hazirantemmuz yazar profili

istanbul kartal'da iyi hissedilen sarsıntı. ama kısa sürdüğü için kimse paniklemedi, sokağa dökülen olmadı. kafes kuşları baya çırpındı. büyük deprem gelmek için 2028-2030 senesini beklemeyecek anlaşılan... neden hep gece vurur bu depremler? gündüz olsa mesela bu kadar telaş edilmez, bu kadar korku vermez ama gece olan şeyler sinir bozuyor...

insan ölümü zaten acı bir şeydir, ki sevdiğin birini kaybediyorsan elbette ki acıdır, kötüdür, yaşanılası en kötü beladır...
ama biz insanoğlu neyi abartmıyoruz ki bunu da abartmayalım değil mi? her ölüm acıdır ama allah kimseyi evladıyla sınamasın. evladın olunca anlıyorsun ki en beter acı ona olacak olandır... sevgili bile ikinci plana atılıp gider...

bazı kişilere göre saçma bazı kişilere göre de oldukça yerinde bir davranış.
bakınız neden verilir, ne işe yarar önce onları bilip kavramak gerekir. bakınız verirsin çünkü yazdığın tanımda insanların dikkatini çekecek bir şey bulursun ve ona da yönlendirmek istersin. ya da dışarıdan sözlüğe gelenler için bir kolaylıktır aslında...

ölmüş ise baba, en büyük acıyı yaşamaktan ötürü yapılan davranış. çünkü bilirsin ki artık onun koltuğu boş kalacak...
yaşıyor ise büyük mutlulukla, coşkuyla yapılan davranış. çünkü bilirsin ki o daima yanındadır...

başlık altındaki yorumların bazılarının cevap niteliği taşımasının nedenlerini sorgulayan başlık...
bir başlık vardır herkes yorum yapar, sonra biri üsttekinin yorumunu beğenmez ve ona cevaben alt yorum kısma döşer de döşer...
sözlüğün amacı her başlıkta herkesin yorumunun olması, üsttekine cevap vermek istiyorsan gidersin mesajla derdini anlatırsın...
konuyu açıklayacaksan da güzelce açıklarsın olur biter...

uçağa bindiğinde açman gereken özellik. telefon sinyalleri uçağın gidişine etki ediyor diye düşünülerek, herkesten telefonu bu moda getirmesini ya da tamamen telefonu kapatmasını isterler yolculardan...

james hogg kitabı...

tanıdığı biri ise normal karşılanan bir durum. ama daha yeni tanıyorsa biraz da olsa en azından tanıyana kadar resmi olsa hoş olur...

sınıf anneliği biter bitmez, yerine başka sistem gelir o olur bu olur ama gerçek şu ki, çocuk da oldukça terbiyesiz yetiştirilmiş...
kadının tavrı yanlış, ama çocuğun tavrı bin kere yanlış. bizlerin ailelerde ilk öğretimiz nedir? terbiyedir. büyüklerine saygılı olacaksın, küçüklerini seveceksin. ne kadın bu öğretiden bir nebze almış ne çocuk... sınıf anneliği demiyoruz aslında biz sınıf temsilciliği diyoruz, daha bir güzel geliyor kulağa. sınıf annesi sınıf içinde her şeyi bilmeye hakkı yok ve dersi bölerek girmek, ben sınıf annesiyim edasında hele de bunu yapmak hakkı yok evet buraya kadar çoğu kişi haklı. ama bizler sınıf temsilcisi seçerken, sınıfla ilgili para toplama olaylarını yapıp sınıf eksiklerini gidermesi için seçeriz. bazen öğretmen sınıfa kalem getirin diyemez bunu temsilci göreviyle halleder, okul aile birliği velileri toplamaz ama okuldaki eksikleri sınıf temsilcilerine söyler velilere duyurulması için... bu yandan da bakılınca, milli eğitimin başka işi gücü kalmamış böyle çöpten işlere vakit ayırıp karar almış diyebiliriz. milli eğitim keşke önce zırt pırt değiştirdiği düzeni en eski haline getirse, keşke her okulda kütüphane var mı bunu denetlese, sınavları kaldırmak yerine seviye belirleyici çözümler getirse... yani milli eğitim bakanlığı adam gibi öncelik işlerini yapsa... eğitimi çöpe çevirip sonra da böyle bir uygulamayı kaldırmak için çaba harcaması ayrıca trajikomik...

