mabude yazar profili

şu var ya şu.... gururdur beee!

sözlükte fazla kendimim. burayı günlük olarak kullandığımı birçok kez dile getirdim zaten. ara ara yazsam da aklıma ne eserse, aklımdan geçenlerin neredeyse tamamını yazıyorum. ama beni günlük hayatta görseniz ne neşeli, ne kadar pozitif bir insan dersiniz. öyle olduğum için değil, öyle görünmeyi tercih ettiğim için. yunus emre görse benden nefret ederdi herhalde.

günde 8 saat çalışıp 1 saat molaya çıkıyorum. 8 saat zihnimi, 1 saat bedenimi dinlendiriyorum. ama o 1 saat aşırı çalışan beynim bütün günüme yayılıyor fazlasıyla. yine o 1 saatlik kısımdayız. bir kafede kahve içerek kitap okuyorum. dışarıdan çok entelektüel görünüyorumdur, eminim. neyse, bugün zihnimin misafiri çok eski bir arkadaşım. birbirimizle neredeyse aynı olduğumuz ama birbirimizin tilkilerine tahammül edemediğimiz arkadaşım. son zamanlarda onun da aklına geldiğime eminim. hep benzer zamanlarda, benzer durumlarda düşünürüz birbirimizi. böyle anlarda eğer psikolojimiz el verirse bir mesaj atarız. cevap gelmezse neden olduğunu biliriz, birbirimize kırılıp üzülmeyecek kadar biliyoruz ne bok olduğumuzu. ha cevap gelirse o kötü olan kısım işte. tiyatro o zaman başlar. hayatlarımız hakkında üç beş yüzeysel bilgiyle her şey yolundaymış, hiçbir şey yokmuş gibi konuşur mevzuyu kapatırız. ama senaryoyu yazanlar yine biz olduğumuz için perdenin arkasında neler döndüğünü de çok iyi biliriz. eğer icimizdekileri biraz da olsa anlatmak istersek birer şarkı göndeririz. kenarda köşede kalmış, çok bilinmeyen; sadece bizim anlayacağımızı bildiğimiz şarkılar. konuştuğumuz tüm şeylerden daha gerçek olan şarkılar. ardından yine aylar belki de yıllar sürecek bir sessizlik başlar. birbirimize (kendimize) tahammül edemediğimizi yıllar önce anlamış ve yollarımızı ayırmıştık. ama yine de bizi yine bizim anladığımızı bilerek yaşamaya devam ediyoruz. sessiz bir ateşkesle arkadaşlığımızı uzaktan, içimizde sürdürmeye devam ediyoruz. birçok kişi için oldukça anlamsız olan bu dostluk, bizim için küçük birer çocukken keşfettiğimiz, dünyada bir daha karşılaşamayacağımzdan emin olduğumuz bir denk geliş. ona yazmayacağım, bana yazmayacağını da biliyorum ama çok uzaklarda olmadığına da eminim. neyse, molam bitiyor. tekrardan zihnimi dinlendirme vakti geldi.

g*t kadar odada en iyi ışık tuvaletteyse ben napayım? habitusuma dokunmayınız!

2025 benim için pek iç açıcı bir yıl değildi. özellikle son 3,4 ayda 20,30 yıl yaşlanmış olabilirim. otomatik olarak bu yorgunluk birçok açıdan çevreme de yansıyordu. hem maddi anlamda kendimi toparlamam hem de vizeleri atlatmamın üzerine biraz daha kendime gelmeye başlamıştım.

az önce ders arasında arkadaşlarla sigara içiyoruz. uzun zamandır çok denk gelemediğimiz bir arkadaşım da vardı yanımızda. şöyle bir diyalog yaşandı

"-seni çok özlemişim ya
-ben de seni özlemişim, denk gelemedik ne zamandır
-yok öyle değil, mabude olmanı çok özlemişim. senenin başından beri o kadar çökük ve yorgundun ki. tekrar eski halinle aramizda olman yüzümü güldürüyor"

söylediği o üç beş cümle bir yandan beni çok mutlu ederken bir yandan da içim cız etti sanki. insanın kendi olması için bile kafasının bir nebze olsun rahat olması gerekiyormuş.

