insomniac yazar profili

yaş ilerledikçe damak zevki değişirmiş ya gerçekten de öyle. eskiden umrumda olmaz, kakaolu dışında kek tercih etmezken; şimdi çok az şey şunun kadar lezzetli geliyor bana.

airfryerda yapmalık çok kolay bir tarifim var, isteyen şu yukarıdaki bebekleri yapabilir vereceğim malzemelerle. ayrıca tarif isteyene yine gönderirim ama tarife falan gerek yok aslında. hepsini iyice karıştırın gitsin işte. *

• 0,5 çay bardağı sıvı yağ
• 1,5 çay bardağı un
• 1 kabartma tozu
• 1 vanilin
• 1,5 yemek kaşığı rendelenmiş limon kabuğu (ben donduruyorum limonu, daha kolay rendeleniyor)
• 1 yumurta
• 1 çay bardağı şeker
• 1 çay bardağı yoğurt

165 derecede 18 dakika pişiriyoruz.

afiyet olsun.*
*

her şeyi biraz biliyorsan, hiçbir şeyi tam olarak bilmiyorsun demektir zaten.

konu kilit.

öncelikle: *


sokaktakiler ya da evimdekiler olsun, sevmekten ve bakmaktan asla vazgeçmeyeceğim minik canavarların günü kutlu, ömrü güzel ve tüyleri kadar bol olsun.

bu üç sevimli canavar da benim ev sahipleri:




umarım kedilerle bir gün olsun geçirmeden, bu keyfi yaşamadan ve huzuru hissetmeden yitip gitmez hayatlarınız. aman kirletir, aman tüyü, aman şuyu diye steril ama yalnız bir ömrünüz olmaz.

beyinler çalışsın biraz.

bulunduğum konuma çok yakın olduğundan fena salladı.
anlık aklı gidiyor insanın. önce kediler mi tepiniyor koltuğun arkasında derken, 'yok canım koltuğu böyle itip çekecek kadar da güçlü değiller' diyerek bir anda kendime geldim.

hisseden arkadaşlara geçmişler olsun.

the smiths şarkılarının ana temasıdır.

en bilinen örneği olan heaven knows i'm miserable now şarkısını bırakayım şöyle:

bunu söyleyene kalsa, 35 yaş sonrasını direkt mezar açıp içine koyacak herhalde.


*

hakkımızı yiyen hemcinslerime bu konuda ben de çok kırgınım.

sözleri yoksa dinlerim. diğer türlü mümkün değil okuduğum kitaba odaklanamam. bir liste bulmuştum hatta, kitap okurken arkada çalsın mı neydi, öyle sakin sakin şeyler olunca güzel gidiyor.

öhm evet, okuyom ben ya*

kasım bana çok gereksiz geliyor allah affetsin.

yeni oluşumunu beğenmeyenler olarak yerden yere vurulduğumuzu öğrendiğim grup. #3344232
gidip nickelback dinleyelimmiş. olur annem, onu da dinleriz.
işin daha komiği, ilk satırda itin bir taraflarına sokup, ikinci satırda 'sizin de hakkınız beğenmemek tabii' diyerek ortamı yumuşatmaya çalışmak, son satırda tekrar coşmak... tutarsızlık ve çelişki hak getire.
ayrıca, bir şeyi beğenmediğimizde gelip sözlüğün yüksek mercilerinden onay almamız gerektiğini de öğrenmiş olduk.

linkin park’ın yeni dönemine açık olmayı savunuyorsunuz, eyvallah ama bu 'kıyas yapmayın, geçmişi bırakın' söylemi biraz fazla basite kaçıyor. insanlar eleştiriyorsa, bu illa chester’a duyulan bağlılıktan olmayabilir, bunu hiç düşündünüz mü? benim eleştirim çok daha farklı bir noktada mesela: yeni vokalistin sesi falan değil mesele, eski şarkılarda chester’ı taklit etmeye çalışması ve bunu yaparken bir taraflarını yırtması. bu beni irrite etti ve soğudum. bu kadar.
o duygu, o bağ zaten yerine gelmeyecek, bunu kabul ettik fakat o taklit çabası, eskiye olan bir eksikliği kapatma çabasını hissettiriyor. bu da dinleyiciyi ister istemez eskiyle kıyas yapmaya itiyor. kaldı ki, sanat dediğin şey zaten eleştiriyle, kıyasla büyür. eleştiren herkes 'eskiye takılmış' ya da 'anlamıyor' diye yaftalanacaksa, en boktan şeyleri de dinleyip onay verelim ve her konuda fikirlerimiz aynı olsun o zaman.

