miramel yazar profili

senden bir cacık olmayacak. adının anlamını değil tersini taşıyacaksın. daha yolun ne olduğunu bilmiyorsun, yola çıkmaya çalışıyorsun. dur, sus haddini bil. senin altında varlığında bu kadar.

1. anneme allah nerede diye sorduğumda, bana camileri gösterip benim sadece minareyi görüp minareyi allah sanmam ve her gece rüyama yürüyen minarelerin girmesi.
2. çocukken bir tekerlemevari bir şey söylerdik. "annem babam başbakan var mı bana yan bakan." işte o dönemde tv'de sürekli tansu çiller ile mesut yılmazı görür ikisini evli sanırdım. bu tekerlemeyi de onların çocuğu söylüyor diye düşünürdüm. çocuk bir yerde karşıma çıkıp beni anne babasına söyleyecek diye korkardım.

3. sezondayım. friends sendromuna yakalamdım (böyle bir şey var mı bilmiyorum salladım) benim niye böyle arkadaşlarım yok diye zırlıyorum. bir de o zaman sütyenlerde bir sıkıntı varmış.

30 aralık

"yahu"

şu an hissizim . 10 dakika önce sevgi fırtınası yaşıyordum. evin içinde koşuyordum.

aslında mantığı güzel uygulaması sıkıntılı olan yer. insanlar başarısızsanız meslek lisesine gideceğinizi düşünür. evet, başarılı insanların tercih ettiği bir okul değil. ben ve erkek kardeşim meslek lisesinde okuduk. kendim için demiyorum ama kadeşim çok parlak bir öğrenciydi. teknik işlere merakı çoktu. meslek lisesine gitti ve merağı söndü gitti.
benim zamanımda motorlu bebeler kızları okul çıkışı beklerlerdi. kızlarda bayılırlardı bu tiplere. öğretmenler bize değer vermez bizlerin boş beleş olduğunu düşünürdü. alan dersime türkçe dili hocası girer, alan dışı derslerime başka okulda hoca gelirdi. birine kız meslekteyim deyince alttan alttan güler, siz çocuk düşürüyormuşsunuz. derlerdi. şimdi ki imkanım ve kafam olsa asla asla gitmek istemeyeceğim okul.

neden?

bir gün evrene iyi mesaj gönderiyorum demiştim. karşımdan gelen kişi mesajını aldım dedi. anlamadım, meğer kişinin adı evren'miş. o an anladım evren "senle uğraşamam" mesajı veriyor. bir daha da bulaşmadım. bir kere espri anlayışımız aynı değil.

oldum olası ürperirim. mezar açılacak hop diye beni içine çekecek diye korkarım.

babam olur. kendisi 1 numaralı heves kırıcıdır.

ülke

ilacımın dozunun yükseltilmesiyle beraber sürekli tatlı krizine giriyorum olsa da yesek.

gaffaaa

gay olmak normal bir durum ya fıçı fıçı partisinin gençlik kollarına üye olmuş olsaydı. ben kaldıramazdım bu durumu şahsen.

okul zamanlarından hatırladığım kadarıyla ingilizce hocalarım hep konuları ezberletmeye çabalardı. neden ezberletiyorsun arkadaş öğret, boşa okumadın o okulu. yazık değil mi öğrencilerine. 27 yaşımdayım, okuldan aldığım ingilizce a,b,c yi geçmez üstüne kursa gittim ama öyle bir ön yargı oluşmuş ki aşamadım 4 kurumu yaktım. şimdi en baştan öğrenmeye çalışıyorum. hakkımı hiçbir şekilde helal etmiyorum.

komik kadın.

anasınıfı öğretmenim, kendisinin hiç görmedim. kendisi sürekli hamileydi. okula gelir 5 dakika bize bakar sonra ablalara bırakır giderdi. aslında okul öncesi eğitimin ne kadar önemli olduğunu düşünürsek attığı kazık affedilemez.
ilkokul öğretmenim 5 yıl boyunca aynı kişiydi sadece bir kere doğum iznine ayrıldığında bir dönemlik başka biri gelmişti. sürekli döverdi bizi. korkuturdu. ben solağım, bunu gördüğü halde ısrarla bana sağ elle yazı yazdırmaya çalıştı. başaramayınca bıraktı. ilkokulda matematiğim iyiydi, özellikle problemleri hızlı çözebiliyordum. bir kere yanlış cevap verdim diye tokat attı. o gün bugündür 4 işlemden ileri gidemem. bazen bizi sıra dayağından geçirir yorulunca yan sınıftaki öğretmeni çağırırdı o devam ederdi. diyeceksiniz ailene söyleseydin, şikayet etselerdi. ben okula normal okula başlama yaşından daha erken başladım. çok küçüktüm ve okul denilen şeyin sürekli dayak yenen yer olduğunu düşünüyordum. bir ara bu öğretmen doğum iznine çıktı yerine başka biri geldi. bende çok sessiz bir çocuk olduğumdan annemi çağırdı. anneme şunu demiş "kızınız engelli mi" daha sonra sınıfta bana tuhaf sorular sorup kendince zekamı test etmişti. ortaokulda bir fen bilgisi hocası vardı ona diploma veren üniversitenin kapısına s*çayım. bir insan hem meslekte hem karakterde bu kadar sıfır olur. lisede aynı tiplerle geçti. ama bir olay var ki o beni çok sarsmıştı. üniversite sınavına giderken gittiğim dershanenin sahibi, meslek liseli olmamadan dolayı beni aşağılardı. sen barajı geç sana yeter derdi. yanındakilerle bana güler yapamayacağımı söylerdi. barajı geçtim katsayı olmasına rağmen sıralamada 29 bine girdim istediğim üniversiteyi ve bölümü kazandım. (ki halta yaradıysa) sonradan duydum dershanenin her yerine adımı yazmış, miramel bizim dershaneden kazandı diye böbürleniyormuş. ahhh keşke yüz yüze gelseydik de deseydim ben köpek gibi çalıştım da kazandım. beni sevmemesinin tek sebebi anlattığı çoğrafya dersine ondan daha çok hakim olmam ve her derste onu düzeltmemdi. anlayacağınız öğretmen denilince benim yüzüm ekşir. evet mesleğini aşkla yapanlar var onlara saygım sonsuz ama bu soysuzlarda az değili.

lisede böyle bir sınıf arkadaşım vardı. en akıllı en zeki tüm enler oydu. bazılarımız sadece gülerdi bazılarımız ona inanırdı.

yeeeeeemmmmeeeeeeekkkkkkkk... olsa keşke 1 aydır diyetteyim mantı, lahmacun, adana kebap, sarma, dolma vs gözümün önünde uçuyor.