20 yaşındaki insanların 40 yaşındaymışçasına acı çekmesi

özellikle bu gibi sosyal medya ortamlarında izlenebilecek komedi.
ya ulan daha kıçındaki b.k kurumamış sanırsın bana azer bülbül.

az daha dur ve bir bak hayatın daha neleri var.

edith piaf : ben burda insanların acısını kucumsemedim. demek istediğim acının sadece kendilerinde olduğunu sanıp bunu sağa sola satmaları.
yoksa yedi yaşındaki bir çocuğun hüznü bile kiymetlidir.

40 yaşındaki insanlar nasıl acı çekiyorlarmış ki sorusunu akla getirdi.

sevmedim başlığı ama yine de yazayım.

20 yaşı bırak 12 yaşındaki çocuklar bile ev kirasını annem babam nasıl ödeyecek diye çok istediği kalemleri, defterleri almaktan vazgeçiyor, sen ne diyorsun...

tanım: acı çekmenin yaşı olmadığı için vuku bulan olay.

var böyle bir şey ve onları anlamak gerek.

şu son 10 yılda özellikle, güncelleme üzerine güncelleme yaşadı gariplerim.
bildikleri tüm gerçekler değişti!
piyasa değişti, teknoloji değişti, müzik değişti, futbol, basketbol komple değişti...
ikili ilişkiler değişti, çalışma hayatına bakış değişti, siyasette herkes bir ayrı değişik zaten; dünkü söylemlerin alayı, bugün değişti...

tarih boyunca böyle bir döneme denk gelmek, en büyük şansızlıkları.
acı çekenler için söylüyorum tabii.
malumunuz, gayet keyifli bir hayat sürenler de var, azınsanmayacak ölçüde.

bunun 20si 40ı yok ki. bok gibi hayat yaşıyorsan her türlü acı çekersin.

günümüz gençlerini çok yakından takip ediyor ve anlamaya çalışıyorum. 16-25 yaş arası çocuklar bugüne kadar tanıdığım en zeki nesil. hiç bir kutsalları yok. kendi aralarında çok özgün bir frekans ve evrenleri var. lakin sistematik olarak her şeyden korkutuluyorlar. bu korkuyu aşabilirlerse çok güzel bir dünya hepimizi bekliyor. biz 30 yaş üstleri işlerini zorlaştırmaktan başka bir halta yaramıyoruz. nasihat diye konuştuklarımız sadece mastürbasyon.

zamanın yaşananlarla doğrudan ilişkilendirilemeyeceğinin ispatıdır. 20 yaşında olmak kimseyi tecrübesiz ya da acı görmemiş yapmaz, 10 yaşında olmak da keza öyle. sadece savaş bölgelerindeki insanlardan değil barış olan ülkemde açlıkla sınanan insanların, attığı her adımda haksızlığa-torpile-adaletsizliğe uğrayanların, tacize tecavüze uğrayanların, ailesi tarafından terk edilenlerin, hayatta yeri yokmuşçasına kendine kıydırılanların yaşadığı şeyler yıllarla ölçülemez. zaman her şeye kadir değildir.