"daha otuz beşimize basmadan her şeyin bittiğini, işin tamam olduğunu; aşkın, arzunun ve ihtirasın artık bir daha uyanmamak üzere sönüp gittiğini kendi kendimize itiraf etmek; kendi kendimize, bütün mutluluk ve başarı kapılarnın kapandığnı söylemek ve gelip, burada bir ağaç gibi yavaş yavaş kurumağa mahkum olmak."
yakup kadri karaosmanoğlu- yaban
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.