklılar , domuzlar , kemirgenler ay hepsini ayrı ayrı çok seviyorum. birini seç yoksa herkes ölecek deseler sanırım aklıma ilk önce kediler geliyor. büyücü kediler beni de büyülediler..

şuanda baba parasıyla yurtdışında tıp kazanan kızın , hiç işine yaramayacak olan okul birinciliğine yine okula yaptığı bağışlarla gelmiş olması ve senin birden eften püften sebeplerle birincilikten düşürülmen. çabalarımın çoğu hep boşunaymış onun yerine param olsa yetiyormuş meğerse. insanın zoruna gidiyor ve motivasyonun da inanılmaz düşüyor. ne zaman bir şeyler için çok çabalasam diyorum ki parası olan basıp geçecek sen hala uğraşıyorsun ve işte hevesim kaçtı gitti.

kimse yoksa ağlıyorum. yalnız değilsem yalnız kalıp ağlıyorum. sonra geçiyor. hiç olmuyorsa valorant oynuyorum. o kadar kafamı dağıtıyor ki üzüldüğüm şeyi unutabiliyorum. her seferinde işe yaradı. özellikle ayrılıklardan sonra...

bir dolara dokunmak ve nasıl bir his olduğunu anlamak için bursumu dolara çevirsem mi acaba diye düşünüyorum ama alır almaz bittiği için eyleme geçecek vaktim kalmıyor.