10-11 yaşlarındayken varyasyonlarını okuduğum, şu an kitaplığımın en altında ters çevirilmiş bir şekilde duran saçma sapan kötü çocuk konuları ve tacizi, şiddeti normalleştirmesiyle midemi bulandıran kitaplar
bu aralar herkeste var mı bilmiyorum (arkadaşlarım da aynı durumda) ama tam da içinde bulunduğum şey, yaşıyorum ama niye yaşıyorum ben, kendime bile yetemiyormuşum gibi geliyor.
türkiye'deki herkeste işine bakamama sorunu olduğunu düşünüyorum. bana ne ya kim kimi istıyosa sevsin. bu gayet doğal bir durum neymiş hastalıkmış kuranda günahmış bilmem ne o zaman kendinle ilgilen kardeşim görmekten rahatsız oluyosan bakma yani. 21. yya gelmişiz açıkladığımız şeye bak ya. bir de şey durumu var paylaştıkça özeniyorlarmış sayıları artıyormus bilmem ne. tam bir komedi gerçekten. en azından insanlar artık açık konuşmaktan daha az utanıyor. umarım tüm birey arkadaşlarimız daha çok destek gördükleri bir ortam bulurlar.
hayatta her zaman başımıza gelebilir. annemiz babamız bile bizi sevmeyebilir. ama sonuçta bizim hayatımız ana karakter biziz. çok da şey yapmamak lazım
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.