(bkz: barış ve huzur partisi)

babalara ithafen açılan başlık...
hayatın eğrisi, doğrusu, çizgisi, fikirleri, özlemi, sesi ve sesssizliği seninle birlikte gitti. geriye sadece ve sadece mecburiyet, yaşamış olmak için yaşamışlık duygusu kaldı bende. torunların da severdi seni ve biliyorum ki öğretmenliğin verdiği edayla benle kavga ederdin onlara kızınca. sanırım bu milyonuncu güncem sana, bir hikayede seni toparlamak öyle zor ki, yaşamak lazım seni, sadece yaşamak... gittiğinden beri hasret gece gündüze. çünkü bende doğmuyor güneş. gittiğinden beri hasret akrep yelkovana. çünkü bende zaman akmıyor. seninle pazar sabahları yaşadığımız kaçamakları özlüyor yüreğim. hoş yüreğim de atmıyor ki... şimdi torunun isminde yaşatıyor seni, ve ben hariç çok kişi o isimle çağırıyor oğlumu... ben yapamıyorum... seni çok seviyorum ...

yakacık'ta bulunan tesis...
büyükçe bir alanı kaplar seksen bin metrekarelik...
kapalı havuzu, açık alan bölümleri, iki çim sahası olan büyük güzel, nefes aldıran yer...

istanbul kartal'da bulunan bir semt...
fenerbahçe can bartu tesisinin de içinde bulunduğu yer...

istanbul'un kartal ilçesinde uğurmumcu- yakacık seferini yapan iett otobüslerinden biri...
insanın sinirini hoplatacak kadar acayip bir sistem... ne saatlerine tam uyar ne güzergaha önem verir, insanı çıldırtarak bol bol küfür yer...
bir de küçücük otobüse bir sürü insanı sıkıştırmaya çalışır ki, ayrı bir küfür meselesidir...

eşi handan ertuğrul'dur...

tiyatro sanatçısı muhsin ertuğrul'un eşi. kendisi de tiyatro sanatçısıdır. hiç çocuğu olmadığı, yaşayan yeğeni de kendinden önce vefat ettiği için tüm mal varlığını hayırlı işler kullanmış sanatçıdır... ölüm gününe kadar namazını hiç bırakmamış tatlı bir kadındır... evi çiçekçideydi... teyzemin müşterisi olduğu için, tanışma, şerefine nail olmuşumdur, defalarca evine gitmişliğim vardır... balkonundaki kuşların yemini düşünecek kadar güzel kalpliydi...

istanbul'da, üsküdar ile kadıköy arasında kalan şirin bir mahalle... en uçtaki evlerinden direk deniz manzarası görülür...
geçtiğimiz zaman içinde vefat eden, tiyatro sanatçısı handan ertuğrul'un evi de oradaydı. teyzemin arkadaşı idi ve çiçekçideki evine gitmiştik seneler önce...

diğer bir anlamı da, çiçek satan yer... ya da çiçek satan çingene kızlarına söylenir...

belge gerektiren sektör... bir kurs ve sınav sonrası alacağın belge yetiyor mu yetmiyor... tam teşekküllü devlet hastanesinden sağlık raporu alman da gerekiyor... ve o bölüme de bin ya da bin beş yüz lira civarında para ödenmesi gerekiyor... yani zorlu bir süreç sonrası belgeyi de alırsan bu sektöre katılmaya hak kazanmış oluyorsun... boy ve kilo unsuruyla ilgili durumu yani buna takıntıları var mı bilmiyorum...

sibel can'ın bir şarkısı...

sadece sanatçıların, daha doğrusu kimsesiz sanatçıların yaşamını idame ettirdiği bir yer... ses sanatçısı müzeyyen üner hanımefendiyle hastane ortamında tanıştık bugün bana kaldığı sanatçı evinden bahsetti. ve telefonumu aldı, ziyaret edersen memnun olurum dedi. hemen hemen tanıdık her sanatçıyı bünyesinde bakıma almış bir kurum... kartal yakacıkta yeri...