bir köşebaşında veyahut bir duvar dibinde, iki büklüm olmuş yanakları al al kadın. kendisini korumak değildi amaç, üstüne atılmıştı tüm sıcaklığıyla yavrularına. korkmak acizlikti, biliyordu. oysa ki yalnız çocukları için korkardı kadın. tedirgindi, yaşayabilecekler miydi, yoksa sonbaharda sararan yapraklar gibi toprağa mı düşeceklerdi? güneşin sıcaklığıyla ısınan bedenleri ve annelerinin sıcaklığıyla da ısınan kalpleriydi. yalnız korkunun ürkütücü serinliği duvar diplerinden esmeye devam ediyordu.
devamını gör...