duyguları bastırmak

yanardağı beslemek gibi bir şey. sonra bir bakmışsın sivilceler, deri hastalıkları, baş ağrısı, anksiyete, depresiflik, uyku bozuklukları almış başını gitmiş kendine yumruk atar hale gelmişsin.

son derece tehlikeli bir harekettir.
yani bir şelaleden akan suyu durdurmak ne kadar mümkün değilse duyguları bastırmaya çalışmakta o kadar mümkün değildir.
insan vücuduna aykırıdır bir kere stresten çaresizlikten hasta olursunuz manyak edersiniz kendinizi.
bastırmaya çalışılmamalı duygular sözlüğe yazın günlüğe yazın ama bastırmayın.

dışa vurmak istemediğin haklı öfken, yüzleşmekten korktuğun korkuların ve kabul görmeme endişesiyle paylaşmadığın düşüncelerin seni sen yapan her şeyi asit gibi eriterek yok olmana sebep olur.

freud diyor ki: "ifade edilmemiş duygular asla ölmezler, sadece diri diri gömülürler, sonradan daha korkunç şekillerde ortaya çıkarlar."

yapılmaması gerekmektedir. acı bile olsa duygular bastırıldığında çok daha büyük patlamalar yaşamaya neden olur.

çocukluktan gençliğe geçiş döneminde yapılması dahilinde ileride sorun çıkarabilecek, freud'un tabir-i caizse yasakladığı eylem.

duygular meydana geliş biçimleri dahilinde insana ait verileri verir. kızgınlık, kırgınlık, öfke... bu tür duygular insanı ele geçirir ve kendisine hapseder.

şimdi bir de duyguları bastırmanın zararını söyleyelim; kendinizi usul usul şişmekte olan bir balon olarak düşünün lütfen. siz şiştikçe, birileri/biri üzerinize ağırlık koyuyor. daralıyor, nefes alamıyor ve sıkıştıkça sıkışıyorsunuz. öyle bir hale geliyorsunuz ki; dokunsalar patlayacaksınız. en sonunda olan oluyor. o balon dayanamıyor, patlayıveriyor. hasarı tahmin edebiliyor musunuz? bu da böyle bir şey işte.

insan bastırdığı duyguların esiri olur.
gün gelir bir lastik gibi patlak verir de yamayamazsınız.

duygularınız bastırmayın dert yapar. ama çok da belli etmeyin bu sefer insanların elinde bir koz olarak size karşı kullanılır. aman dikkat.

kalbe ve beyne zararlıdır, yapmayınız efendim. türk kardiyoloji derneği önermiyor..

topu suya bastırınca fırlar ya aynı öyle bir şeydir. bastırılan tüm duygular kendiyle alakasız durumlarda patlayıverir. ilk başta bastırılmasaydı daha makul ifade bulacakken zamanı geçince senin 'sinirlerin bozulmuş' şeklinde dönüşlerle karşılaşılır. aslında bir bakıma çok iyi metafordur. içeride biriktiği için son kullanma tarihi geçiyor ve "bozuluyor".

bence ailede öğretilen bir eylemdir. aile içinde bireyler kendilerinin veya çocuğun bir duygusu ile baş edemediğinde bu duyguyu "negatif" olarak görecek ve çocuk da bu duygunun olmaması gerektiğini düşünecek.
frozen bu konuyu çok başarılı anlatmış. bir şeyi saklamaya çalışmak onun yok olmasını sağlamıyor. her duyguyu anlayıp onu sağlıklı bir şekilde işleyebildiğimiz zaman bastırmak zorunda kalacağımız duygular olmayacaktır. sonuçta içimizdeki her duygu bizim hayatı yaşayabilmemiz için var. insan nasıl kendi midesine düşman olmuyorsa bir duyguya da düşman olmamalı.

mutsuzluk yapar

yaptığımı geçen ay kuzenim söyleyince fark ettiğim şeydir. ağzımda çıkan yaraların ve alakasız şeylere fazla öfkelenmemin sebebidir. nasıl kurtulunur bilmiyorum, sadece ağlamak istediğimde kendimi tutmamaya çalışıyorum artık.

genelde bunu saçma şeylere üzülecegim zaman yapıyorum. gerçekten üzülmeme değer mi, üzülünce geçicek mi, 5 sene sonra buna üzülür müyüm sorularının yanıtı hayır ise şuan da ona üzülmemeyi tercih ediyorum.

istemsiz yaptığımdır.
elimde olmuyor.
kendi kendime dertleniyorum sonra.

belirli bir yaştan sonra bazı duyguları bastırmak gerekiyor sanırım, en azından ben bunu yapıyorum ve alışkanlık haline geldi bu bende. belki de daha kolay kabul edebiliyorumdur bir şeyleri ya da sindirebiliyorumdur, ya da görmezlikten gelip unutuyor da olabilirim.

sirke ile yapılırsa turşu elde edilecektir.

bastır bakalım nereye kadar bastırabilceksin,hadi bakalım.

duyguları bastırmak her ne kadar hepimizin başvurduğu bir tepki olsa da uzun vadede duyguları bastırmak pek sağlıklı bir yaklaşım değildir. duygularımız hem zihinsel hem de duygusal sağlığımız açısından önemli olduğu için onları bastırmak yerine başa çıkmayı ve yönetmeyi öğrenmemiz daha sağlıklı bir yaklaşımdır. duygularımızı tanımadığımız ve onları fark etmediğimiz için duygularımızı bastırmaya eğilimli bireyler haline geliyor olmamız çok muhtemel, bundan dolayı duygularımızı tanıyıp bir farkındalık geliştirmemiz gerekir. duygularımızı bastırıyor olmamızın mühim sebeplerinden birisiyse kendimizi ifade etmiyor olmamızdır. duygularımızı ifade etmek, duygularımızı bastırmak yerine kabul etmek anlamına gelir. duygularınızı başkalarıyla paylaşmak zorunda da değilsiniz, kendinize karşı dürüst bir konuşma yapıyor olmak yeterli olacaktır. tabii ki de duygularımızı ifade etmenin tek yolu kendimize veya bir başkasına konuşma gerçekleştiriyor olmak değildir. yazmak, çizmek, spor yapmak, meditasyon yapmak veya yeni hobiler edinmek de duygularımızı ifade etmenin bir yoludur. yani duygular insanoğlunun doğal bir parçasıdır, onları bastırmak yerine onlarla uyumlu bir şekilde yaşamayı öğrenmek de en doğrusudur.

ileride oluşabilecek duygusal bir patlamanın en büyük sebebidir. hayatta her duyguyu yaşamamız gerekli. bunu bastırarak sadece kendimizi kısıtlarız.