turşu yazar profili

"prikşın" isimli programı ve kendi adını taşıyan kanalı ile youtube'a güzel mi güzel bir giriş yapmıştı, mesut süre ile çekilen bölümü izlemiştim. epey keyifliydi, ancak uzun bir süredir hiç denk gelmiyorum videolara. sanırım epey az izlendiği için önermiyor youtube çok. gideyim biraz izleyeyim beğeneyim de daha çok görelim bu güzel enerjili kadını.

rus salatası.
renkli bir öteki dünya hayal ediyorum.

exxen'in zeynep bastık'lı teaserlarından yeterince gına gelmemiş gibi, son birkaç gündür de sürekli karşıma teaserları çıkan dizi. ilk sezonun ilk bölümünü bir arkadaşım izletmişti. "tutmaz bu iş ne bu böyle" deyip kapatmıştık. uzun zamandır maruz kalmadığım için hayati fonksiyonlarım normale dönmüştü ki, son birkaç gündür yeniden ellerimde titremeler, tansiyonumda düşme, gözlerimde kararmalar başladı.
bir dizi ne kadar kötü olabilir? bir dizi bu kadar kötü olabilir arkadaşlar. allah aşkına, mizahın m'sinin yanından geçerken kenarına hafifçe poposu sürten bir insan bile bu dizinin en az beş katı komiklikte bir dizi yapmaya karar vermeli ki en azından alalım ortamıza konuşalım, diyelim ki "arkadaşım ne yapıyorsun? gel bir otur soluklan, bir su iç, kendine gel". yahu kerem bursin'in nereye koyarsan koy çalışmayan oyunculuğu, nilperi'nin her zamanki yapmacık tavrıyla o kısacık teaserı izlerken bile yerin dibine girmek istiyorum. gözlerim kanıyor, midem bulanıyor. gerçekten bu dizi halen nasıl devam edebiliyor? biz ne zaman mizah seviyesi bu kadar düşük bir millet olduk arkadaşlar? hani absürt mizah bizim milli değerimizdi, bu nedir ya bu nedir? insanlar bu şeye neden gülüyor? eğer dizinin tek izleyici kitlesi nilperi, uraz ve şimdi de kerem'in fan clublarından oluşuyorsa, başımla beraber. kazançları bol olsun, alan memnun satan memnun eğlesin herkes birbirini. ama gerçekten ciddi ciddi açıp izleyen gülen varsa bir elini yüzünü yıkasın, aynaya baksın ve sesli olarak desin ki, "sen bu mizaha layık değilsin bebeğim, kaliteli mizah bu değil."

browni yeme isteğini kamçılamayan, aksine kaçırdığını düşündüğüm reklamlardır. seçilen oyunculardan mı, yaratılan atmosferden mi, senaryodan mı bilmiyorum ama tat kaçırıyor. magnum reklamları öyle değil mesela.

sığ ve seksist tavırlarından ötürü bir bardak su bile verilmemesi gerekirdi oysa.

"aynen"

konuşma bitirici, sohbet baltalayıcı, "oldu o zaman kalkalım" dedirten bir sözcüktür.

sahnesine ve kliplerine gösterdiği özenle müziğini disiplinlerarası bir formda inşa eden, kişiliği tartışmalı, işleri kaliteli sanatçıdır.

nickimi içinde gördüğüm anda kafa sözlük'te şu ana dek okuduğum en tatlı entry haline gelen listedir efendim.

sözleriyle beraber dinlendiği takdirde yabancı dil öğrenmeye teşvik eden aktivitedir. günlük kalıpları, derslerde kolay kolay karşınıza çıkmayacak konuşma dilindeki "informal" söyleyişleri, lokal argoları öğrenmek için idealdir.

teen wolf'tu. her bölümünü ayrı bir heyecanla izlerdim. başlığı okuyunca yeniden başlayasım gelmedi değil.

melankolik yüz ifadesi, samimiyetsiz romantik yazar havalarıyla konuşmalarına ezkaza bir dakikadan fazla maruz kalındığında insanın içini bir kavanoz nutella yemiş gibi bayıyor.

ne yalan söyleyeyim geceleri sarılıp uyuyabileceğim bir aslan dostum olsun isterdim.

mevzu film değil kitap olduğundan figürandan kasıt yan karakterlerse şayet kinyas ve kayra'da, son bölümde kayra'ya bakacak olan genç kadın beni çok etkilemişti. onun hayatını deneyimleyebilmek isterdim.

sıkı sıkıya bel bağladığımız ve bütün dünyamızı üzerine inşa ettiğimiz anlamların geçersizliği ve değişkenliği üzerine hiç düşündüğün oluyor mu?

uzun süre beraber yaşayan, sezgileri kuvvetli inanların zaman içerisinde edindiği kabiliyettir. en basitinden "bir kahve mi içsek?" diye düşündükten beş dakika sonra karşı taraf gülümseyerek bir bardak kahveyi yanınıza bırakabilir.

burhan altıntop - makbule kral

(bkz: avrupa yakası)

mizah anlayışına sahip olduğunu sanan ama çevresindeki kimsenin ona "abi mizah böyle bir şey değil" demediği antipatik sesli adamın seslendirdiği videolara birkaç kez maruz kaldım.
hile'yi de entryleri okurken gördüm. "neymiş ya bu" diye baktım, bakmaz olaydım. o kadar emeğe yazık yahu. keşke yapmasalarmış. en azından gözlerimiz kanamazdı.

morfin isimli ilginç öyküsü, can yayınları'nın kısa modern serisi kapsamında basılmıştır. kapağın dokusu, üzerindeki özgün çizim ilgimi çekmişti zaten. kitabı okumaya başladığımda ise merakım katmerlenerek arttı. bitireyim, editlerim.

açılış sekansıyla dikkati doğrudan çeken, keanu bey ve al pacino bey'in muhteşem oyunculuklarıyla izlerken bitmesin istediğiniz bir seyirlik.

hayran hayran filmlerini izlediğimiz, gece gündüz şarkılarını dinlediğimiz kimi sanatçıların mensup oldukları milletlerin insanlarının birçoğunun hayatında "türkiye"nin adını bile duymamış olması.

kızlar - şeker kız