kirpi yazar profili

herkese merhabalar,

kendi nickaltıma yazmak her ne kadar oldukça megalomanca gelse de, kısa ama dopdolu geçen normal sözlük macerama bir veda mesajı yayınlamadan nokta koymak ayıp olur diye düşündüm.

işten çıkıp boşluğa düştüğümden mütevellit gerek radyo yayınlarını dinleyerek ve hatta yayın yaparak kafa dağıttığım,yazarak ve okuyarak rahatladığım, oldukça samimi ve eğlenceli, bir o kadar da düşünceli abartmıyorum onlarca yazarla tanıştığım bu mecraya maalesef daha fazla devam edemeyeceğimi söylemek istedim.

malumunuz bir süredir diplomamı bekliyordum, bu süreçte küçük de olsa iş arayışına girmiştim.henüz diplomamı almamış olmama rağmen çok sevdiğim, çalışırken kendimi oldukça mutlu hissettiğim eski çalışma yerime tam zamanlı bir elektrik-elektronik mühendisi olarak başlayacağımı bildirmekten mutluluk duyuyorum.*.

bu nedenle artık kariyerime odaklanmak,yeni başladığım bu macera için kollarımı sıvamak ve başka hiçbir şey düşünmemek istiyorum.

bana ayrılan sürenin sonuna gelmiş bulunuyoruz,bu nedenle artık (bkz: kirpi ile mesai sonrası rockçısı)'nın da bitişini bu vesileyle duyurmuş olayım.

şöyle güzelce de bir veda şarkısı bırakayım,van halen'den ain't talkin' 'bout love.

bendeniz kirpi,mesai sonrası rockçısını dinlediniz,tekrar görüşünceye dek hoşça kalın, rock'la kalın \m/.

merhabalar efenim, bendeniz sözlüğünüzün sevimli dostu , ailenizin dikenligiller üyelerinden kirpi.

önümüzdeki cuma (11 nisan 2025) haftanın yorgunluğunu rock’ın gücüyle kırmak, patronunuzun zama hayır fazla mesaiye evet mottosunu pazartesiye kadar unutmak , beyaz ve mavi yakaları yırtık jean ceketlerle değiştirmek adına (bkz: kirpi ile mesai sonrası rockçısı) programında sizlerle olacağım.

önümüzdeki cuma 20:00-22:00’da (bkz: paranoyak deli ile delisin delisin)’den hemen önce sözlüğü hem klasik rock hem de metal parçalardan seçkilerle beraber ısıtmak ve haftasonuna 150’yle sağlam bir giriş yapmak için mesai sonrası rockçısında buluşalım!

rock’la kalın,esen kalın.

yarın son kez final sınavına girerek erişeceğim başarım. toplumda zor kabul edilen ama severek girdiğim için çok da zorlanmayacağımı tahmin ettiğim bir mühendislik bölümünün 5 senelik macerasının sonuna geldim ve sanırım biraz tuhaf hissediyorum.

akademik zorluğu bana yaşatan hocalarımdı, sanırım onlara bir teşekkür borçluyum şayet 40-50 yaşında profesör olmuş çoluk çocuğa karışmış insanların bazen büyümediği ve ergenlikte kaldıklarını tokat gibi çarpan bir gerçek olmuştu bana kendileri.lisansın son senesi ,1 sene boyunca okurken çalıştığım yerde,kolay olmayan sahada koşturulan bir pozisyonda cüzi bir parayla çalışmış olsam da oldukça keyif almış ve hiç zorlanmamıştım sayelerinde, karşımda çocuk yoktu çünkü artık. o yüzden iş hayatında daha az zorlanacaksam sebepleri kendileridir.

arkadaş ortamlarında herkesin birbirinin arkasından konuşması ve toplumumuzdaki çürümenin bir yansıması olarak herkesin birbirini aşağı çekme çabaları, ailemden uzak beş parasız kolum kırık vaziyette tutunacak dal bulamadığımı,aksine birçoklarının benden en kötü durumumda bile çıkar gözeterek yaklaşımlarını, eski dostlukların çocuklukta ve bırakıp geldiğim şehirde kaldığını da görmüş oldum.yine de içlerinden 3-5 tanesiyle yakınım, ve en azından o güzel insanları kazandım.

ilk burada aşık olmadım ama en büyük aşkımı yine bu yıllarda yaşadım,belki daha büyüğünü de yaşarım ama bir daha haftalarca para biriktirip hediye alabilmek için matbaalarda toz ve farelerin içinde çalışacağımı sanmıyorum.*.bu devirde önce kendimi düşünmeyi öğrendiğim yıllardı en azından, ona da teşekkür ederim.

tek ders sınavından bırakan hocam* sayesinde çok sevdiğim işimden de çıkarılmıştım, ama ayaklarım daha sağlam bir şekilde dönüyorum şimdi.mezun oldum ve son 3 ayımı işsizlik psikolojisiyle geçirdim, bu da unutamayacağım bir tecrübe oldu benim için.

