gulls_ yazar profili

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini
(bkz: biliyorum sana giden cemal süreya)

bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
vurursun başını soğuk taş duvarlara.
büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
duyarsın,
ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

"sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın
yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi midir kötü mü çıkaramazsın"

(bkz: atilla ilhan yalnızlığı denemek)

indanları tanıdıkça anlıyprsun, hz. nuh'un neden gemiye hayvanları doldurduğunu.

yaşamaktan hiç zevk almıyoeum ama bir ananın da gözyaşı olmamak için zorunlu nefes alıyorum. hiçbir boka yaradığımı düşünmüyorum. hatta çokça kendimi sorguladım 'acaba onlar benimle niye arkadaşlık yapıyorlar niye benim yanımdalar' diye.

biraz filtreli ama olsun

sevdiğinle diye geniş yelpazedense "ailenden birini aylarca kablolara bağlı görüp bir gün vefat etmesi" diye daraltayım. yaşandı.

ses çıkarmadan istediğinizi yapabilirsiniz. ama ses çıkarmadan

oğlum, konuşmayın kendi aranızda.

biz sadece sınıfça yapmıştık ama okulda özen gösteren bir allah'ın kulu da yoktu zaten. berbat zamanlardı benim için.

aşko, cano ve şimdi de dilber'im... çok itici değil mi sizce de yoksa bir tek ben mi tiksiniyorum?

"erkeğin kılları göğsündedir, oğlum selim.” hemen gömleğini çıkarır ve boynuna kadar bütün gövdesini kaplayan kıllarını gösterirdi selim’e. “iğrençsin turgut. sen onları, üniversite kantinindeki kızlara göster. kapat şu ormanı.” bir erkeğin yanında soyunmasından sıkılırdı selim. “beni, aşağılara çekiyorsun turgut. senden kurtulmalıyım.” turgut, pantalonunu da çıkarır, kollarını açarak bağırırdı: “ben, senin bilinçaltı karanlıklarına ittiğin ve gerçekleşmesinden korktuğun kirli arzuların, ben senin bilinçaltı ormanlarının tarzan’ı! yemeye geldim seni. benden kurtulamazsın. ben, senin vicdan azabınım!” “bağırma, anladık. benim vicdan azabım bu kadar kıllı olamaz. ruhbilimci tarzan, lütfen giyin.”



tutunamayanlar'dan bir kesit

türkiye'nin çürümesi meselesi

spotify'da playlistlerin çorba olduğu kesin ama zevksiz değilizdir asla. tam tersine, böylesine geniş yelpazede müzik zevki olduğu için belki de - kendi açımdan söylersem insanları tanımada ve ortama ayak uydurabilmekte gayet iyiyimdir. çünkü insanların dinlediği müzikler kişiliklerini yansıtır.

çook var aslında, üç tane söylemem gerekirse biri buray- beni affet diğeri charlie puth that's hilarious vee en sonuncusunu bırakıyorum


dktt-aldattın mı beni

erkek kadına dedi ki:
- seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
erkek kadına dedi ki:
- seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
kadın erkeğe dedi ki:
- baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana...
ve artık
biliyorum:
toprağın
yüzü güneşli bir ana gibi
en son, en güzel çocuğunu emzirdiğini...

gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
onlardan kalbime sevda geçmiyor
ben yordum ruhumu biraz da sen yor
çünkü bence şimdi herkes gibisin

yolunu beklerken daha dün gece
kaçıyorum bugün senden gizlice
kalbime baktım da işte iyice
anladım ki sen de herkes gibisin

büsbütün unuttum seni eminim
maziye karıştı şimdi yeminim
kalbimde senin için yok bile kinim
bence sen de şimdi herkes gibisin

benim sana verebileceğim çok bir şey yok aslında.
çay var içersen,ben var seversen,yol var gidersen”

çalmasın kapımı kimseciklerim
boş bulut yıldız yalnızlığında
çok uzun gözlerinin içindeyim
çalmasın kapımı kimseciklerim

çok uzun gözlerinin içindeyim
sonsuzluğumu içiyorum bebeklerinden
körkütük zehir zıkkım
çalmayın kapalı kapım

küflü bir akşamüstü terli
uludum arınmamış camlarda
ne telefon ne kapı zili
çalmasın ben evde yokum

çok uzun gözlerinin içindeyim
çalmasın kapımı kimseciklerim

ben senin en çok sesini sevdim
buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
bana her zaman dost, her zaman sevgili

ben senin en çok ellerini sevdim
bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
nice güzellikler gördüm yeryüzünde
en güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

ben senin en çok gözlerini sevdim
kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

ben senin en çok gülüşünü sevdim
sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
unutturur bana birden acıları, güçlükleri
dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

ben senin en çok davranışlarını sevdim
güçsüze merhametini, zalime direnişini
haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
tüm çocuklara kanat geren anneliğini
nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

ben senin en çok bana yansımanı sevdim
bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...