görünmezadam yazar profili

soğuk bir kış günü bir grup kirpi donmamak için birbirlerine sokulurlar. ancak, birbirlerine yaklaştıkça dikenlerinin birbirlerine batmaya başladığını fark ederler ve bu kez de uzaklaşırlar.

ancak, kış soğuğu onları bir süre sonra tekrar bir araya getirir. bu iki durum arasına gidip gelen kirpiler bir noktada dikenlerinin rahatsızlık vermediği ve soğuktan da korunabildikleri bir orta noktada buluşurlar.

işte, insan ilişkileri de böyledir. yalnız kaldığımızda, adeta bizi soğuktan koruyan bir sığınak gibi, başkaları ile birlikte olmak isteriz.

fakat, bir süre sonra birlikte olduğumuz kişinin veya kişilerin olumsuz yanları bize kirpilerin dikenleri gibi batmaya ve rahatsızlık vermeye başlar. nihayetinde, kişilerle aramıza bir mesafe koyarak onların kötü özelliklerinden en az rahatsızlık duyduğumuz bir ilişki düzeyinde dengeleniriz.