echoes of the past yazar profili

uyuz oluyorum şu şehir ışıklarına.

bu günlerde yeniden düştüğüm şarkı. kafamın içinde gitar solosu dönüyor günlerdir. çok karmaşık olmamasına rağmen hissettirdiği duygu bakımından çok etkileyici bir gitar solosu var. ne varsa eski şarkılarda var be.

şimdiden belirteyim balo sonrası sevişmem. partnerim olacak kadının dans ederken hafifçe kalçalarıma dokunmasına izin veririm sadece. mıncıklamak da yasak.

pokemon'daki misty karakteri yüzünden gözüme çok hoş gelen kadınlardır. uzun bacaklı kadınlarda çok güzel duruyor. böyle araya kaçan iğrenç tanga şortlardan bahsetmiyorum ama.

edit: asla file çorapla falan giyip içine etmeyin şu kombinin. file çorap yasaklansın ayrıca. aşırı itici.

bazen düşünüyorum, neden kimsenin platonik aşkı olamıyorum bu sözlükte diye? insan 'benim neyim eksik?' diye soruyor. sözlükte bana platonik aşk besleyen bir tane kadın olsa, her şey çok daha güzel olurdu gibi hissediyorum. sanırım gizemli olmayı beceremedim. bu acıyla başa çıkmayı öğrenmem lazım.

foto.

bu gece sondu, yarın sabahtan itibaren uygulamaya geçireceğim yeni kararım. yeter artık. diş temizliği sektörünün bana hükmetmesine daha fazla izin vermeyeceğim.

evet, karar verdim: artık dişlerimle birlikte çürüyeceğim. çünkü neden olmasın? insan dediğin bir gün ölecek, öyle değil mi? mezara steril bir gülüşle değil de hayatı dibine kadar yaşamış sararmış veya dişleri dökülmüş bir ağızla girsem ne değişecek. zaten sevişmeyi de düşünmüyorum artık. ağız ve diş temizliğinin hiçbir anlamı kalmadı benim için.

ilk haftalarda kokumdan rahatsız olacaklar. çekinmeyeceğim. çünkü bu, benim doğal kokum. diş macunu ile kapatılmamış, "mentol yalanı" yla süslenmemiş halim. ben, doğamla barıştım artık. hem belki insanlarla arama biraz mesafe koyar da gereksiz tiplerden kurtulurum çevremde. insan zaten fazla yakınlaştığında rahatsız edici bir canlı.

aylar geçecek, diş etlerim ağrıyacak. "git dişçiye görün" diye kafa silkecekler. ama onlara gülüp geçeceğim. çünkü diş hekimi dediğin de kapitalizmin gülüşümüz üzerinden para kazanan neferlerinden biridir. isyanım yalnızca fırçaya değil, bu çarkın tamamına.

yıllar sonra belki dişlerim dökülecek. belki konuşmam değişecek, belki çenem çökecek. ama işte tam o noktada özgürlüğü bulacağım. çünkü artık hiçbir reklam bana "bembeyaz dişler mutluluğun anahtarıdır" yalanını satamayacak.

kabul edelim, hepimiz çürüyeceğiz. ben sadece süreci hızlandırıyorum. bunu bir kayıp olarak değil, hayata atılmış radikal bir imza olarak görüyorum. diş macunu şirketlerinin kölesi olmayacağım. diş ipine zincirlenmiş, florürle kandırılmış bir hayat istemiyorum.

bu gece sondu, az önce bütün diş fırçalarımı, macunları ve diş iplerimi attım. ve biliyor musunuz?
ilk defa gerçekten gülümsüyorum.

