en mükemmel insan bile hata yapabilir. kaldı ki hata aslında insandan türeyen bir şeydir. hata olmadan yaşamın yaşanabilir kriterleri, zıtlıklari ya da genel yargıları nasıl oluşabilir ki? önyargı ile baktığımız her konuyu yaşadıkça kırılmış oluyor ve kapsadığı idraki sağlamış oluyoruz ya da olmamız gerekiyor. bu anlamda çok büyük bir tepki ile baktığım bir hataya istemeden düştüm. düştüm fakat açtığı ufkun derinliğini ankatamam.
çığırıp durmanın, okyanusun ortasında boğulduğunu sanan karadaki adamın haline benzediğini biliyorum. sessizce, acı bir törenin geçişini izler gibi izlemem gerektiğini çok iyi biliyorum.
dün duyduğumdan beri etkisinden çıkamadım "vazgectikleriniz kadar özgürsünüz" diyordu biri.
düşününce, kendimi esir hissettiğim şeylerin tümü, geri durmadığım, vazgeçemediğim içindi. kendi esaretimi kendim gerçekleştirmişim. bunu bu vurucu sözle anlamış oldum.
evlenirken merhamet edip kaynana ile birlikte yaşamayı kabul etmem çok ağır ve acı bir tecrübe oldu fakat telafisi olmayan bir tecrübe. bir daha kullanmayacağım bir tecrübeyi de ne yapıyım!
koca dünyaya binlerce pencere açmak mümkün iken tek bir pencere açmış ve karşısina da ayna koymuş insanlardır bunlar... dünyada kendinden başka hiç kimselerin olmadığını zannedecek kadar da kendisini bu yaptıklarıyla aptallastirmis insan kurtları!!!
modernitenin getirdiği sorunlarla birlikte varoluş sorgusunun doğurduğu sancılar. evet asıl sorun şu ki modern insan bir varoluş sancısı içinde kivranmaktadir.
tam da bugün bu konuda kendi kendime düşünürken vardigim tespiti sizinle paylaşmış olayım konusu açılmış iken. sanırım biz ülkecek(çoğunluk diyeyim) ciddi bir yoksulluk,gormemislik çekmiş olmanın acısı sonucu yaşıyoruz bu sendromları.bilinçaltımizdaki vakitli yasanmamisliklarin muzdaribiyiz. evet üzgünüm ki ben bu kanıya vardım nihayetinde. yani heralde, bilemedim... başka izahı yok.
şu aralar yapmaya çalıştığım şey. tatmin olamadığımız dünyadan soyutlanmak ve farklı kitaplarla eş zamanlı farklı dünyalarda gezinmeyi sağlayan durum. bence güzel fikirdi,adapte olma yolundayim.
yine sorgular,sorgular... kıvranıp duruyorum. zihnimde koca sanrilar. dışardan durgun su içerde kaynayan alev. her an yeter diye bağırmaya meyil etmiş bir kabul. ve yine kendi kendini avutup kenarda usulca zihninde savaşını veren bir mağdur.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.