dahlvier yazar profili

elizabeth debicki kadar uzun hanım mı yoksa sözlükteki en uzun tanımlar başlığında bahsedilenler kadar uzun tanımlar mı?

tarafını seç!

anormal uzun tanımlara yukarıdaki bakınızdan ulaşabilirsiniz.

elizabeth debicki de şu:



gerçi 1.91 diye biliyorum debicki. yanındaki adamlar 1.65 falan herhalde. haha.

(bkz: hanımcılık vs tanımcılık) *

demin favori sosyal medya platformum olan counter social'da şunu gördüm de (gerçi oradaki kullanıcı da bunu x'ten veya bluesky'dan almış sanırım)... aşırı katıldım.



burada herhalde trump'tan bahsediliyor ama biz de aynı yoldan geçtik. aha, tapeler. aha, yolsuzluklar... her seferinde de iktidarı devirdik artık dedik... uzun bir jenga oyununda da öyle değil mi? ha devrildi, ha devrilecek, şu bloku çekince kesin devrilecek diye diye asla devrilmez o kütle. alksjdlaksjdlakdjs. ya da ben bilmem eşim bilir mi yoksa yaparsın aşkım mı, yoksa ikisinde birden mi... o program(lar)da da böyle bardaklar dizilirdi üst üste. ha devrildi ha devrilecek denirdi ve genelde devrilmezdi. ben pek demedim de işte birçok kişi dedi "iktidarı şimdi devirdik kesin" gibi şeyler. kk denen varlık zaten her seferinde iktidarı devirebileceğine inanacak kadar aymazdı ve aynı taktiği milyon kez denedi, sadece muhalefet yaparak iktidarı alamayacağını anlayamadı. benim baykal döneminden beri söylediğim, "biraz da siz güzel projeler üretin ve halka anlatın, bizi seçerseniz bakın planlarımız, projelerimiz bunlar deyin" olayını, 2015'te çipras yunanistan'da megakent projesi sayesinde seçimi kazandıktan sonra "akıl edebildi" (!) kılışdar ve o projenin çakmasını seçimlerden önce halka anlattı. ben de günaydın! diye bağırmıştım, zira artık çok geçti ve çakma projeleri de çok dandikti.

devrimcilerde de böyle bir şeyin olduğunu biliyorum. yani kendileri söylerler zaten, gençken her gün "ertesi gün devrim olur" diyorlarmış. yani öyle bir inanç tarzı... hepsinde değildir herhalde de böyle bir şeyi birçok eski devrimciden duydum/okudum.

(bkz: hangi sorunu sorunsalı)

(bkz: ülkemizi aydınlığa çıkarmak için çözüm önerileri)

(bkz: güzellik algısı bu kadar da göreceli miydi ya sorunsalı) *

aşırı benzemedi ama naapalım. zaten fotomu norton neo'nun yapay zekası neo'nun chatbox'ına yükleyip andıran bir resim demiştim. belki de tipi aynı ben gibi olsun deseymişim daha iyi olurmuş. * - tümden alakasız da değil ama. yani andırıyor en azından. haha.

sağ altta kendi imzasını da atmış kerata. :p

phantom lord'un başlığını açmamın üzerinden 24 saat bile geçmeden açtığım bir diğer metallica şarkısı başlığıdır. çünkü thrash metal bu arkadaşlar. hızlı olmak ve arkaya bakmamak lazım. böyle harley davidson'ların motor nefesleriyle işte bastırıp gitmek elzem. *

işte phantom lord başlığında da dediğim gibi, beni 1990 veya 1991'de bir metalhead yapan, 1982 çıkışlı, ilk metallica albümünden bir parça, motorbreath de. ve elbette müthiş güzel ve gaz!

galatasaray olarak 2-1 önde götürdüğümüz maç. fakat... rakibe gösterilen ikinci sarı karttan kırmızı sanki yanlış karardı ya. gerçi biz 2-1 öne geçtikten sonra olmuştu o pozisyon galiba. zaten alırdık maçı herhalde de böyle bir yanlış karar da olmamalıydı elbette. yani bana yanlış karar gibi geldi. güncelleme: ben bunu yazarken 3-1 oldu, oley!

lol'un bir seviye üstüdür. lmao'nun da bir üst seviyesi roflmao'dur.

global sitelerden de kontrol ettim, aşağıdaki bilgiyi destekliyorlar. ohannes demek istiyorum sayın seyirciler ya da okurlar. haha.