acayip yoğun olan hayatım aynı yoğunlukta devam ediyor. deli gibi uykum var ama açtım, dinliyorum. birkaç parça dinleyip kaçarım muhtemelen. önümüzdeki haftaya sözüm olsun. herkese keyifli dinlemelerrrr, ayrıca keyifli yayınlar :)

"çok iyi bir şarap aldım, ortam kuruyorum gel" mesajının sonucu... pet bardakta şarap, hah bir de mumumuz var ksjsks.

işten anca çıkabildim. hayvani bir yoğunluk vardı. şimdi de arkadaşıma geçiyorum. baya iyi bir şarap aldığını söyledi. asgari ücret alıp pahalı zevklere sahip olmak çok zor dostlar. neyse, size şimdiden keyifli yayınlar ve dinlemeler. arada "bir arkadaşa bakıp çıkarım".

/ölümü yazmak için ölmek gerekir!/

5 koca yıldır birlikteyiz. bir süre çok toksik ilerledi ilişkimiz. ben onu bıraktım, o beni bırakmadı. ne renge boyarsam boyayayım alttan alttan kendini belli etti. sonra ben ona dönmeye çalıştım. bu sefer de o saçımda durmak istemedi. en son birbirimizden vazgeçemeyeceğimizi anlayıp dikişi tutturduk. pişman değilim, aklım hala farklı tonlarında.

#3783192
sıçtım mavisinden de öte sıçtım siyahı noktasındayım ben. bu aralar biraz fazla haşır neşir olduk kendisiyle. en kısa zamanda yollarımızı ayırmak dileğiyle. z kuşağı yokken buralar hep dutluktu (!).

40 saatin sonunda 4 saatcik uyudum. o kadar iyi geldi kiiii. neyse bu kadar mutluluk yeter şimdi gidip çalışmam gerekiyor.

5 yıl sonrasına şöyle bir bakıp geldim. baya karanlik ve havasız bir yerdi. tepemdeki birkaç tahta parçasının altında uyuyordum falan ama tam anlamadim. neyse biraz dinlenmişimdir inş.

duştan çıktım, giyindim, makyaj yaptım. aynadan son kez kendime baktım. "bu kadar hazırlık sadece ölüme yakışır" dedim kendi kendime. makyajımı sildim. gözlüğümü takmadan odadan çıktım. bugün görmeye değer bir yaşamım olmayacak çünkü.

son paramla da şu otomat kahvesini aldım ya, böyle hayatın ben....

daha gün aymadı ama yavaştan aysın bir zahmet. size günaydın bana kolay gelsin!

kendime çekidüzen vermek gibi bir amaç gütmeden istemsizce yaptım ve yapıyorum. işe girdim çünkü param yok, ders çalışıyorum çünkü zorundayım, kilo veriyorum çünkü yemek yemeyi çoğunlukla unutuyorum, sigarayı "biraz" azalttım çünkü çok pahalı. bir uyku sorununu çözemedik ama onu doğduğum günden beri çözemiyorum zaten. o da nazar boncuğu olsun.

an itibariyle yapmaya karar verdiğim eylem. sabah 8de dersim var. bu da 6da kalkmam anlamına geliyor. zaten uykusuzum uyursam sevseler uyanamam. ve konular bitmiyoo. slaytlarla boğucam şimdi kendimi.

bozuldu sanmıyorum, bozuk zaten. bozuk olmadığı bir zaman dilimini hatırlamıyorum. ben sadece iç çözümleme yapıyorum. yani siz benim hakkımda bir tespit yaptıysaniz, ben onu muhtemelen 3 yıl önce kendi kendimi sorgulayıp fark etmişimdir.

ya of arada int gitti. şu an çalan şarkıyı bir ara alabilir miyim?

#3782804 aha gelmiş benimki. hoş geldinnn. varlığın yeter kejdjd