20 yaşındaydım ve küçük sayılabilecek,daha önce kıyısından bile geçmediğim bir şehre okumak için tek başına bir çocuk olarak geldim,çok daha güçlü bir şekilde* bitiriyorum şimdi.ailemin emeklerini ve umutlarını asla boşa çıkarmayacağım.kendime sözüm olsun.

sanırım süreçten bir şekilde keyif ve ders çıkarmamız gerekiyor her zaman,enjoy the ride.

91 yılında ingiltere'de kurulan klasik rock ve britpop grubudur.dönemin ingiliz rock gruplarına aşina olanlar için ilk dinleyişte bile ingiliz oldukları anlaşılacak derecede benzer tınılar taşır. son derece huzur veren tonlarda çalınan şarkılar, grubun vokali liam gallagher'in özgün ve soft ses tonuyla birleşince son derece romantik şarkılar ortaya çıkmış,biriyle ilişkiye başlama arefesinde yaşanan heyecan, son ses çalınan oasis şarkılarıyla birçok insan için sürecin keyfini katlamıştır. bazı şarkılarındaki asi ve öfkeli sayılabilecek sözleri büyük bir hevesle başlanıp aynı derecede büyük hayal kırıklıklarıyla biten ilişkileri çok güzel özetler bana kalırsa.

grubun (bkz: blur) gibi diğer ingiliz gruplarla çatışmaları, sahneye sarhoş çıkmaları ve enerjisini pek de atamayan grup üyeleri nedeniyle müziği kadar bu tarz olaylarla da konuşulan grup 2009 yılında dağılmış, bize de married with children , wonderwall gibi şaheserler bırakmıştır.

en ikonik albümü olan (what's the story) morning glory? kapağı da günümüzde hala revaçta olan plak mağazalarında en sık görülen kapaklardan biridir.

anlık twitter’da ünlü olan dj kabinli balkona sahip binayı gördüm sözlük*.

(bkz: teoman)’ın 2006 yılında çıkardığı albümü olup albümdeki aşk kırıntıları adlı şarkısıyla hüzünlere gömen,ayrıca albümle aynı adı taşıyan renkli rüyalar oteli şarkısıyla uzaklara daldıran albümdür.her ne kadar biraz melankolik bir albüm olsa da her bünyenin bir miktar melankoliye ihtiyacı olur diye düşünüyorum.

eski lisemin yanındaki parka geldim, güneşli bir başkent pazartesisi.rüzgar tatlı tatlı esiyor.

kulağımda radyo odtü rock kanalında (bkz: king gizzard & the lizzard wizard) çalıyor, sevgili (bkz: bubbles of death) önermişti yayında güzel tesadüf oldu * .

büfeden aldığım 90 gram antep fıstığını soğuk kahve eşliğinde tüketip sözlük okuyorum.bundan daha güzel bir doğum günü aktivitesi hayal edemedim.

fotoğraf yan çıkabilir yine de parkın güzelliğine hiçbir şey gölge düşüremez*.

aylak aylak ali kıran başkesen serseriler gibi gezen gece kuşu biricik kirpilerimizin asi ruhları onları yollara düşürürse arabalar çarpmasın diyerekten önlem alarak mahallemize astığımız uyarı levhasıdır.kirpi bulunan her mahalle,cadde ve sokakta bulunasıcadır.

ismi gibi vuran şarkılarıyla lise ve üniversite yıllarımı şenlendiren, sokaklarda serseri gibi gezerken kulaklığımdan eksik olmayan şarkılarıyla biraz pespaye,çokça sanatsal bir türkiş garage rock ve punk grubudur.özellikle (bkz: buldozer) adlı albümleri fazlasıyla tatlı ve bizdendir.

bu güzel abilerimize sanatlarını icra ederken ankara’nın çeşitli mekanlarında denk gelebilirsiniz.denk gelemezseniz de teknolojinin faydalarından yararlanabilirsiniz, manyak adlı şarkısı oldukça manyaktır mesela*.