sizi ne mahvetti sorusu

bu konuları artık kendimle bile konuşmuyorum.
konuşmak istemiyorum.

henüz belli değil.
hala buradaysam mahvolmamışım demektir ama bu mahvolmayacağım anlamını taşımaz.

son nefeste ne söyleriz bilmem.
göreceğiz..

insanın canını acıtır. içsel bir yolculuğa çıkarır.
şahsen beni kırılgan ruhum, merhametim, iyi kalbim, kibarlığım, anlayışlı ve duygusal oluşum, romantik ve beyefendi oluşum mahvetti.

sanırım "lanet olsun atom fiziğine de profesörlüğe de" noktasına geldim.
bundan sonra vana vucu vudu.

o bana bunu yapmaz enayiliği... mahvetmedi de biraz sarstı diyelim.

(bkz: alcohol)

az önce yediğim tatlı. ay hayır yani bu saatte ne gereği vardıysa.

kaderinde ne varsa onu yaşarsın, hiçbir şey için kendini mahvetmeye değmez.

ben her an her şey için mahvolabiliyorum ama uzun süreli bir mahvoluş olmuyor. en uzun süreli mahvoluşum (son 5 yıl içinde) 3 saat sürmüştü.

bi adamla flört ediyoruz salaktan, bi de uzak mesafe flörtü anasını satayım. ciddiye alacağım tuttu. adam da biraz domestik ve maço, tam benim kalemim (!) fkjslflek. acayip tutuldum bu elemanla muhabbetlere. dışarı çıkıyom diyorum, tamam iyi eğlenceler diyo. çıkıyorum mutlu mutlu. iyi eğlenceler dediği meğerse tripmiş, ben ne bilim. geliyorum eve naaptın ne ettin diyorum başlıyoruz sen dışarı mı çıktın diye. diyorum ki olum deli misin, iyi eğlenceler dedin ya?! aklımla oynamayın benim bak?! sanki yeni haberi oluyo göteleğin öyle bi şaşkınlık. diyo ki "neyse sana hiçbir şey demiyorum." fknslclsk. ben de boktan boktan dramalar her tartışmada.

neyse işte çok aptal saptal bir yanlış anlaşılma bütün delirişimi tetikledi. önce bir güzel carladım sonra aklınıza gelebilecek her yerden engelledim, game ranger dahil flsnşfpmdşg.

ama mahvoldum arkadaşlar. üzüntüden de mahvolmadım sinirden mahvoldum. diyorum ki kendime içimden allam şimdi ben sinirlenmekten üzülmeye fırsat bulamadım, bi de bunun üzülme faslı olucak, depresyon iz kaming falan. 3 saat sonra bi baktım zuhal topal ile yemekteyiz eşliğinde kurabiye yiyip türk kahvesi içiyorum mutlu mutlu.

işte mahvoluşlarım böyledir benim.
dandik sebeplere dayanır, yoğun, etkili ve kısa sürelidir.

soğuk havalar
orhan veli

başkasının ipiyle kuyuya inmek.

alnıma yazılmış olan.

düşünmek düşünmek düşünmek

beklentileeeerr sadece üzeeeerr.

kimseden, hatta sevdiklerimden bile yaptığım iyilikler ve çabalarım için karşılık veya takdir beklemedim. tüm bunların görmezden gelinmesine de defalarca şahit olduğum için hayat beni bir miktar pişirdi ve belki de bunu gören insanlar tarafından gamsız, umursamaz biri olarak damgalandım. dışarıdan gören bir insan " ona nasılsa bir şey olmaz. o hiçbir şeye üzülmez. o hiçbir şeyi canı gönülden sevemez" düşüncelerine kapıldılar.

işte bu sebeple, insanların beni bir şeylerin mahvedebileceğine inanmamaları mahvetti.

işsizlik-

işte sonrasında yine bana esmer günler düşüyor eyvah.

hasret.
söyleyeceklerim bu kadar.

bazen sadece doğmuş olmak yeterlidir. sanki bütün dünya sizden nefret ediyormuş gibi gelir. sanki siz olmasanız herşey daha iyi olacakmış gibi gelir.
en yakınınız, aileniz, eşiniz yada varsa çocuklarınız... hepsi ama hepsi sözleşmiştir sanki.
sanki gidiverseniz birden, herkes çok mutlu olacak.
sanki.

şair "beni bu havalar mahvetti" demiş ya hani, bu aralar biraz şikayetçiyim havalardan.. abarttı soğukları yahu.. kar desen kar yok. yağmur desen yağmur yok. güneş hiç yok.. nedir be kardeşim, mahkeme duvarı bi surat, bi ayaz gün boyu..
şefim değiştiremiyor muyuz bu havayı.. sevmedik biz bunu yav.. hayır siparişte etmedik.. hesaba geçtiysen bile amenna.. ama al şunu gözümüzün önünden allasen.
şubat havası ne ya.. hiç mi şubat görmedik.. uzatma kaldır işte..