bir insandan vazgeçmek süreçtir. verdiğin değere göre olabildiğince alttan alırsın. kendine yaptığın haksızlığı fark ettiğinde sıkıcı tuttuğun ipleri bırakırsın.
genelde bunu saçma şeylere üzülecegim zaman yapıyorum. gerçekten üzülmeme değer mi, üzülünce geçicek mi, 5 sene sonra buna üzülür müyüm sorularının yanıtı hayır ise şuan da ona üzülmemeyi tercih ediyorum.
bu ince davranış ne yazık ki günümüzde enayiliğe döndü. çünkü artık kimse kimsenin duygularını düşünmüyor. bu yüzden değmicek insanlar için kendimizi kırmamız kendimize yaptıgımız en büyük haksızlık. herkesin kendi değerini farkettiği günler dilerim. hepiniz, hepimiz özeliz. yeri gelince kırmaktan korkmayın.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.