valla bir şekilde gayet iyi etkileşim aldığım sosyal medya platformu. geçenlerde sosyal medya platformları listelerini falan genişçe taradım da, hiçbir listede göremedim burasını. evet, dev bir platform değil, ama öyle sinek avlayan bir yer de sayılmaz. severek kullanıyorum efem. bluesky'dan daha fazla seviyorum hatta. hatta ve hatta favori sosyal medya platformum. sevmemdeki tek etken de iyi etkileşim almam değil. yani değişik bir formatı, arayüzü var. böyle cidden keyifli geliyor bana takip etmesi. bir tek kullanıcılarının çoğu amerikan olduğundan, onlar günaydın derken burada akşamüstü falan oluyor. *

şu da oradaki son paylaşımımdı:

geçenki şu paylaşımına g.tümle güldüğüm ünlü ve zengin zat. bence kendisini hakikaten "iyi bir insan" sanıyor bu arada. dahiymiş de bilmemneymiş. ay g.tüm! bence moronun önde bayrak sallayanı. tip olarak da liseden beri tanıdığım ve kendisini aşırı zeki sanan bir idiyota bayağı benziyor zaten.

mevsim normallerinin üzerinde olmasının değil de, şu an hissettiğim havanın tuhaflığına vurgu yapmak istediğim başlıktır. yoksa mevsim normallerinden sıcak ve soğuk havalara hemen her sene rastlanır.

yalnız işte şu an izmir'deyim ve 23 derece görünüyor hava sıcaklığı burada. böyle bana tuhaf hissettiriyor son birkaç gündeki hava. hani açıklamak da zor da böyle garip bir atmosferin içindeymişim, üzerime böyle tuhaf bir hava/sıcaklık yapışıyor gibi.

böyle hisseden tek kişi miyim diye de merak etmiyor değilim.

nick vermeden bir yazara seslen başlığına da uğramıyorum artık. zaten %98'inde falan kime seslenildiğini anlamadığımdan boş iş gibi gelmeye başladı o başlığı ziyaret etmek. bana sesleniliyorsa da görmüyorum yani. *

ekleme:

efektsiz halini de koyayım dedim.

kullanımına/anlamına göre herkesten "ayrı" bir "dahi" olmaktır. *

çocukluğumdan beri 100'den fazla kereyle uzak ara en çok defa izlediğim film olan the lost boys'un soundtrack'indeki; multi-enstrümantalist, besteci ve vokalist tim cappello imzalı bir parçadır. filmde cappello'nun saksafon da çalarak sahnede bunu seslendirmesi sahnesi, hala unutulmamış anlar arasındadır. benim takip ettiğim birçok facebook sayfasında bu performanstan hala sık sık bahsedilmektedir.

işte filmdeki o sahne:



bu da şarkının tam hali (audio only):



güzel, pozitif, coşkulu bir parçadır. aynı soundtrack'ten; cry little sister, lost in the shadows (the lost boys) ve beauty has her way'den daha fazla etkilensem de, i still believe de kendi tarzında çok güzel parça, ki moduma göre bunu daha fazla beğenebilirim de.

amerikan metal devi metallica'nın 1982 çıkışlı, ilk albümü olan kill 'em all'da yer alan acımasız bir şarkıdır. bu albümün çekme kaseti 1990 veya 1991'de elime geçmişti ve işte o zaman metalci olmuştum ben. hoş, 80'ler sonlarında aslında death metal bile dinlemiştim, yani benden yaşça büyük metalci bir kuzenim bana bu türden bir şeyler dinletmişti, ancak henüz metalci değildim. işte metallica'nın ilk albümüne sahip olduktan sonra tam bir metalhead olmuştum.

bu albümden bazı şarkıların başlıkları hala açılmamış(tı) ya. ben birkaç tane açmıştım diye hatırlıyorum, misal hit the lights ve metal militia. yani albümün seek and destroy, no remorse ve the four horsemen gibi bayağı meşhur parçalarının başlıkları elbette açılmıştı ama işte ben de katkıda bulundum biraz. açılmamışlar kalmışsa da bir ara açılır herhalde elbet. hem başkaları tarafından açılmazsa ben ne güne duruyorum? *

phantom lord da sıkı, sağlam şarkıdır. cayır cayırdır. candır.

ingiliz metal devi iron maiden'ın vokallerde bruce dickinson'ın yer aldığı ilk albümü olan, 1982 tarihli the number of the beast'te yer alan çok etkileyici bir yarı ballad. yarı ballad dedim zira şarkı bir yerinden sonra epey hızlanıyor. çok etkileyici bir çalışmadır. böyle bu kaseti walkman'ime koyup yatağa uzanarak dinlediğim eski zamanlar aklıma geldi de. amma da etkilenirdim ha bu parçadan. hala etkileniyorum da eskisi kadar olamaz elbette.