_valuable0 yazar profili

gururu ve kalbi arasında kaldığında

özlem...

yollarım kapalıydı zorlamayın
öldürdüm çiçeğimi
yaşatamadım.

daha bugün konuştuğum bir konu. kime göre zeki oldukları değişiklik gösterir. her konuda bilgi sahibi olamadıkları gibi her işe burnunu sokma becerileri vardır. böyle düşünen kişilerin zeki olduklarını düşünmüyorum.

hayatının hangi yöne gideceğini düşünür ama asla bilemezsin. aynı çemberin etrafında döner durur düşüncelerin.

hayatımın başkalarının iki dudağının arasında olması

hayat hangi yere çadırımı atacak sorusunun cevap bulunamamış halidir.

bir insana muhtaç olmaktan nefret ediyorum.

kimseyi umursama.

çok gülüyorum ama en çok ağlamayı isteyen kişi benmişim gibi hissediyorum.

acıya kahkaha atabilmek sanatsa eğer ben çok pahallı bir tabloyum.

ben ölürsem en çok sevdiğim şarkı çalınsın,
bir şişede benim için açılsın,
anneme bir omuz bulun ağlasın,
ben ölürsem...

imdat imdat

open.spotify.com/track/123h...

dersin erken bitmesi

bilmiyorum

insanların kaç yüzünün olduğunu tanımlayamadığım bir gecedeyim. sahtelik suratlarına yapışıp kalmış insanların içinde hiçbir duygunun gerçek olmadığı gülüşleri bakışları davranışları ilgisi alakası yapay olan karaktersiz kişiliklerinin üstüne iki boya sürüp kendilerini sergiledikleri zaman bir şey oldum sanmalarından nefret ediyorum. midemi bulandıran bu kadar karaktersiz yoksunu insan varken kendimden başkasına güvenmiyorum.

hastalıktan geberiyorum. yarına kritik almam gereken projelerim var. ama yataktan çıkamıyorum. ekstra bi duygusallaştım. hayatımı sorguluyorum. derslerime okuluma ilgi göstermiyorum. hayal kuramıyorum. gelişine yaşıyorum gibi hissediyorum. beni en çok korkutan şey ise herseyin farkında olup harekete geçmek istememem yada harekete geçmekten korkuyor olmam. bilemiyorum.

özdemir asafın altıncı gün adlı şiiridir. bende bıraktığı anlam ise şöyledir;
bazı geceler içinizde anlatmak dışa vurmak istediğiniz çok şey birikir. etrafınız dolu ise bir giriş yaparsınız içinizi boşaltmak için ama bakarsınız şöyle kim ne kadar dinliyor, kimde ne kadar değerim var. sonra kimsenin umurunda olmadığını anlar susarsınız. ve ya kimsen yoktur tek başınasındır. içindekileri sesli dile getirmek istersin ama zaten içte içe sürekli bunlar kafanda yankılanıyordur ne gerek var der susarsın. şiirde siz yoktunuz derken sadece çevrem deki başka dinleyicileri değil aslında kendim bile beni dinlemez ve öylece susarım. ama çok isterim biri beni dinlesin en azından önemsemese bile o an öyleymiş gibi davransın içim de birikenleri dışa vurayım ve rahatlayayım. çünkü ben insanlar bana bir şey anlatırken ilgimi çekmese bile kırmamak için dinlerim sonra unutacam bilirim.

affetmez. sevdiğin için seni pişman eden birine aşık olmaya devam edemezsin. saygısızlık gördüğün yerde duramazsın. kendine saygın varsa affedemezsin. affetmemelisin. zamanla içinin soğumasına izin verme. kimsenin değişeceğine inanma.

kendim.