23 mart 2021 ankara kar yağışı

akşam saatlerinde başlayan ve şuan tipi şeklinde olan yağıştır. sabaha kadar böyle giderse sorun büyük.

çok çılgın atıyor durduramıyoruz efendim. an itibariyle tutmuştur. bağlıca'da kar küreme araçları çılgın atıyor. zabalan yollar açık olursa iyi olur yoksa sıkıntı.

karın başlama şeklini görünce evden çıkıp tamam kardeşim tamam diye sarılmak istedim. bir baktım hiç bir şey yok bir baktım etraf kar kıyamet.

yarın büyük ihtimalle güneş açıp hepsini eriteceği için şimdilik sorun etmediğim yağış. genelde öyle oluyor son yıllarda. bakalım yanıltacak mı...

mansur başkan bir günlüğüne gitti, hemen kar başlamış. olmuyor böyle sayın ankara.*

beni mutluluktan çılgına çeviren kar yağışıdır. birkaç gündür aklımdaydı; bu sene adam akıllı kar çok yağmadı, kara hasret kaldık keşke tekrar yağsa diye. perdeyi açıp bembeyaz olmuş ağacı, taşı, toprağı görünce hemen duygulandım "gelin olmuş gidiyorsunuz" dedim kendi kendime. sokak lambasının altında gözüken o hızlıca çarpışan minik kar tanelerini izlemek kadar mutlu eden çok az şey var, hâlâ ara ara gidip kontrol ediyorum yağıyor mu diye. kar yağdığında dünyanın en çirkin yeri bile birkaç saatliğine büyülü bir güzelliğe dönüşebiliyor. akşam saatleri hala yağan kar eşliğinde nereye gittiğini bilmeden basılmamış karın üstünde yürümek, karım yapışıyla oluşan o misss gibi havayı koklamak, eline kar alıp bütün parmakların buz tutunca sıcak nefesinle ısıtmaya çalışmak, öylece durup yağan karın ağacı çimenleri arabaları yolları örtmesini izlemek... ne gereksiz edebiyat yaptın be diyenlerinizi duyar gibiyim*
baktığınızda iliklerinize kadar üşütecek bu soğuk görüntünün insanın içini bu kadar ısıtması da ayrı güzel. neyse ben gideyim de az daha karın yağışını izleyim.

ankara’nın kışını severdim aslında.. o zamanlar henüz ucuz kömürün isi karın saf beyazını kirletmemiş, insanlar karla eğlenmeyi unutacak kadar neşelerini ve çocuksuluklarını yitirmemişlerdi. karda yürümenin ayrı bir keyfi vardı sanki, beyaz ayrı bir yakışırdı şehrime. bugün artık siyah mutlu ediyor insanları; koca gökdelenlerin kararttığı şehir görüntüsünün başka ne izahı olabilir ki?

ben seçim şansı olan insanlardan çok yağan kar tanelerine üzülüyorum aslında. havada süzülürken her biri birbirinden farklı boyutta ve şekilde kar taneleri, nasıl bilecekler temizlemek için heveslendikleri toprağa daha yüzlerce metre varken çirkin yapıların çatılarında kaybolacaklarını? ya da hiç kendilerine kondururlar mı, görgüsüzlük abidesi devasa ciplerin ısıttığı daracık şehir sokaklarının kaypak asfaltında eriyip daha öncekilerin oluşturduğu çamur deryasına kapılarak sıradanlaşmayı?

sahi, toprak da mağdur edilmedi mi? donmuş ankara soğuğunda çatlarken kimi uzuvları, doğa ana kar tüyünden beyaz yorganını üzerine örtsün diye ümitle bekleyen toprak değil mi? oysa onun üzerine çelik çaktı, beton döktü insanoğlu; soğuğu toprağın iliklerine kadar iletsinler diye. o da yetmezmiş gibi o betonlar üzerinde yükselen yapıların yorganın kusursuz yüzeyinde yarattığı aralıklardan esen buz gibi havadan etkilenmemek için büzüştükçe küçüldü, küçüldükçe çatladı toprak.

öyle beyaz ve güzel bir manzarayla uyandık ki. modum bile değişti

sabah uyanıp camdan baktığımda beni mutsuz eden doğa olayı. artık yaz gelsin birader. hem kış hem korona hiç çekilmiyor. deniz, kum ve güneşi özledik.

bahar geldi, yavaş yavaş güneş görmeye başlıycaz diye sevinirken, sabah kalkıp, kışın yağan kardan daha çok tutmuş karı görünce afalladım. görüntü güzel ona lafım yok ama yaz gelseydi artık.