zorronun zırt dediği yer yazar profili

eskiden ara ara, şöyle belki yılda bir kez hatta bazen daha seyrek uğrayan hevessizlik ve bıkkınlık halinin uzun bir süredir sıklığında ve yoğunluğunda artış olduğunu gözlemliyorum.

öyle bariz ya da kendime itiraf edebildiğim bi sebebi de yok. doğal bir süreç mi yoksa başka şartlar altında çok farklı mı olurdu bilemiyorum. üstüne hiç düşünmedim galiba. hiç yoktan düşüyorum bu bataklığa sanırım. bi dk.. düşüyorum değil; çok oldu düşeli, artık saplanıyorum. çünkü o kadar içindeyim ki, düşüyorum demek doğru olmaz. artık devamlı sakiniyim sanırım. bilinçli biçimde de değil. farkında bile olmuyorum günlük rutinlerin içinde kaybolduğum için. ayırdına varabilmek için o sıradanlık hali içinde nedensiz, cılız ve kıymeti kendinden menkul bi "hayırdır?" sorusunu sormakla fark ediyorum. o zaman anlıyorum durumumu.

içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. gelse de saman alevi gibi; parlaması ile yok olması bir oluyor. oradan oraya amaçsızca konan bi sinek gibi takılıyorum. iradem iğdiş edilmiş gibi; var ile yok arası bi yerde. eskiden ara ara uğrayan entelektüellik perileri de hepten elini eteğini çekti üzerimden. lanetlenmediysem de ona yakın bi şey oldu herhalde. normal gelmiyor ama sorun değil. nasılsa birazdan o sıkıcı, uyuşturucu, halüsinatif rutinime geri döncem ve bir sonraki "hayırdır?" treni gelene kadar rahat olcam.

neyse, uzun uzun yazmak da gelmiyor zaten içimden. üşeniyorum. hoççağalın.

merhaba.

aylar sonra bitmiş mi diye bakmaya geldim.

13 saniye sürmüş deprem.

deprem anında, istanbul'daki evinde canlı yayın yapan bi youtube yayıncısını izliyordum. adamın ve ev ahalisinin yaşadığı korkuya ve paniğe canlı canlı şahit oldum. o anlarda yaşadıkları paniği ve korkuyu izlerken 6 şubat depreminde çok yakından tanık olduğum o travma hali yeniden sardı bünyemi. o korkunç geceye geri döndüm adeta. yayındaki görüntülerde de önce yavaş yavaş başladı ve giderek şiddetlendi. tıpkı o gece olduğu gibi. o gece her saniyesi dakikalar gibi gelen o korkunç sarsıntı dursun bi an önce diye dua etmiştim. izlerken bu panik anlarını yinr dua etmeye başladım. inanılmaz korktum oradaki insanlar için. o korkuyu çok iyi tanıyorum. binanın beşik gibi sağlanması, kiriş ve kolonlardan gelen o korkunç esneme sesi, dökülen sıva sesleri.. o gece bunlar yaşanırken, tamam artık demiştim. bina dayanamayıp yıkılacak kesin. buraya kadarmış. bitmek bilmiyordu üstelik. dile kolay yaklaşık 100 saniye.. dakikalar geçti gibi gelmişti. daha önce de izmir'de yaşadığım yıllarda irili ufaklı depremlere şahit olmuştum. 3- 5 saniye, maksimum 6-7 saniye süren. onların birkaçı da aklımı almıştı ama 6 şubattakiler çok başka bi seviyeydi. o anları izlerken o dakikalara geri döndüm. çok endişelendim oradaki insanlar için. ne yaşadıklarını ve hissettiklerini çok iyi biliyorum. bakınca, normalde kısacık bir zaman dilimi ama o anlarda bitmek bilmeyen dehşet ve panik dolu upuzun bir 13 saniye.. neyse ki devam etmedi ve sönümlendi bi noktada. haberlerde yıkım ya da can kaybı ile ilgili bi bilgiye rastlamadım ve umarım olmamıştır bu tip kayıplar. yine umarım daha kötüsü yaşanmaz diyorum ama ne yazık ki uzmanların bir bölümü henüz daha kötüsü gelmedi diyor. keşke yanılıyor olsalar.. ne diyebilirim ki başka..

