ex machina yazar profili

1.58 kilomda 103.
ihtiyaç olduğunda topaç oluyorum. hem enerjiden hem mesafeden tasarruf.

gerçekten yaşı olanlar genç hissederken, daha ergenlikten yeni çıkmış sümüklu bebeler kendini dede nine hissettiğini söylüyor. daha ne gördüğünüz ne yaşadınız da bu triplere girdiniz çok merak ediyorum.
bu kafayla hayata devam ederseniz hayat sizi 10-15 yila anal yoldan giriş çıkış yapar.
böyle snowflake bir nesil dünya tarihinde görülmedi ve daha da kötüleşen ek devam ediyor.

(bkz: gaslighting ne lan)

" sanitarium! leave me be, sanitarium! just leave me alone.." (badass guitar riff enters)
welcome home / (bkz: metallica)

black albümünden sonra metallica fanları bölündü. tarihin en çok satılan metal müzik albümü olmasının yanında bu albümün bir önemli yanı metallica için trash anlayışından çıktıkları albümdur.
içinde balladlar bulunan ve tarzıyla sadece kemik metal kitleyicisinin dışında, pop müzik kültürünün dinleyicini de bünyesine çekti.
black albümü bir başarı hikâyesi olsa da bünyesinde ağır civa bulunan old school metallica fanlarını bir contreversy içine sokmuş, biz neyiz lan şimdi sorusunu kalleş zihinlere atmıştır.
bunun yanında ben black albümü içinde hala güzel ödüller olduğunu düşünüyorum.
my friend of misery ve dont tread on me nin köklerine hâlâ sadık kaldığını düşünüyorum.

(bkz: forest gump)
filmi abartısız 100 defadan fazla izlemisimdir ve her seferinde gump ı izlerken aklımdan şu düşünce geçer keşke ben de raporlu gerizekalı olsaydım, hayat her bakımdan daha rahat. aynı zamanda gerizekalılik pasif olarak sürekli yaratıcıya teslimiyeti had safhada yaşatıyor, bu da maksimum merhameti üstüne çekiyor ve fırsatlar senin ayağına geliyor. azıcık zeka belirtisini de endişe etmeye harcayınca ilahi berektten mahrum kalıyor insan.
bugünün mottosu forest gump ol.

sorrow, agony, misery.
hastalıktan geberdigim için yattim yattım durdum. kabuslar gördüm, sonra bir ara kapı çaldı uyandım ne oluyor dedim kendi kendime, öyle kendimden geçmişim kendi evimde odanın yolunu karıştırdım, 4 saniye kadar nerede olduğumu unuttum, -güzel aklım da gidiyor artık- diye içimden geçirdim,sonra ışıkları açmadan kaymış eşgalimle kapıya gittim, üst komşum gonzales arif gelmiş bir elinde karton bardak öteki elinde sigarası bana sırıtıyor, -sen mi çaldın kapıyı?- diye sordum.
gonzales arif sigarasindan bir fırt daha çekip hastalıktan etrafa gama ışığı yayan radyoaktif evime doğru üfürdü arif i severim ama bu konularda biraz duyarsız ve kafası az çalışıyor. derken " evet abi, makarna yapiyodum da yağ var mı" dedi.
"var arif dur vereyim, kusura bakma geç açtım geçmeyen hastalığım var yatıyordum" dedim.
gonzales arif yine bir fırt çekip hee abi sen sabahları mi çalışıyordun dedi, ben gonzales arif in saçma salak sorusuna ondan daha saçma salak bir geri dönüş yaptım sanki iki skyrim npc si konuşuyor gibi"bitmeyen hastalığım var yatıyordum" dedim tekrar.
arif sorgulamadi yine bir heee sesi çıkardı.
baktım ki arif in geri duracağı yok çünkü sebebini anlamadığım şekilde her geldiğinde evin içine hücum edip aramızda hiç bir buffer zone olmadan evime gözleriyle tecavüz etmeye bayılıyor, dedim speedy dur sen şu kapıyı biraz iteyim heee olur dedi.
yağını getirdiği karton çay bardağına koydum baktım benim yağ da bitiyor, kuzenden borç aldığım para da suyunu çekiyor, iş de yok, bu düşünceler hücum ederken aklıma arif geldi, dönüp yağını verirken arif in umarsız hiç bir yaşam belirtisi olmayan sırıtmasinda sebepsiz yere bir huzur buldum, kapıyı kapadım ayağımı sürüye sürüye karanlık inime yatmaya doğru giderken machina bu sanırım son paşam tek başına ölüp gideceksin burda böyle yalnız başına. en son da polis evine girince de gonzales arif cesedine bakarak bir sigara yakar diye düşünerek tekrar uykuya daldım. uyudum uyudum uyudum...

