ergenken dinlediğim şarkıların tekrar bi tadına bakayım dedim, şarkı çıkalı 18 yıl olmuş. sabah sabah yaşlanmışlık hissi koştu üstüme duvarları yumruklayacağım şimdi.
terörün bitmesini her şeyden çok isterim ama bu bebek katili maymunların silah bıraktığına inanacak kadar low iq bir adam olamıyorum.
daha önceki çözüm süreci denen süreçte yaptıkları gibi yine göstermeden militan ve silah toplayacaklar. bir gün kaldıkları yerden devam edeceklerini biliyorlar çünkü.
ayrıca daha durun, dağdan inen bu hanzoları yine otobüslerle karşılayacaklar, hepsi aramıza karışacak. maalesef önümüzü pek aydınlık görmüyorum, umarım yanılıyorumdur.
yaya geçidinde yayalara yol vermeye bayılıyorum. (tamam evet yapmam gereken o zaten biliyoruz onu eyv)
yol verdiğimi görünce mutlu olup eliyle teşekkür ederim hareketleri yapmalarına, bekletmeyeyim ayıp olmasın diye koşar adımla karşıya geçmelerine, "insanlık ölmemiş vesselam..." düşüncesiyle yüzlerine oturan o gülümsemeleri vb bütün o şapşiklikere bayılıyorum.
ne bileyim yav, hayat bu kadar çirkinleşmişken böyle ufak tefek şapşiriklikler bana terapi gibi geliyor.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.