füruzan20 yazar profili

okul günlerinde, karantina depresyonunda, sınav senesinde, sınav çıkışında, sonuçlar açıklandığında, hayatım karardığında açıp izlediğim en güzel şey

lisede fizik hocamızın her haftasonu çıkıp okula dönünce anılarını anlattığı bir seyahat şekli

her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi. sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama dileği kadar büyük. belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. ama sen. senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başladığı an. birisinin teniyle yanyana olmak, kendi var oluşumu unutmak mı. ya da daha derin algılamak mı. kendi var oluşum. her var oluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu.

yaşamın ucuna yolculuk, tezer özlü

birkaç saat geçmiş bir an

çamurdan evler yaptım
güneşin altında gölgesiz kaldım
içine giremediğim evlerim oldu sonunda
ve
hiç sevmediğim ilişkilerim

hiç istemediğim insanları soktum
kendim hiç bulunmadığım evlere

hiç yaşamadığım hayatımın anahtarlarını verdim yabancılara
ve
dağıttılar her şeyimi
toplayamadım