herbokolog.
adam her şeyden anlıyor, eminim dalında oldukça doludur sadece ben karakter olarak her bka yorum yapan ve her şeyde bir fikri olan insanlara saygı duyamıyorum.
adam w203us zirzop fuzesinden bahsederken bir anda, influenzanin tarihi gelişiminden, oradan da insanlar neden kalabalıklar içinde yalnızdir üstüne bjr şiir okumak istiyoruma bağlıyor.

duygusal insan yoktur. duyguları rasyonel düşünmesi gereken yerde sürekli önüne geçen insan vardır.
bu da bir rahatsızlıktır. tedavi gerekir. yoksa kişi sevgisini hüznünü üzüntüsünü gösteriyor diye duygusal olarak nitelendirilemez. diğer insanlar cyborg değil herkes kabiliyeti ölçüsunde gösterir.
kavram karmaşası yaşamayınız.

diyanete göre yemek caizmis.
bundan sonra zebra yiycemy.

belki de üşümüştür.
üstünüzü örtün guzum cıbıldak durmayın.
(bkz: gerdek gecesi sonrası cırcır olmak)

bazı yönlerden berserk den ciddi esinlediklerini söylemem gerek. thorfin in çocuk yaşta paralı askerler arasında büyümesi, tam bir şiddet düşkünü sayko olması, geçtiği zaman dilimi, tamamıyla guts in hikâyesi.
bu arada açılış şarkısı efsanedir.

muadili moksefen.
prospektusunde yan etkilerini okuduğunda kalbiniz durursa bir hekime görünün yazan antibiyotik.
tamam öyle yaparım.

büyük konuşup verdiğiniz cevabı ilerde kaderin size böyle deep throat yaparak yedirecegi türden sorular.
fakat benim için bu tarz sorularin cevabı her zaman:
"ben bu tarz sorulara cevap vermiyorum"dur.

"grinding" from software oyunlarını özetleyen kelime. eğer grind yaparak oynamıyorsaniz ise tüm düşman pattern larini iyi okumanız gerek. en basit npc bile nasıl bir saldırı rotası izliyor.
ama ben diablo kültüründen geliyorum çar ımın full daşşak dolaşması en sevdiğim şey. küçük oyunları sevmem pattern bilmem olaylara guts gibi dalmayı seviyorum.
bu yüzden grind ı severim. öyle ki boss un karşısına çıktığımda ecel terleri döken o ibiş olsun.

decandence
the night
vengeful one
down with the sickness gibi sahaserleri vardır ki bu 4 parça bile kendilerini gelmiş geçmiş en iyi metal gruplarından yapmaya yeter.

izlemeyi en sevdiğim konsept farklı ülkelerin mutfaklarını güzel bir anlatım biçimiyle suslendiren kanallar.
best food review show da bu kanalların başını çekiyor. 3.5 saatlik uzun documentaryleri ise tadına doyum olmuyor. hemen hemen gittiği her ülkeyi izledim ve meksika ilginç şekilde iğrenç mutfak ürünleri konusunda asya'dan kesinlikle geri kalmıyor.
taco içine sarılan çeşit çeşit garip böcek restoranları o kadar çok ki. bunun yanında ülke domuz ürünleriyle taşıyor. ve hemen hemen her türlü hayvanati yiyorlar.
çok çeşitli bir mutfağı var orası kesin. bok gibi ürünleri çok fazla ama muhteşem ürünleri de var. türk damak tadına uygun ürünlerde çok fazla.
ama börtü böcek yemek kültürünün ne alaka olduğunu hala anlamadım. sonuçta fakirlik içinde yüzen bir devlet değil kültür desen diğer güney amerika ülkelerinde böyle bir kültür yok.

etrafınız dümdüz yemyeşil araziler kaplı şehirler arası asfalt yolda uzun yol bisikletiniz ile yolculuk yapmak.
dünyada keyif aldığım çok şey var ama bu başı çeker. kendimi katıksız en mutlu hissettiğim an.