üniversiteden mezun olmak

bir çeşit yası da beraberinde getirir. sanki yüksek bir yerden sizin arkanızdan iteklemişler de öyle bir boşlukta asılı kalmışsınız gibi bir his. ne olacak ne bitecek ne yapmalıyım ne yapmamalıyım nereden başlamalıyım arkadaşlarım ne yapıyor ortamlar ne olacak bir daha öyle ortam bulabilir miyim gibi gibi bir sürü soru işareti. tam üç ayımı aldı depresyonum.

hayatin anlamini yitirmektir. evet.

bir an önce başıma gelmesini istediğim şey. gelsin de şöyle asıl dertler neymiş bi göreyim ben. işsizlik bi tokatlasın beni, sonra diğer yanağımı çevireyim.

hiç başıma gelmeyen olay. bi mezun edin beni diye daldım geçen öğrenci işlerine. karşımdaki kadıncağız kafası dalgındı sıçradı yerinden. korktuğuna da sinir yapınca. bok mu var ha! bok mu var mezun olacaksın diye çıkıştı.
sayfiye abla dedim on iki sene oldu. insan beş dersten teke düşüp sonra sekiz derse çıkmaz ki. bu nasıl iş dedim.
du bi bakayım dedi. arkasındaki dosya dolabından klasörümü çıkardı.
al kendin bak niye mezun olamıyormuşsun dedi.
sayfayı elime aldım.
üst sağ köşesinde fırıldaklar üniversitesi topaç fakültesi sarkaç bölümü yazıyordu.
ulan dedim tamam.
insan nerede olduğunu bilmeli yani.
bakmadım sayfada ne yazıyor. çıktım öğrenci işlerinden, fakültenin önündeki merdivenlere çöktüm ve bir sigara yaktım.

artık çok bir şey ifade etmiyor.

on sene üniversite okuyan bendeniz için kardeşim saltanat bitti demişti.

nasipte varsa haziran 2025'te yaşayacağım. *

ama okulunun diploma basmaması.

sağlık bilimleri ve yüksek teknoloji baglantılı spektrumu geniş bir alanda bir mezuniyet degil ise,herhangi bir kurumda çok güçlü referans ya da yüklü miktarda maddi gücünüz yoksa bir kese kagıdına sahip olmaktır.

ayy daha 2. siniftayim. gerci böyle kivirarak gezersem , o da olmayacak gibi.

bir bok değildir afedersin. bu ülkede cacık o işler. üniversiteyi binbir zahmetle bitir, hiçbir tecrübe yok, dil yok, yazılım yok, o yok, bu yok... piyasada yaprak gibi kalırsın abi. dalda sallanan yaprak gibi de düşersin.

enıvey:
ben üniversiteyi 9 yılda bitirdim.* yazıyla dokuz!
peki neden mi 9 yıl? tabii ki benim yüzümden. hiç öyle aile, hocalar, arkadaş ortamı, aşk hayatı falan diye kıvırmanın alemi yok. doğru dürüst çalışmadım, zekayla götüreyim dedim lisedeki gibi yemedi. kanırta kanırta bitirdik okulu.

peki bu 9 yılda naptım? çoğu zaman gezdim tozdum. maddi durumlar yetersiz kaldı. 19 ay kadar okula ara verip tersanede köpek gibi çalıştım. sonra okula geri döndüm. erasmusla yurt dışına gittim. orda da gezdim. pink floyd konserlerine gittim. tersanede çalışırken biriktirdiğim paraları harcadım. hiçbir şey olmasa da mevcut yabancı dilim gelişti. vizyon sahibi oldum. yeni insanlar, kültürler, inançlar tanıdım. yeri geldi düştüm, yeri geldi kalktım. zaman zaman eğlendim, üzüldüm ve ağladım. aşık oldum, terk edildim, yalnız kaldım. ama ne olursa olsun, ne yaparsam yapayım, ne yaşarsam yaşayayım içimden gelerek yaptım, yaşadım.

pişman mıyım peki? tabii ki hayır. yine olsa yine aynı şeyleri yaparım. üniversiteden mezun olmak bir şey değil. önemli olan; üniversite yıllarına neler sığdırdığın ya da o yılları ne kadar dolu dolu geçirdiğin. artık herkes üniversite mezunu. ortalık üniversite mezunu ve gelecek kaygılı gençlerle dolu. eğer siz; üniversiteden mezun olduktan sonra geriye dönüp baktığınızda pişman değilseniz, ileriye dönüp baktığınızda ise umutluysanız, o zaman kârlısınız, şanslısınız, türkiye gibi bir ülkede ballısınız demektir. yoksa gerisi faso fiso..

adeta sudan çıkmış balığa dönersin,o güne kadar yaşadığın tatlı telaşların aslında devede kulak olduğunu görürsün ve başka bir evreye geçersin.mezuniyet ile iş hayatına atılma evresi hayatının en garip dönemi olabilir ve o üniversite döneminde yaşadığın tatlı telaşı geriye dönüp baktığında çok güzel duygularla anabilirsin.