çok nadir görülen insan türü. ya ilişkilerinde gerçek anlamda derin bağlar kurmamıştır ya da şansı yaver gitmiş ilk ciddi ilişkisinde duygusal olarak çok kırılmadan sağlıklı bir ilişki sürdürüp evlenmiş olabilir. yoksa bu kadar melankolik şarkı yazılmazdı, opeth - to bid you farewell falan nasıl ortaya çıkacaktı aşk acısı olmasa.

bir de aşkı hiç denememiş olup kendini ciddi anlamda kimseye açmayan, aşkı erteleyen, risk almayan versiyonu var ama o başka bir konunun öznesi.

işin ilginç yanı, yapılan araştırmalar aşk acısı yaşayanların beyninde, fiziksel acıyla benzer bölgelerin aktive olduğunu gösteriyor. yani aşk acısı sadece duygusal değil, biyolojik bir deneyim.

bir erkeğin ara sıra ağlaması kadar doğal bir şey yoktur. toplumun uzun yıllar boyunca "erkekler ağlamaz" gibi toksik bir kalıp dayatması, birçok erkeği duygularını bastırmaya zorladı. oysa bu bastırma, uzun vadede anksiyete, depresyon, hatta psikosomatik rahatsızlıklara kadar uzanan sorunlara yol açabiliyor.

bütün iç çamaşırları siyah olan adam profili. hayatında genelde risk almamış, tek macerası markette farklı marka süt almak veya bir keresinde donundaki siyahın tonunu yanlışlıkla "koyu siyah" seçmiş olması. dolabını açıyorsun, sanki "renkli olan cennete giremez" diye bir yönetmelik yayınlamış. donları da kaderi gibi kapkara.

sabah kalkıp seçim yapma derdi yok, çünkü seçenek de yok. matem koleksiyonundan birini seçip geçiriyor kıçına ve intihar etmemek için kendine her gece yeminler ettiği sıkıcı ve bayık işine gidiyor.

hayat görüşü de çamaşırları gibi: heyecansız, sıkıcı, risksiz. ilişkide de öyle muhtemelen; sürpriz yok, heyecan yok, hep aynı sahne, aynı replik, aynı tip kadınlar. renkli çamaşır mı? imkânsız ve no no no haram. çünkü o, siyah donun "karizmatik" olduğuna kendini inandırmış. halbuki tek karizması, asansörde kimse yokken kendi kendine sırıttığı anlardan ibaret.

düşünsene, adamın dolabı öyle tek düze ki, renk körü biri bile gelip baksa "kardeşim biraz abartmadın mı" der.

yoo, ben gayet marka giyiyorum.

siz ne anlatıyonuz amonyum sülfat?

atandıktan bir yıl sonra istifa edip meslek değiştiren bir elt mezunu olarak ben de elektro gitarı almak isterim elime.

elt mezunu olup leş gibi öğretmenlik yapan da var dil edebiyat mezunu olup formasyon ile çok iyi öğretmenlik yapan da. onun için döğüşmen guzum diyorum.

en sevdiğim kadın türlerinden. yapılan bütün ciğerler ve kelle paça bana kalır. evde yaptırmam derse külahları değişiriz ama.

edit: seni hınzır, utandırıyorsun beni. buna hakkın yok. :/

rica ediyorum hanımefendiler. buraya not düşerseniz minnettar kalırız. bu başlık altında kendinizi belli edin ki biz de boşuna kürek çekmeyelim sislerin içinde . böylece kimlere ‘gönül lojistiği’ yapabileceğimizi netleştirip hep birlikte zamandan tasarruf edelim. malum, verimlilik çağındayız. anlayışınız için teşekkürler.

ikisini de tanımıyorum. tanımadığımız kişilere neden ilgi gösterelim? çok normal değil mi?

bas gitar (zenciyim)
elektrik gitar
davul
org
akustik gitar.

galibiyet bacağı.

bir gün boş vaktimde bu başlığa yazan tüm yazarlara mesajla tek tek sesleneceğim veya cevap vereceğim.

birlikte geçirebileceğiniz sadece 20 gün kalmış olduğunu bilseniz neler yapardınız? yas sürecine mi girerdiniz yoksa yeni anılar yaratmak için her dakikayı değerlendirmek mi isterdiniz?