kum kusu yazar profili

şimdi küfür edicem hemen moderatörlere yetiştireceksiniz ama gel de küfür etme. nefret ettirir, hayattan soğutur. hele kışın zulümdür.

gayet normal bir şeydir.

hala ara sıra görüştüğüm ilkokul sıra arkadaşım tugay'ı hatırlattı bu başlık bana. evleri hemen yan sokaktaydı ve boyumuz da aynı olduğu için andımız sırasında da yanyana dururduk. eve de birlikte yürürdük itiş kakış. sırada araya çizgi çizer sınırı geçmeme kuralları koyardık. ne güzel günlerdi.

tam da az önce şöyle bir haber bildiriminde gördüğüm karaktersiz. keyfe geldim arkadaşıma atacaktım ss aldım.

bu saatte uyumamış olma sebebim. güzel yüzlüm. artık ruh güzelliğinin yüze vurduğundan eminim. cennetin en güzel yeri senin olsun.

naif yazarları severim. kendisi de onlardan biri :)

her dakika olduğu gibi şu anda da aklımda. canım benim.

ilginç ve asılsız iddia.
kedi olsan yine yaranamıyosun birilerine işte...

bu çocuğu öldürenleri, ailesini tehdit edenleri toplayıp canlı yayında ateşe verseler,
yine içim soğumaz...

desteklediğim modadır.
zorunlu gidilecek düğünlerde kaçmak için zaman kollamaya son! teşekkürler rte.

2014-2018 arası dönemi muhteşem sözlük.
bazı trolleri harikaydı. etuuu, aramızdaysan lütfen buradan salih'li hikayelerini devam ettir.

utanarak söylüyorum ki, "enercii" dir.
bunu kullanan, söylenince gülen kim varsa direkt engelledim. yanımda olduysa tiksinerek baktım, bir daha aynı ortamda olmama planı yaptım.

gebze'de her gün şahit olduğum özgüvendir. bommmboş bir kafa ve hiç susmayan ağızlar. aptal ve alaycı bir gülümseme eşliğinde.

b.k gibidir.

size şöyle söyleyeyim. bir kez rüyamda fransa'ya gittiğimi görmüştüm. “aa oha, fransa'dayım lan!” farkındalığı olunca, sokakta crop ile özgürce yürüme hissiyatını tatmak istedim ve üstümdekini çıkartmıştım. rüyaya bak ak. burda yürüsem daha oturduğum evin sokağında bile arabalar yavaşlar, veya arkamdan geçen çarşaflı teyze cık cıklar.

işte beyle.

şimdi upuzun bir rüyadan uyandım. *
yakın zamanda hayatımızı çok etkileyen bir şey oldu. eşimin annesi vefat etti.

hemen üstüne dedem de vefat etti, ondan önce sevdiğim teyzem dediğim kaybım da oldu ama ben bugüne kadar kimseye bu kadar üzülmemiştim.

şiş gözlerle, upuzun bir rüyanın ardından yazıyorum bu satırları. keşke ben değil de eşim görseydi dediğim bir rüyaydı. annesi öyle öpüyordu ki oğlunu, öyle özlemiş ki... torununu unutuyor. ben hatırlatıyorum. çok seviyordu. “anne” diyorum. “çok özledik, neden hiç girmiyorsun rüyalarımıza?” cevap vermiyor. bugüne kadar iki kez gördüm, ikisinde de yüz ifadesi aynı. sadece bizi görünce gülüyor biraz. çok üzgünüm. öyle üzgünüm ki, ben bu kadar üzgünsem eşimin içindeki yangın nasıldır tahmin etmek bile istemiyorum.

ben bu rüyayı gerçek gibi izledim, hissettim. artık unutmayacağım anılardan biri. ve gerçekten özledim. ve yine eşimin nasıl özlediğini tahmin bile edemiyorum. sadece izliyorum onu. hissediyorum özlediği anları. içim parçalanıyor.

içinin yanması deyimini de bu şekilde öğrendim işte. gerçekten yanıyormuş. sevdiğini çaresiz görünce...

umarım öyledir dediğim iddia. çünkü bir süre böyle gezme kararı aldım... hadi bakalım!

2010'lu yılların başlarında "artık hannah montana olarak anılmak istemiyorum" demiş ve kimliğinden sıyrılıp bambaşka karaktere dönerek şarkıları ve yeni tarzıyla ergenlik dönemime damga vurmuş şarkıcı.

(bkz: engellenecek yazarlar listesi)
şaka. biraz.

geçtiğimiz aylarda ikinci kez bitirdiğim dizi.

üniversite yıllarımda bitirmiştim ilkini. hey gidi...
son sezonu olan new blood'u da bitirmenizi tavsiye ederim her ne kadar bktan olsa da.

durduk yere sinirleri bozan şöhrettir.
bak başlığı bile yetti. boş çar.