karanlık lord yazar profili

bunu da özellikle yapay zeka yapacaktır.

bu yaşımda hâlâ masal okurum. keyif alıyorum ve bana huzur veriyor, belki de geçmişe götürdüğü için huzur buluyorumdur. geçenlerde bu vesileyle bir site bulmuştum içinde klasiklerden modern masallara kadar pek çok masal yer alıyor. masal oku benim gibi geçmişe yolculuğa çıkmak isteyen veya masalseverler varsa tavsiye ederim.

gemilerin ufukta kaybolmak yerine bir noktada “fade out” olması. hani sanki render'ı yetiştiremeyen oyun gibi.

everest’e çıkan değil, “kenara yaklaşan” adam diye belgesel yapılması.

dünyanın kenarından düşen ilk kişiyle ilgili netflix belgeseli: edge: düşüşe bir adım kala

içindeki çayın tadını en saf haliyle almayı tercih eden, şekerin verdiği o yapay tatlandırmadan kaçan nadir varlıklardan biridir. çayın kendine has acımsı ve aromatik tadını doğrudan deneyimlemek isteyenlerdir. ilk yudumda şaşkınlık yaratabilir, hatta “şeker koy” diye ısrar edilir ama alıştıkça bu sade haliyle çayın gerçek keyfi ortaya çıkar. çayın yanında tatlı bir atıştırmalık varsa, şeker ihtiyacı azalır. bir anlamda, hayatı fazla tatlandırmaya gerek görmeyen, yalınlığı seven kişilikleri simgeler. sosyal ortamda da “şekersiz çaycı” olmak, bazen küçük bir aykırılık olarak kabul edilir; çünkü herkesin damak tadı aynı değildir ve bu farklılıklar sohbetin tuzu biberidir.

hayat bir yerden sonra tek tabanca çekilmez kardeşim. bir eş ve bir de çocuk gerek.

sürekli bencil tavırlarla kendinden bahsetmesi.
anlatıyor, anlatıyor, anlatıyor.
bir yerde içimden “bir kere de ‘sen nasılsın’ de be insan” demek geliyor ama diyemiyorum.
çünkü o sırada en son nereye tatile gittiğini anlatıyor.
ikincisi nerede yemek yediğini, üçüncüsü de kiminle küstüğünü.

ben orada ruhsal olarak koltuktan süzülmüşüm, varlığımı unutmuşum, umurunda değil.

soğumak bazen bir anda olmuyor.
bazen birikiyor.
ve o “beni aslında kimse dinlemiyor” fark edişiyle bir günde bitiyor.

hayattan soğumuş ve karşısındakini de hayattan soğutmaya ant içmiş bakkal türüdür.

amuda kalkıp şınav çekerken aynı anda şarkı söylemek gibi muhteşem bir yeteneğim var. ;)

yani düşün; foksun... hayatın boyunca insanları eğlendirmişsin, lastik top sektirmişsin, çocukları güldürmüşsün.
ama emekli olunca kimse aramıyor. kimse "ne yapıyor bu foklar, hâlâ gülüyorlar mı?" demiyor.