yeni dönemi sevebilirsiniz, bunda hiçbir sıkıntı yok ve sizin aksinize, ben buna saygı duyuyorum ama tutup da sevmeyenleri 'eski kafalı' diye yaftalayamazsınız. beğenmediğim bir şeyi dile getirmem, geçmişe takılı kaldığım ya da yeniliğe kapalı olduğum, bir doküman olduğum anlamına gelmez. insanların farklı zevkleri, farklı bağları var. seveni dinler, sevmeyeni dinlemez; olay bu kadar basit.
tepkilerinizde bu kadar coşmadan, hakaretvari yaklaşmadan, insanların görüşlerine de biraz saygı duymayı mı öğrenseniz acaba?

bugün doğum günü olan efsanevi sanatçı. yaşasaydı 78. yaşını kutluyor olacaktı.

senin gibisi bir daha gelmeyecek canım bowie'm. en azından benim için her zaman eşsizsin. o harika sesinle, müziğinle ve sanatınla iyi ki doğdun, iyi ki var oldun ve oluyorsun.

müziğini david gilmour, vokalini ise kızı romany gilmour'un yaptığı; orijinali the montgolfier brothers'a ait olan between two points şarkısı.
vokali ve tabii ki sonlara doğru gelen harika solosuyla, orijinalinden çok çok daha etkileyici.

yoo gayet de gelmiş. ne demek gelmedi?
bir bana mı gelmiş acaba? *

çok takip edemediğim için az önce bir arkadaşa sorarak öğrendim durumu. yazılanı okudum, midem bulandı.
hayatımda porno izlemedim diye de yüzsüz yüzsüz belirtmiş yazısında. fakat bu zihniyet öyle bir zihniyet ki; keşke porno izlemiş olsaydı da o izleyeceği şeylerin kafasında dönen sapkın ve iğrenç düşüncelerin yanında ne kadar masum kaldığını görseydi.

gerekli en ağır cezayı almasını gönülden dilerim ancak hepimiz içten içe yargı durumunu ve sonucunda bu yaratığa hiçbir şey olmayacağını da biliyoruz ne yazık ki.

tanrı, ailesindeki ve karşısına çıkabilecek her kız çocuğunu, her masumu korusun.

sadece kafa uyumu olduğunu kesinlikle düşünmüyorum. birinden biri az olsun veya öteki hiç olmasın gibi bir şey de mantıklı değil. ikisi de eşit miktarda uyumlu olmalı bence.

cinsel anlamda çekici gelmeyen, ten uyumunuzun olmadığı biriyle kafalarınız uyuşuyorsa fakat aranızda hiçbir tutku yoksa yalnızca çok iyi birer arkadaşsınızdır.

neden moral bozduğunu anlamadım.

kadınlar için bu durum belki kıskançlık, erkekler için ise 'asla böyle bir kadına ulaşamayacağım' düşüncesi olabilir. her ikisi de bomboş şeyler.

moral bozukluğu neymiş ayrıca? aksine, güzel birini görünce insanın gözü gönlü açılır. benim hoşuma gidiyor valla güzel hemcinslerimi gördüğüm zaman. hatta iletişim kurabiliyorsam direkt ne kadar güzel olduğunu kendisine de söylerim. kaldı ki saçlarını, gözlerini, cildini vb. överek farklı farklı kişilere bunu pek çok kez yaptım.
şımarır mı? şımarsın yahu ne olacak. o da o kadar güzel olmasaymış bana ne. *

sizin ya da onların elinde olmayan, yaratılışla gelen şeyler yüzünden insanlara haset etmeye veya ulaşılmaz görmeye hiç gerek yok.

(bkz: trip)

bir yaştan sonra bunun "eeeh severler!" eşiği var, ona ulaşıyorsun ve hiç takılmadan boşveriyorsun o kişiyi bir anda. yaptığı triple kalıp sessizce gidenler oluyor bir de arada, vallahi o da hiç umrunda olmamaya başlıyor artık.

neyse, yaş almanın keyfi bir başka. bekleriz gençler*