promatrus yazar profili

türkiye nah yaparlar o düğünü

asıl sorun türk gencini ekonomist olmak zorunda bırakan tayfa değil mi?

ekono "pist" tir kendisi, kedi ulaşamadığı ciğere mundar der hesabı, ekmek bulamıyorsan pasta ye moruktan, onu bulamayanda var şükret diyen lavuğa evrilmek bilemedim garip bir paradoks, varlık ile yokluk arasında ki kaybolmuşluğu hafifletme çabası olsa gerek, adam pazar sabahı akladığı kara paralar ile teknesinde kahvaltı yaparken, sen ona imrenme haline şükret oraya bakma senden altta olanlara bakki haline şükret ekonomisi olduğunu düşünüyorum

küfür değilde rencide etmek lazım,

lan bi kerede çilesiz gelsin şu beklenen güzel şey, hep kahır, hep çile, hep derbeder sonra güzel şey gelecek he gelecek, gelecekte ne olacak, çekmişiz o kadar şeyi, ondan sonra ben geldim hee hoş geldin güzel şey, çay var koyayım mı, onuda ben koyayım zahmet etme sen

bipolar bozukluk efendim kendisi

bu romantik tayfa öldürecek beni, ben neden bu kadar elit deyilim neden bu kadar öküzüm, yağmur kitap kahve üçlemesi allahım al canımı bıktık bu romantiklirden

evet artık kadının sadece bir adı var mezar taşında yazan, ne sesi kaldı ne görüntüsü, sadece adı var doğduğunda mecburen konulan.

bitirdiğimden beri tutunamıyorum orlic

zıpla zıpla

ey yüceler, yücesi tanrım, ey hikmetinden sual olunmayan, ey herşeyin sahibi ol diyince olduran varlığın yokluğun tek sahibi, mutlak ve hükümdar olan, ey sessizin sesi, duymazın kulağı, görmezin gözü, ey kalbimdeki sesin sahibi. beni sen yaratmadın mı? beni sen göndermedin mi buralara, neden bu ceza, neden bu eza, bende senin kulun değilmiyim bende biraz olsun hoş görüyü hak etmiyor muyum, o kadar mı umutsuz vakayım senin için, yarattığından bu kadar mı vazgeçtin, bilirim ki sen unutmazsın, sen vazgeçmesin, sen affeder bir yol verirsin ama tanrım mecalim kalmadı ya al yanına bitsin bu ceza, yada bir yol ver anlayım yaşadığımı benim de diğer kullarından bir farkım olmadığımı

sürekli umutsuz olan insan diye bir şey yok canım kardeşim, içinde hep bir umut taşıyıp varı yoğu ile o umut için uğraşıp olmayınca da boşluğa düşen hayalperest insan vardır, bir insan sürkeli umutsuz olamaz, gerçekçi değil ama o arkadaşınız umutsuzluğa giden yolu kendi inşa etmiştir hemde birinci sınıf malzeme ve işçilik ile, zamanında çok fazla taşıdığı umut artık yerini ulan şimdi gene umutlanacam bir dünya ıvır zıvır olacak değmeze bırakmıştır, sağlam bir umut bulsa düşünmeden umutsuzluğunu yırtıp atacaktır ama nerdeee o eski umutlar can kardeşim.

birileri görse yetecek, gücü mücü boşverdim ben, aha burda da böyle bir organizma varmış, naber lan primat dese bile razıyım, güçlü görünmekmiş hıhı evet, görünmeye çalışmak yeterince saçma ve yorucu iken, güçlü görünmeye çalışmak off düşünemiyorum bile

işte bu yüzden istediğim hiç bir şeye sahip değilim ki, mutsuzluğum bir sebebi olsun, ne öyle herkes gibi deprosyana filan giremem, "ay herşeyim var çok şükür neriman ama mutsuzum" tripleri benlik değil, hiç bir şeyim yok, istediğim hiç bir şeyimde yok, bir şey isteyecek kadar bile isteğim yok, sapına kadar mutsuzum çekilin en çok ben mutsuzum ve bunu hak ediyorum, pis burjuvasal mutsuzlar sizi, mutsuz olmayı, mutsuz olmayı hak edenler kadar, hak edemeyecek olmanın verdiği mutsuzluğu size verip geri kalan ne varsa alıp gidiyorum bayım!

hayattayken pek anlaşamasakta, yokluğunda her gün en az milyon kere andığım, varlığın da sıradan gelen, yokluğunda ulan bu adam devmiymiş nasıl bir şeymiş ki devrilmemiş dediğim, varlığında seni seviyorum demediğim, yokluğun da bana seni çok seviyormuşum dediğim, varlığında of çektiren, yokluğunda ah çektiren, varlığında güven veren, yokluğunda daha çok güven veren ailenin en önemli kişisi baba.

büyük boy alınıp seneyr de giyinilmesi arzu edilinen nesne, ama şık durmuyor, ben değil yahu bir arkadaş denemiş seneye de giyememiş zaten kaldırmış duruyormuş öyle

kendisi artık sevdiklerinin ve sevildiklerinin yanında. kimse ile muhatap olmak zorunda değil. dünya defterini kapattı. artık anılarızda bile yaşamasa da olur.

bunu yapmak için bile bir aile lazım, evde senden başka bir nefes lazım, nazının geçebildiği, tek başınaysan akşama kadar da beklesen melekler kahvaltı hazırlamıyor, çayda yapmıyor, ben konuştum görev tanımları dahilinde değilmiş bu durum, iş tanımında ayrıntılı olarak belirtilmemiş o yüzden yapmıyorlar, bari dedim bi süpürge tutsaydınız be dedim pis pis güldüler, el mecbur kalkıp kahvaltı hazırlanacak, ha kahvaltı dediğimde iki tane yumurta bi tavada ısıtılacak ne zamandan kaldığı hatırlamayan (eğer bulunabilir ise) ekmek ile tırtıklana tırtıklana kemirilenecek, olsun buna da şükür, bunuda bulamayanlar var, ama genede evde kahvaltı hazırlanırken duyulan o heycanı annenin gelip hadi kahvaltıyaaaa nidalarını, babanın yarınlar yokmuşcasına çay içmesini ağabeyinin-kardeşinin ekmeğin en güzel yeri için senle kavga etmesini, sucuklu yumurta neden ılık diye anne ile atışmayı, babanın şujdan da yiyin lan bakın ne güzel miss misss diye sıcak ekmeği salçalı bir şeye bandırıp ağzına götürürken ki iştihanı insan manyak gibi özlüyormuş öyle böyle değil bu anı tekrar yaşamak için o sofrayı ömrümün sonuna kadar hep ben hazırlayıp ağzıma lokma koymadan izleyebilirim

ölmedin mi ihtiyar? devammı hala salak saçma işler yapmaya, kaçamadın dibi gerçeklikten, hahaha gerizakalı 5 sene önce de böyle maldın sen, hala aynı şeyler, neyse umarım ni beş daha yaşayıp daha fazla sürünmezsin akıl küpü

hayat pahalı değil, pahaya değmeyen bir hayat yaşıyoruz hepsi bu.