horse trainer yazar profili

(bkz: ataşehir'de samuray kılıcı ile öldürülen kadın)
kadınların, çocukların katledilmesi ve bizlerin yolda yürürken sürekli arkasını kollamak zorunda bırakılması sistemin suçudur. hepsinin eline bu masum insanların kanları bulaşmıştır!

yine çok güzelim be...

yine bir geri zekalılık örneği. çocuklara içim yandı. bilek gücü işe yaramadığında silah gücüne sığınan zavallılar sürüsü.

bir görsel ile anlatabileceğim yasak. komedi gibi ülke.

cenabet olarak öleceğini öğrenen insandır. çok üzüldüm. gidip bir dövme daha yaptırayım bari.

inceden nameler okuyan bir adet dedecik. efkarlandırdı beni. izlerken sigara yaktırdı.*

suçlu olan tek kişi o değil, onu yetiştiren aile de suçlu! biri biterken diğeri başlıyor. hayretler içerisindeyim. sadece dirimiz değil ölümüz de tehlikede. 3 yaşındaki bir bebeğe tecavüz ettiğini de söylemiş bu sapık. şimdi bunu tutuklayıp içeride bakacaklar öyle mi? çok şey söylemek istiyorum çok şey!
tanım: eğilip bir tarafını zor gören, beyni sapıklıkla dolu olan bir adet yavşak.

saygı göstersin, sevgisini versin. bir de öldürmesin yeterli.

başlığı açan yazar cezalı. sanırım hayal ürünü bir olay. bu tür konularda modların duyarsız kalacağını düşünmüyorum.

çok değişik duygular yaşamama sebep olan ve 'anne yarısı' hissiyatını tam anlamıyla yaşatan durum. öl dese insanın ölesi gelir. ayağına dünyaları sermek istersin. yarım yamalak deyseee demesiyle her yerini ısırasınız gelir ama canını yakmak istemezsiniz.

kahverengi gözleri var,
fakat gökyüzü gibi bakıyor...
şöyle bir şeydir.

hayatımın dönüm noktası olan ve arkadaş seçimimde, daha dikkatli olmam gerektiğini öğrenmemi sağlayan bir riyakârlık ya da bana göre kalleşlik örneğini anlatacağım başlık. biraz uzun ve can sıkıcı olabilir. kusura bakmayın.

üniversite zamanları, hayatı daha yeni öğrenmeye başladığım yıllardı. farklı bir şehir, yeni yeni insanları tanımanın vermiş olduğu heyecan... yeni tanıştığım ve memleketlerimizin yakın olduğu bir arkadaşım vardı. bir yıl kadar uzun bir arkadaşlığımız olmuştu. kendisi otobüs yolculuğu yapardı, ben de uçak. bir gün kendisine, beraber yolculuk yapalım demiştim. param yok, uçak bileti alamam dediğinde ben sana alırım dedim ki sorun bu değil. ikimizde öğrenciydik ve durumunun iyi olduğunu da biliyordum ama arkadaş işte kıyamıyorum. yolculuk yapacağımız gün memleketime geldi ve getiren kişi erkek arkadaşı. sorun şu ki erkek arkadaşım dediği kişi aslında ikinci erkek arkadaşı ve birinci erkek arkadaşını tanıyorum. bir şey söyleyemedim o an. bir yerde oturduk yemek yedik, muhabbet ettik. ilk defa orada gördüğüm bir çocuktu ve hayatımda ilk defa bir insanın aşkla bakan gözlerine şahit olmuştum.

daha sonra sorduğumda, üniversiteye gelmeden önce de erkek arkadaşı olduğunu ve çocuğun ona deli gibi aşık olduğunu ve ne isterse aldığını, bunun da hoşuna gittiğini söylemişti. açıkçası çok tuhaf hissetmiştim ama karışmadım ve bir yorumda yapmadım. herkesin kendi hayatı, bana ne diyordum içimden. bir zaman sonra bu arkadaş memleketine gitti ve beni aradı. erkek arkadaşı kaza yapmış. sebebi ise şöyle; elinde bir buket ve hediye ile evine gidip sürpriz yapmak istemiş çocuk, benim arkadaş dediğim insanda habersiz geldi diye hakaret edip evden kovmuş. çocuk ağlayarak ayrılmış oradan. alkol almış ve bariyerlere girmiş.

kendisine, hastaneye gitmesini söylediğim halde gitmedi! durumu nedir öğren dediğim halde umursamadı. hayatımda, sadece bir kere gördüğüm bir çocuk için üzülüp ağladığımda ki ev arkadaşım bile görmediği halde ağladı benimle birlikte ama karşı tarafın gülmesi beni çok sinirlendirmişti. ilk başlarda şoka girdi sandım ama değildi.

bacağı kesildi! 20 gün komada kaldı ve öldü çocuk! ikiyüzlülüğün en kralını gördüğüm cümle ise şu oldu bende: 'benim uğrumda adamlar ölüyor be, bu da son hediyesiydi bana.'*

ben de ikiyüzlüydüm belki de. orada söylemedim gerçekleri, sustum. inanmadım da en başta öldüğüne, internete düşen haberi görünce bile kabullenemedim bir kere gördüğüm insanın öldüğüne. aklıma geldikçe üzülürüm yine. hayat bu kadar basit olmamalı, bir insan bu kadar kolay harcanmamalı.

benimdir efendim.
gerçekte ise şöyle biriyimdir.*

maymun iştahlı kişilerin heves alma, kullanma ve bir köşeye atma durumudur. bunu yapmalarının sebebi kendi egolarını tatmin etmektir. kendilerini öyle ezik hissederler ki sizi aşağılayarak, kısıtlayarak kendilerini yücelttiklerini sanırlar. günün sonunda, ağlayan kendileri olurlar.

anlaşılamayan isyan türü.
-çok müşkülpesentsiniz velhasıl bu ahvaliniz beni ziyadesiyle bitap düşürdü.
-ne diyor bu?
-babaannesiyle yaşıyor o.

şimdi bu yaratık, erkeğim diye ortalıkta da dolaşır çünkü çok güzel bir başarı sergiledi, kendinden güçsüz birini döverek.
t: birilerinin şaheseri!!!

neye göre kime göre diye sorgulatan durum.
eren bülbül 1 ocak 2002 doğumlu.
ölüm yılı 11 ağustos 2017. yer trabzon/maçka.
şu videoyu da izlemenizi tavsiye ederim. z kuşağı gümbür gümbür geliyor.

kirpik dibine çok girerseniz kökünden kopmasına sebep olan alet.

türk milletinin birbirini tokatlayacağını sanan kişinin açtığı dandik başlık. ne bu öfke, ayrıştırma, kin anlamak mümkün değil. doğruya doğru, yanlışa da yanlış demesini bilmediğiniz sürece daha çok sürer bu polemik.

şimdi ben buna nasıl küfürsüz tanım yazayım. “bu memlekette gezdirmem kimseyi rahat ol sen” demiş. doğru da demiş. seni, dışarı salıp rahat rahat insan öldürmene fırsat veren sisteme benim isyanım.
türkiye'de, insan öldürmenin ne kadar basit olduğunu gösteren haber.