vişne reçeli yazar profili

hiç kimse, bu çok acımasızca bir istek olur

gözler almış başını gidiyor

ah nasıl unutulur düşünmek!
tesadüfen okuduğum bu kelimelerin bir gün yaşıyacağımdan habersiz çok sevmiştim, hiçbir zaman birine gidip içimi açmışlığım olmaz, çünkü sorunu büyütmeyecek kadar küçük görürüm ama yanılmışım bu çözüm değil cehennemi oluşturan temelmiş, içim bir kuyuymuş meğer ve ben her gün onu zehir ile doldurup taşırmışım. artık böyle bir hataya düşmeyecem ne olursa olsun asla içime atmicam * bunların hepsi bir yana minik bir paragrafın büyük bir etkisini yaşıyorum onu anlatmak istemiyorum çünkü kendi kendine bir anlam zaten iyi ki varsın güzel arkadaşım, varlığının gerçekten iyi geldiğini bil.
işte o paragraf :
ve bunu unutma her şey geçicidir ve sen de bir nilüfersin.
nilüferler bataklıkta tertemiz çıkabilen bir çiçektir beyaz pembe ve mor gibi renkleri vardır tuhaf olan da şudur ki pislik içinde olan bataklıktan kendi gibi çıkar... tertemiz ...
ve bu sensin etrafındakiler öyle pis bir düşünce ve zihniyetteler ki ama sen bunu unutma nilüferimsin<3

az önce salata yaparken oruçlu olduğumu unutup bir dilim domates yedim. yıllarca bunu beklemiştim. yaşasın !

çok büyük bir arayış içerisindeyim
kazanırsam kaybedicem gibi.

insanın hiç bağırmadan sesi kısılır mı

içimdeki boşluk
hiç ummadığım bir zamanda, belirsiz hüzünlere dalıp giderim. içimde anlam veremediğim koca bir boşluk oluşur, kimsenin haberi olmaz, kimse görmez, duymaz bunu, çünkü benim çığlıklarım sessiz ve derin, korkarım çünkü beni bu belirsizliğe mahkum etmelerinden, çekinirim yaramdan vurmalarına, bundandır endişem, bunun içindir içime atmam, bugün geçiyor lakin zaman geçtikçe tekrar doğan güneş gibi parlayıveriyor, böyle devam etmemeliyim biliyorum ama ne yapmalıyım onu bilmiyorum, keşke zamanı çok mutlu olduğum bir anda durdursam, hiç böyle düşüncelere düşmesem diyorum, hayal ediyorum işte! en azından hayalimde var oluyor, mesela çocukluğum da kalmak hep oyun oynayıp gülmek isterdim, hayatın beni büyüttüğünü düşünmeden, büyümek isteyen yok zaten, sadece hayatın büyüttüğü insanlarız, buna mecbur olan insanlar ;
hepimizi derinden etkileyen ortak bir sorun vardır oda değerin karşılığını bulamamaktır ben o şeklide düşünüyorum çünkü çoğu zaman bundan üzülmüşümdür, belkide ben yanlış yapıyorumdur, onlar normal seviyorken ben çok fazla seviyor, onları gözümde büyütüyorumdur , olasılıklar ve ihtimaller dahilinde her şey olabilir artık bunu daha fazla kurcalıyıp içimdeki boşluğu büyütmek değil, kapatmak istiyorum her zaman tebessüm ederim çünkü başka türlü mutlu olamam, zamanında bir söze denk gelmiştim onu sizinle de paylaşmak istiyorum "gri bulutların dağılmasını beklemek neden?
bir gülüş değil midir gökkuşağını doğuran" ne kadar güzel değil mi, beni çok etkilemişti gerçi etkisi hala üstümde bugün farklı konulara girip kafanızı karıştırmış olabilirim şuan yaptığım tek şey içimdeki duyguları olduğu gibi tüm saflığı ile dışarı aktarmak belki cümlelerim süslü ve ihtişamlı değil ama benim için derin ve anlamlı bütün bu konuşmamı bir kenara bırakacak olursam ortada tek bir şey kalıyor hayat beni gün geçtikçe büyütüyor bir şeylerin farkına varmam canımı acıtıyor olabilir ama artık bunlara üzülmeyi değil ders çıkarmayı seçtim hayatı durdurmak değil her anı ile yaşamayı seçtim hayallerim ve hedeflerim doğrultusunda ilerleyip mutlu olmayı seçtim, kötü anılarda kalmayı değil, güzel anılar yaşamayı seçtim içime atmaktan vazgeçip bunu sizlere paylaşmayı seçtim
sevgilerimle.

bazen bazı soruların cevabı onu yaşamakta saklıdır.

bunca yanlışın içerisinde bildiğim tek bir doğru vardır oda her ne olursa olsun hayal kurmaktan vazgeçmeyip hep umut etmektir.

öyle haklı konuşmuş ki sevgili victor.

bak yeşil yeşil

herkese merhabaa
güzel kalpli arkadaşlarımın yoğun isteği üzerine burdayım ve çok mutluyum umarım güzel etkileşimlerde bulunup birbirimize iyi geliriz.