bu depremin yarattığı travma da bir süre kalacak arkadaşlar. gözler hep avizelerde, ya da ışıklarda falan olacak bi süre. bizimki aylar sürmüştü ki hala zaman zaman yoklar bizi. sakin kalmaya çalışın ve çok dikkatli olun. başka bir şey de gelmez zaten elinizden. elinden bir şey gelenler yapmalı artık ne yapılacaksa. onlara da pek itimadım yok o anlamda ama umarım boşa çıkarırlar bu güvensizliğimi. hepimize çok geçmiş olsun.

sarkık inek memesine bile "oyhşş" olanların ülkesinde sadra şifa bi çözüm olamayacak fotoğraflardır.

sizce?

ben gibi kafasını yastığa koyunca kendi zihninin gürültüsünden uyuyamayanların dersaadeti.

o gürültü ki, karanlığın çökmesini ve koşturmaca halinin son bulmasını fırsat bilir. o caaanım sükût ortamı, zihne peş peşe hücum eden acelesi olmayan planlamalardan, son kullanma tarihi geçmek bilmeyen bilumum pişmanlıklardan, tatlı tatsız hatıralardan oluşan azgın düşünce dalgalarına bırakır yerini. bu dalgaların hışmından kurtulmak için sığınılacak bi limandır.

öyledir de, zaman zaman ortaya çıkan şu bendeki tingle immunity olmasa..

zaten fokur fokur kaynayan ülke gündemine inek boku gibi şap diye düşmüş çarpık ilişki soslu yerro pozisyon.

şu ülkede gerçekten "bu kadarı da olmaz artık" denebilecek bi şey kaldı mı acaba? eskiden zaytung vardı. böyle hahahasktir dedirten cinsten sarkastik haberleri olurdu. lan onu da geçtik artık, ülkenin gerçekleri zaytung'un trol haberlerini aratacak seviyeye geldi. hem de yaklaşık 10 yıl gibi bir sürede.

inanılmaz ya. gerçekten inanılmaz. memleketin her yerinden bok akıyor.

alakası yok..

seher yıldızı ayırdı bizi.

(bkz: yaman şakacısın delikanlı)

donanımı güzel olana 40 günde doyulur ama yazılımı güzel olana.. bi dk bu o değildi.

yemeğe çıkarmaya gerek yok ya. sahipsiz sözlük erkeklerinin dm kutularının önüne bir cup meme bırakılması yeterli bence.

bugün de çok duyarlıyım lan. bana böyle ponçik bir yürek bahşeden tanrıya şükürler olsun. eymen!

xx kromozomlu yazar: bla bla bla bla...

*15 dk sonra.
xx kromozomlu yazar: ...... yhaaa.. işte öyle. :((

xy kromozom yazar: hea!!? nasıl.. haa.. çok üzüldüm ya. çok kötüymüş gerçekten ama dertlerin de pek iriym.. şey aman pardon, büyükmüş. benimle paylaş arada böyle olur mu?

xx kromozomlu yazar: ne?? neyi!!??

xy kromozomlu yazar: ıaaa, şey ya. dertlerini diyorum. paylaş arada böyle. hafiflersin hani. uff... öhm.. yani off.. of evet. of ya ne dertler var anlamında.

xx kromozomlu yazar: ha evet ya.. :(

aşkım orası değil'lerden duvardan duvara vurmalı sekse.. nerdeeeen nereye.. (evet o ses tonu ile söyledim farz edin shdjd)

vay be.. güzel ülkem insanının bu konuda kat ettiği mesafe inanılmaz.

aranızda şuraya gelip iki satır çiziktirip, kafa dağıtıp, eğlenip deşarj olmak yerine gitar teli gibi gerim gerim gerilen arkadaşlar görüyorum. üzülüyorum. cidden.

olum dışarıda yeterince gerginlik yok mu zaten? az mı geliyor nedir, deli misiniz siz? :)

ohooo..

neyse bitti mi? sanırım bu kadardı?

bütün varyasyonları denediysek kapatıyoruz arkadaşlar artık, hadi.. geç oldu.

tekke ve zaviyeleri kaldırayım derken yanlışlıkla düşürdüğü bir irkek olabilir.

düşürmek, evet..

bana da geldiler ama kovdum hemen. emel müftüoğlu'nun erkek versiyonu gibi takılmaya gerek yok bu yaştan sonra.

ya gelir gelmez de yapmayın şunu ya.

la havle ve la isla bonita..

hafif duygusal, biraz melankolik, bedeni yorgun ama kalbi hala küt küt atanlar için:

oscar harris'ten gelsin >>open.spotify.com/track/4kYO...